تاریخچه ژیمناستیک در ایران چیست؟

پادگرنی در ورزشهای دبستانی ، با حرکات ریتمیک و ژیمناستیک ، کار خود را در شهر تبریز آغاز نمود . وی از همان ابتدای کار با مقاومت و کارشکنی برخی از اهالی مجبور به ترک محل و حضور در تهران شد . در تهران نیز افرادی چون محمود اسحاقی ، میر احمد صفوی و عده ای دیگر برای نخستین بار ژیمناستیک را آغاز کردند.
فعالیتهای اولیه ژیمناستها در محل غورخانه ، پارک شهر فعلی انجام می‌شد . بعدها در استان خراسان استاد علی یزاداد دکتر بنایی و منوچهر مهران در آن خطه ژیمناستیک را پی گرفتند .
آقای سپاس پور اولین سرپرست فدراسیون ژیمناستیک بود که در سال ۱۳۲۱ تنها به مدت ۳ ماه عهده دار این مسئولیت شد . پس از وی نصرت اله حاج عظیمی به عنوان نخستین رئیس فدراسیون آغاز به کار کرد .
روسای بعدی فدراسیون تا به امروز در مسئولیتهای محوله تا حد توان به تلاش و کوشش پرداخته‌اند . رئیس فعلی فدراسیون آقای دکتر احمد محتشمی هستند که از قهرمانان اسبق ژیمناستیک می باشند .
فعالیت ورزش ایروبیک به موازات توسعه اش در دنیا از سالهای ابتدایی دهه ۷۰ شمسی به صورت پراکنده در ایران آغاز شد. منبع اصلی آموزش ایروبیک از طریق فیلمهای تصویری تهیه می شد و مربیان ورزشی با الگو برداری از آن به یادگیری و آموزش دیگران می پرداختند.
پس از مدتی کارگاههای آموزشی کوتاه مدت در برخی دانشگاهها برای دانشجویان دختر و پسر زیر نظر فدراسیون ورزشهای همگانی برگزار شد و مدرک مربیگری آمادگی جسمانی با گرایش ریتمیک و ایروبیک به شرکت کنندگان داده شد.
رشته ایروبیک از سال ۱۳۷۵ رسما” توسط کمیته بین المللی المپیک به عنوان یکی از زیر شاخه های فدراسیون جهانی ژیمناستیک شناحته شد اما در ایران به علت تمرکز صرف فدراسیون های قبلی روی ژیمناستیک هنری، ایروبیک عمدتا” به صورت غیر منسجم و پراکنده تحت نظر انجمنهای ورزشی آمادگی جسمانی و فدراسیون ورزش همگانی ( و بیشتر در بخش بانوان ) به فعالیت خود ادامه می داد.هر چند که این رشته رسما” می بایستی زیر نظر فدراسیون ژیمناستیک ایران فعالیت می نمود. اولین حضور رسمی ایران در عرصه بین المللی در سال ۱۳۷۸ در کشور بلغارستان با دعوت فدراسیون جهانی از بانوان ایرانی انجام شد و اولین کتاب قوانین و مقررات داوری در سال ۱۳۷۹ توسط خانم شهره حقانی قهرمان اسبق ژیمناستیک ایران ترجمه گردید.
اولین دوره داوری بین المللی و کارگاه آموزشی در بخش بانوان با حضور خانم فومه آ در سال ۱۳۸۳ در تهران برگزار شد .
در بخش آقایان پس از بررسی دقیق فدراسیون ژیمناستیک و به منظور فعال سازی شاخه های دیگر تحت نظر فدراسیون جهانی ژیمناستیک مانند ترامپولین، آکروژیم ، ریتمیک و ایروبیک و پیگیری های ریاست محترم فدراسیون جناب آقای محتشمی و مساعدت مسئولین سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک این رشته رسما” به عنوان یکی از زیر شاخه های فدراسیون ژیمناستیک سازماندهی شد.
آقای محمود اصلی ( دبیر سابق فدراسیون ژیمناستیک) به عنوان مسئول کمیته ایروبیک معرفی و ایشان نیز با همکاری آقای هادی قاسمپور (از قهرمانان تیم ملی ژیمناستیک هنری و دانشجوی کارشناسی ارشد تربیت بدنی ) و خانم تقوائی ( نایب رئیس فدراسیون در امور بانوان ) به مطالعه و تحقیق در مورد ایروبیک پرداخته و اولین اردوی استعداد یابی جهت آموزش اصول پایه ایروبیک و با دعوت از علاقمندان و قهرمانان ورزشی و ژیمناستیک در تاریخ ۲۰/۱۲/۱۳۸۵ در تهران تشکیل شد.
از ابتدای سال ۱۳۸۶ فدراسیون ژیمناستیک جهت توسعه رشته ایروبیک در ابعاد عمومی و قهرمانی و همچمین افزایش دانش و اطلاعات مربیان برنامه های آموزشی متعدد و منسجمی را آغاز نمود.
اولین دوره تربیت مربی و داور در بخش آقایان ابتدای تابستان ۱۳۸۶ در شهرستان شاهرود آغاز شد و اولین دوره داوری بین المللی در شهریور همان سال به منظور آشنا سازی مربیان و ورزشکاران با قوانین بین المللی این رشته با همکاری فدراسیون جهانی ژیمناستیک زیر نظر مدرس فرانسوی در تهران برگزار شد. اولین مسابقات رسمی بین المللی تیم ملی بزرگسالان ایران از شهریور ۱۳۸۶ با شرکت در مسابقات جام جهانی اسپانیا آغاز شد.
پس از بررسی های فراوان، فدراسیون ژیمناستیک تصمیم گرفت که پایه و اساس این رشته را در ایران به طور صحیح و اصولی برنامه ریزی کند و به همین منظوردر زمستان همان سال از گریگوری آلکان فرانسوی قهرمان ۱۰ ساله جهان و در ادامه از آقای زاویر ژولین مدرس بین المللی فرانسوی فدراسیون جهانی و نایب قهرمان جهان دعوت نمود تا برای آموزش مربیان و ترویج اصولی ایروبیک وارد ایران شوند و این موضوع سبب شد دوران تازه ای از رشد و توسعه ایروبیک در ایران آغاز شود.