عنوان تازی در اساس به معنی بابلی بوده است

در فرگرد اول وندیداد می خوانیم:”شانزدهمین جا و مسکن قبیله ای که اهورامزدا بیافرید اوپه اوذئشو رنگها یعنی سرزمین کنار امواج یا سر چشمه رود سیلابی دجله است. ساکنین آنجا سر و بزرگ ندارند. اهریمن در آنجا زمستان دیو داده پدید آورد و تئوژیه را در آنجا مسلط نمود.”
در نگاه اول با قبیله کرد توژیک سر و کار داریم که تا قرن پیش قدرت نظامی مهمی به شمار می رفته اند. اما ایشان این عنوان توژیک یعنی مار پرست یا اژدها پرست را از بابلیهای همکیش خود گرفته بوده اند؛ چون چینیان عهد اشکانی در خبر خود از بابل به نام تئوشیا یاد کرده اند که در آنجا تخم شتر مرغ یافت میشده است. به سبب اینکه سمبل مردوک خدای بابلیها مار افعیی به نام موش هوشو بوده است. لذا تازی مخفف همین تئوژیه اوستایی است و در اساس به مردم بابل، خویشاوند سامی اعراب اطلاق میشده است و اژی دهاک معمر (خدای مار وش) همان مردوک بابلیها مراد بوده است.