آداب و رسوم مردم استان مرکزی در ماه رمضان چیست؟
اگر خواهان اضافه کردن یا حذف اطلاعات خود در مطالب هستید، به آیدی @Tarikhemaadmin در تلگرام پیام بدید.
لطفا جهت پرسیدن آدرس و سوالات نامربوط پیام ندید. ما فقط آدرس و شماره تماس‌ها را قرار میدیم که در پایین قرار گرفته.
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اراک، یکی از رسوم متداول در استان مرکزی سنت “پیشواز” است که مردم با روزه گرفتن در ماههای رجب و شعبان به استقبال رمضان می‌روند.
پیش ازاین آیین ویژه‌ای به نام “کلوخ‌اندازان” در بین خانواده‌های بخشهایی از استان مرکزی مرسوم بود که معمولا در آخرین روز ماه شعبان انجام می‌شد.
دراین آیین، بزرگ هر فامیل اغلب به عنوان عصرانه آش رشته تدارک می‌دید و سایر اقوام و با جمع کردن خویشان دورهم، به‌میمنت ومبارکی‌آمدن ماه میهمانی خدا جشن کوچکی را برگزار می‌کردند.
سنت دیرینه “اهو اهو” یکی دیگر ازآداب متداول دراین منطقه‌است که شامگاه چهاردهم ماه رمضان شب تولد امام حسن(ع) در روستای خورهه از توابع شهرستان محلات برگزار می‌شود.
براساس این سنت قدیمی با تاریک شدن هوا نوجوانان و کودکان در دسته‌های مجزا به در خانه‌ها می‌روند و یکی از اعضای گروه که از همه بزرگتراست با صدای بلند اشعاری را می‌خواند و دیگران با صدای بلند “اهواهو” می‌کنند.
این گروهها معمولا به در منازلی می‌روند که دارای فرزند خردسال پسر باشند و وقتی که اشعار خوانده شد ، معمولا پسر کوچک خانواده مقداری آجیل و تنقلات برای اعضای گروه می‌آورد و اگر پسر خانواده با تاخیر اقدام به آوردن تنقلات کند این گروه اشعارشان را که حالتی فولکور دارند تکرار می‌کنند.
از دیرباز طبخ انواع شیرینی‌های خانگی نظیر “زولبیا و گوش فیل” و “فتیر” توسط زنان کدبانو استان مرسوم بوده و این خوراکی‌ها به عنوان بخشی از طعام زینت بخش سفره‌های افطاری روزه‌داران این منطقه است.
یکی دیگر از آداب و رسوم رایج در استان بردن “شب افطاری” برای نوعروس عقد کرده است که در یکی از روزهای ماه رمضان، خانواده داماد از خانواده عروس می‌خواهند که برای افطار چیزی آماده نکنند و آنان با مهیا کردن طبقی از غذا، شیرینی، زولبیا و یک هدیه مخصوص به منزل عروس می‌روند.
شرکت در لیالی قدر ، برتن کردن جامه سیاه در این ایام و شب زنده داری و عبادت در مساجد، تکایا، منازل ونصب پرچم‌های عزا برسردراماکن از دیگر آداب حسنه ماه مبارک رمضان دراستان مرکزی است. جلسات ختم قرآن مجید در ایام پر برکت و معنوی رمضان که با حضور اقشار مختلف مردم در مساجد و مجالس خانگی تشکیل می‌شود از دیگر آدابی است که طی مراسم سحرخوانی، طول روز و پس از افطار جریان دارد.
افطاری دادن به دوستان ، خویشان و آشنایان از دیگر امور پسندیده و متداول در سطح استان است و دراین “شب نشینیها” ضمن پذیرایی با چای و میوه و سایر تنقلات مطالبی در مورد آداب و فضایل و برکات مختلف این ماه روحانی و مسایل دینی مطرح می‌شود.
“بیدارکردن” همسایگان ، دوستان و خویشان به هنگام سحریکی دیگراز سنت‌های رایج درمیان مردم اراک و دیگر شهرهای استان است.
کمک به مستمندان در ماه مبارک رمضان نیز نسبت به دیگر ایام سال فزونی یافته و افراد خیربه صورت وجه نقد، جنسی و یا بردن طعام به دستگیری افراد بی‌بضاعت می‌شتابند.
