چرا از تاریکی می‌ترسیم؟

یوهانس کلاکل در ادامه تفاوت میان ترس و اضطراب را که به اعتقاد او تفاوتی بنیادی است، شرح می‌دهد. به گفته‌ی او ترس به آن معناست که خطری مشخص سلامتی و هستی انسان را تهدید می‌کند، برای نمونه ترس از سگی که قصد دارد به ما حمله کند. ترس یعنی درک یک خطر واقعی و فوری. اضطراب اما وقتی به سراغ ما می‌آید که امکان روی دادن وضعیتی ترس‌آور را می‌دهیم؛ درک خطر غیرواقعی یا غیرفوری.
به گفته‌ی این روانشناس اضطراب و نگرانی لازمه‌ی حیات انسانی است. این اضطراب است که باعث می‌شود از موقعیت‌های خطرزا دوری کنیم. با احتمال خطر، تمرکزمان بالا می‌رود و اشیاء و چیزهای پیرامونمان را سریع‌تر تشخیص می‌دهیم و هوشیارتر از حالت عادی می‌شویم، ضربان قلب در این حالت بیشتر می‌شود و بدن به حالت آماده‌باش درمی‌آید، اکسیژن بیشتری به مغز می‌رسد و ماهیچه‌ها آماده برای احتمال فرارمی‌شوند.
به گفته‌ی کلاکل اما همیشه در هنگام اضطراب و نگرانی، بدن اینگونه فعال نمی‌شود. او به واکنش دیگری در رویایی با خطر و داشتن ترس اشاره می‌کند که در انسان کمتر دیده می‌شود؛ به اصطلاح “خشک زدن” از ترس. این واکنش به گفته‌ی او بیشتر در حیوانات دیده می‌شود. کلاکل معتقد است که “ما انسان‌ها بیشتر در اضطراب به سر می‌بریم تا در ترس”.