فلسفه قنوت چیست؟

قنوت از مستحبات نماز است و در هر نمازی چه واجب و چه مستحب مشروع است و در برخی از نمازها واجب می شود. روایات فراوانی بر استحباب قنوت در نمازهای یومیه وجود دارد که شیخ حر عاملی برخی از آنها را در وسائل الشیعه , کتاب الصلاه , ابواب القنوت , ج ۴, ص ۸۹۵ – ۹۲۰ آورده است .
بلند کردن دست ها در قنوت به این معنا نیست که خداوند در جلوی روی انسان یا در بالا قرار دارد، اگر چه در جلوی رو و بالا نیز قرار دارد، بلکه صرفا ابراز نیاز و توجه به خداوند و درخواست از او است، مانند اینکه ما در دعاهای معمولی نیز به هر سمتی که باشیم، دست های خود را بلند می کنیم و از او طلب حاجت می نماییم. قرآن کریم می فرماید: و لله المشرق و المغرب فاینما تولوا فثم وجه الله ان الله واسع علیم . مشرق و مغرب عالم از آن خداوند است، پس به هر کجا که رو کنید، وجه الهی در همان سمت است. به درستی که خداوند گشایشگر و بسیار دانا است. (آیه ۱۱۵-سوره بقره)
به دست بلند کردن در دعا در روایات نیز اشاره شده و مستحب است. امام صادق(ع) می فرماید: هیچ بنده ای دستش را به سوی خداوند عزیز جبار دراز نمی کند مگر این که خداوند حیا می کند از این که آن را خالی برگرداند ودر آن قرار می دهد از فضل و رحمت خودش آن قدر که بخواهد به همین جهت هرگاه کسی از شما دعا کرد دست خود را برنگرداندتا این که آن را به سر و صورتش بکشد V} (وسائل الشیعه، ج ۷، ص ۵۱، چاپ آل البیت)