معمولا بر سر سفره رمضان هر شهروند استان یکی از طعامها شامل آش رشته، شله زرد، رنگینک، مسقطی، شیربرنج، خرمافتیر و نان کنجد زده یافت می‌شود.
آیین “الم ترانی” از جمله مراسم سنتی و مذهبی کهنی است که در ماه مبارک رمضان در شهرستان “ساوه” برگزار می‌شود.
این مراسم در شب‌های پایانی ماه مبارک رمضان بویژه آخرین چهارشنبه این ماه بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء توسط عده‌ای ازجوانان و نوجوانان ساوجی برگزار می‌شود.
شرکت‌کنندگان دراین آیین که تعدادشان به حدود ۱۰نفر می‌رسد بااجتماع در مقابل خانه‌های خویشان و همسایگان به اجرای این برنامه می‌پردازنند.
آنان هم صدا با هم اشعاری سرمی‌دهند و درادامه نام یکی ازفرزندان خانه‌ای که درمقابل آن اجتماع کرده‌اند را به نیکی ندا می‌دهند.
جوانان و نوجوانان شرکت‌کننده درمراسم”الم ترانی” آنگاه با ذکراین گفته که”یاثواب ، یاجواب “برای گرفتن انعام ازصاحب خانه به انتظار می‌ایستند. دراین مرحله از برنامه ” الم‌ترانی” صاحب خانه با خوشرویی و گشاده‌دستی و تقدیم شیرینی و تنقلات و احیانا وجه نقد از جوانان ونوجوانان شرکت‌کننده در مراسم به گرمی پذیرایی می‌کند.
در بسیاری از مناطق استان از جمله شازند هنوزهم در برخی مناطق سنت اذان گویی بر بام رواج دارد و کسانی که دارای صدایی خوش هستند با قرائت اذان و مناجات حال و هوایی روحانی را برای روزه‌داران ایجاد می‌کنند.
در مناطق روستایی استان رسم بر این است که روحانی اعزامی هر شامگاه بر سفره افطار یکی از اهالی میهمان می‌شود و روز عید سعید فطر اکثر بزرگان روستا با حاضر شدن در مقابل محل استقرار مبلغ ، او را با سلام و صلوات تا مسجد ده مشایعت می‌کنند.
روز عید فطر شهروندان مسلمان استان مرکزی که یک ماه را در ضیافت الهی شرکت کرده‌اند مهیای نماز عید شده و با پخش شکلات وشیرینی و روبوسی این عید بزرگ را به همدیگر تبریک می‌گویند.
پیش ازاین آیین ویژه‌ای به نام “کلوخ‌اندازان” در بین خانواده‌های بخشهایی از استان مرکزی مرسوم بود که معمولا در آخرین روز ماه شعبان انجام می‌شد.
دراین آیین، بزرگ هر فامیل اغلب به عنوان عصرانه آش رشته تدارک می‌دید و سایر اقوام و با جمع کردن خویشان دورهم، به‌میمنت ومبارکی‌آمدن ماه میهمانی خدا جشن کوچکی را برگزار می‌کردند.
سنت دیرینه “اهو اهو” یکی دیگر ازآداب متداول دراین منطقه‌است که شامگاه چهاردهم ماه رمضان شب تولد امام حسن(ع) در روستای خورهه از توابع شهرستان محلات برگزار می‌شود.
براساس این سنت قدیمی با تاریک شدن هوا نوجوانان و کودکان در دسته‌های مجزا به در خانه‌ها می‌روند و یکی از اعضای گروه که از همه بزرگتراست با صدای بلند اشعاری را می‌خواند و دیگران با صدای بلند “اهواهو” می‌کنند.
این گروهها معمولا به در منازلی می‌روند که دارای فرزند خردسال پسر باشند و وقتی که اشعار خوانده شد ، معمولا پسر کوچک خانواده مقداری آجیل و تنقلات برای اعضای گروه می‌آورد و اگر پسر خانواده با تاخیر اقدام به آوردن تنقلات کند این گروه اشعارشان را که حالتی فولکور دارند تکرار می‌کنند.
از دیرباز طبخ انواع شیرینی‌های خانگی نظیر “زولبیا و گوش فیل” و “فتیر” توسط زنان کدبانو استان مرسوم بوده و این خوراکی‌ها به عنوان بخشی از طعام زینت بخش سفره‌های افطاری روزه‌داران این منطقه است.
