ترکیب واژه فارسی شمشیر

نظر به کلمه سوغر ارمنی، شور کُردی، چرو سانسکریت، سئورَ اوستایی که به معنی برنده دسته دار دراز (سا- ئورو) هستند، معلوم میگردد جزء دوم نام شمشیر یعنی شیر در اصل صورتی از همین کلمات و جزء اول آن یعنی شم صفتی از ریشه اوستایی به معنی آشامنده یا آشامیده بوده است. یعنی در مجموع شمشیر به معنی کارد و خنجر دراز آبدیده بوده است. صور کهنتر دیگر شمشیر را شَفشِر و شیفشِر آورده اند که این هیئات را می توان خنجر دراز ستبر (تخلیص شفت- شِر) معنی نمود. به نظر می رسد کلمه معرب شفره (خنجر ستبر) و واژه عبری سیکاری (برنده، کارد) ریشه در کلمات ایرانی فوق داشته باشند.

جالب است که ریشه اصلی نام شمشیر یعنی شیر در زبان پر مایه کُردی همچنین به صورت شیر آمده است که از ریشه سانسکریتی شری یعنی پاره کننده است که لابد معنی نام شیر در مفهوم حیوان درنده معروف نیز میباشد. احتمال زیادی دارد ریشه کلمه عربی ساطور نیز سا-سور (سا- سئورَ اوستایی) بوده باشد یعنی شمشیری که برای بریدن به کار می رود چه این مفهوم منطقی تری را از معنی عربی سطر سطر کننده ساطور ارائه می نماید.