منع مصرف و تداخل دارویی تریامسینولون چیست؟
موارد و مقدار مصرف:
بیماریهای روماتیسمی.
درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیک در سرکوب کردن سیستم ایمنی.
درمان جایگزین در بیماریهای نارسایی غدد فوق کلیوی.
هیپرپلازی مادرزادی آدرنال ادم مغزی.
عوارض جانبی:
درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلا به بیماریهای عفونی مستعد می‌کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می‌شود. مصرف مقادیر بالای تریامسینولون می‌تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه‌گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می‌باشد.
تداخل دارویی:
تریامسنولون با آمینوگلوتتماید، آمفوتریسین B، مهارکننده‌های آنزیم کربنیک انیدراز، آنتی‌اسیدها، عوامل ضد دیابت، انسولین، گلیکوزیدهای دیژیتالی، دیورتیک‌ها، القاء کننده‌های آنزیم‌های کبدی، میتوتان، مکمل‌های پتاسیم، ریتودرین، غذاها و یا داروهای حاوی سدیم، سوماترم وسوماتروپین و واکسن‌های حاوی‌ویروس‌های زنده توصیه نمی‌شود.
مکانیسم اثر:
این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده‌های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو ـ گیرنده وارد هسته سلولی می‌شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم‌هایی می‌گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می‌باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع‌سلولهای التهابی در ناحیه التهاب، مهارفاگوسیتوز و آزاد شدن آنزیم‌های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه‌های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می‌کنند.
موارد منع مصرف و احتیاط:
در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان، در صورت وجودآمنیونیت، عفونت یا تب، عفونت با هرپس نوع ۲، عدم کفایت جفت یا پارگی زودرس غشاء منع مصرف دارد.
عوارض جانبی:
درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلا به بیماریهای عفونی مستعد می‌کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می‌شود. مصرف مقادیر بالای تریامسینولون می‌تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه‌گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می‌باشد.
هشدار:
۱ ـ مقدار مصرف دارو بایستی دقیقا توسط پزشک تعیین شود. ۲ ـ استفاده طولانی مدت این دارو در بچه‌ها می‌تواند منجر به مهار رشد شود. ۳ ـ به دلیل وارد شدن در شیر به خصوص هنگام مصرف مقادیر بالا، در خلال شیردهی توصیه نمی‌شود. ۴ ـ به دنبال مصرف این دارو ممکن است تست‌های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز ـ غده فوق‌کلیوی دچار اختلال شود. ۵ ـ میزان مصرف دارو در بچه‌ها بایستی براساس میلی گرم دارو به ازاء سطح بدن کودک تعیین شود. ۶ ـ مقادیر بالای تریامسینولون به احتمال‌زیاد میوپاتی پروگزیمال ایجاد نموده و لذا از درمان‌های مزمن با این دارو بهتر است پرهیز گردد.
نکات قابل توصیه به بیمار:
۱ ـ از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی (بیش‌از ۳ هفته) بپرهیزید. ۲ ـ در طول درمان، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل‌های حاوی پتاسیم توصیه می‌شود. ۳ ـ معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به‌طور مرتب باید انجام گیرد.
بیماریهای روماتیسمی.
درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیک در سرکوب کردن سیستم ایمنی.
درمان جایگزین در بیماریهای نارسایی غدد فوق کلیوی.
هیپرپلازی مادرزادی آدرنال ادم مغزی.
عوارض جانبی:
درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلا به بیماریهای عفونی مستعد می‌کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می‌شود. مصرف مقادیر بالای تریامسینولون می‌تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه‌گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می‌باشد.
تداخل دارویی:
تریامسنولون با آمینوگلوتتماید، آمفوتریسین B، مهارکننده‌های آنزیم کربنیک انیدراز، آنتی‌اسیدها، عوامل ضد دیابت، انسولین، گلیکوزیدهای دیژیتالی، دیورتیک‌ها، القاء کننده‌های آنزیم‌های کبدی، میتوتان، مکمل‌های پتاسیم، ریتودرین، غذاها و یا داروهای حاوی سدیم، سوماترم وسوماتروپین و واکسن‌های حاوی‌ویروس‌های زنده توصیه نمی‌شود.
مکانیسم اثر:
این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده‌های خود در سیتوپلاسم متصل شده و کمپلکس دارو ـ گیرنده وارد هسته سلولی می‌شود. این کمپلکس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریک روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم‌هایی می‌گردد که در نهایت مسئول اثرات سیستمیک کورتیکواستروئیدها می‌باشند. کورتیکواستروئیدها با جلوگیری از تجمع‌سلولهای التهابی در ناحیه التهاب، مهارفاگوسیتوز و آزاد شدن آنزیم‌های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه‌های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می‌کنند.
موارد منع مصرف و احتیاط:
در پیشگیری از سندرم زجر تنفسی نوزادان، در صورت وجودآمنیونیت، عفونت یا تب، عفونت با هرپس نوع ۲، عدم کفایت جفت یا پارگی زودرس غشاء منع مصرف دارد.
عوارض جانبی:
درمان دراز مدت با تریامسینولون بیمار را از جهت ابتلا به بیماریهای عفونی مستعد می‌کند و از طرفی علائم عفونت نیز پنهان می‌شود. مصرف مقادیر بالای تریامسینولون می‌تواند اختلالات روانی را تشدید کند. کاهش و یا تاری دید، تکرر ادرار و پرنوشی به دنبال مصرف دارو نیاز به توجه پزشکی دارند. در استفاده دراز مدت دارو، قرحه‌گوارشی، علائم شبه کوشینگ، آکنه، درد در ناحیه سرینی و افزایش فشار خون محتمل می‌باشد.
هشدار:
۱ ـ مقدار مصرف دارو بایستی دقیقا توسط پزشک تعیین شود. ۲ ـ استفاده طولانی مدت این دارو در بچه‌ها می‌تواند منجر به مهار رشد شود. ۳ ـ به دلیل وارد شدن در شیر به خصوص هنگام مصرف مقادیر بالا، در خلال شیردهی توصیه نمی‌شود. ۴ ـ به دنبال مصرف این دارو ممکن است تست‌های بررسی عملکرد محور هیپوتالاموس ـ هیپوفیز ـ غده فوق‌کلیوی دچار اختلال شود. ۵ ـ میزان مصرف دارو در بچه‌ها بایستی براساس میلی گرم دارو به ازاء سطح بدن کودک تعیین شود. ۶ ـ مقادیر بالای تریامسینولون به احتمال‌زیاد میوپاتی پروگزیمال ایجاد نموده و لذا از درمان‌های مزمن با این دارو بهتر است پرهیز گردد.
نکات قابل توصیه به بیمار:
۱ ـ از قطع ناگهانی مصرف دارو بعد از استفاده طولانی (بیش‌از ۳ هفته) بپرهیزید. ۲ ـ در طول درمان، مصرف سدیم بایستی محدود شده و مصرف مکمل‌های حاوی پتاسیم توصیه می‌شود. ۳ ـ معاینات چشم پزشکی در طول درمان دراز مدت، به‌طور مرتب باید انجام گیرد.