یکی دیگر از آداب و رسوم رایج در استان بردن “شب افطاری” برای نوعروس عقد کرده است که در یکی از روزهای ماه رمضان، خانواده داماد از خانواده عروس می‌خواهند که برای افطار چیزی آماده نکنند و آنان با مهیا کردن طبقی از غذا، شیرینی، زولبیا و یک هدیه مخصوص به منزل عروس می‌روند.
شرکت در لیالی قدر ، برتن کردن جامه سیاه در این ایام و شب زنده داری و عبادت در مساجد، تکایا، منازل ونصب پرچم‌های عزا برسردراماکن از دیگر آداب حسنه ماه مبارک رمضان دراستان مرکزی است. جلسات ختم قرآن مجید در ایام پر برکت و معنوی رمضان که با حضور اقشار مختلف مردم در مساجد و مجالس خانگی تشکیل می‌شود از دیگر آدابی است که طی مراسم سحرخوانی، طول روز و پس از افطار جریان دارد.
افطاری دادن به دوستان ، خویشان و آشنایان از دیگر امور پسندیده و متداول در سطح استان است و دراین “شب نشینیها” ضمن پذیرایی با چای و میوه و سایر تنقلات مطالبی در مورد آداب و فضایل و برکات مختلف این ماه روحانی و مسایل دینی مطرح می‌شود.
“بیدارکردن” همسایگان ، دوستان و خویشان به هنگام سحریکی دیگراز سنت‌های رایج درمیان مردم اراک و دیگر شهرهای استان است.
کمک به مستمندان در ماه مبارک رمضان نیز نسبت به دیگر ایام سال فزونی یافته و افراد خیربه صورت وجه نقد، جنسی و یا بردن طعام به دستگیری افراد بی‌بضاعت می‌شتابند.
معمولا بر سر سفره رمضان هر شهروند استان یکی از طعامها شامل آش رشته، شله زرد، رنگینک، مسقطی، شیربرنج، خرمافتیر و نان کنجد زده یافت می‌شود.
آیین “الم ترانی” از جمله مراسم سنتی و مذهبی کهنی است که در ماه مبارک رمضان در شهرستان “ساوه” برگزار می‌شود.
این مراسم در شب‌های پایانی ماه مبارک رمضان بویژه آخرین چهارشنبه این ماه بعد از اقامه نماز مغرب و عشاء توسط عده‌ای ازجوانان و نوجوانان ساوجی برگزار می‌شود.
شرکت‌کنندگان دراین آیین که تعدادشان به حدود ۱۰نفر می‌رسد بااجتماع در مقابل خانه‌های خویشان و همسایگان به اجرای این برنامه می‌پردازنند.
آنان هم صدا با هم اشعاری سرمی‌دهند و درادامه نام یکی ازفرزندان خانه‌ای که درمقابل آن اجتماع کرده‌اند را به نیکی ندا می‌دهند.
جوانان و نوجوانان شرکت‌کننده درمراسم”الم ترانی” آنگاه با ذکراین گفته که”یاثواب ، یاجواب “برای گرفتن انعام ازصاحب خانه به انتظار می‌ایستند. دراین مرحله از برنامه ” الم‌ترانی” صاحب خانه با خوشرویی و گشاده‌دستی و تقدیم شیرینی و تنقلات و احیانا وجه نقد از جوانان ونوجوانان شرکت‌کننده در مراسم به گرمی پذیرایی می‌کند.
در بسیاری از مناطق استان از جمله شازند هنوزهم در برخی مناطق سنت اذان گویی بر بام رواج دارد و کسانی که دارای صدایی خوش هستند با قرائت اذان و مناجات حال و هوایی روحانی را برای روزه‌داران ایجاد می‌کنند.
در مناطق روستایی استان رسم بر این است که روحانی اعزامی هر شامگاه بر سفره افطار یکی از اهالی میهمان می‌شود و روز عید سعید فطر اکثر بزرگان روستا با حاضر شدن در مقابل محل استقرار مبلغ ، او را با سلام و صلوات تا مسجد ده مشایعت می‌کنند.
روز عید فطر شهروندان مسلمان استان مرکزی که یک ماه را در ضیافت الهی شرکت کرده‌اند مهیای نماز عید شده و با پخش شکلات وشیرینی و روبوسی این عید بزرگ را به همدیگر تبریک می‌گویند.