تاریخچه تشکیل ایالت میشیگان
اگر خواهان اضافه کردن یا حذف اطلاعات خود در مطالب هستید، به آیدی @Tarikhemaadmin در تلگرام پیام بدید.
لطفا جهت پرسیدن آدرس و سوالات نامربوط پیام ندید. ما فقط آدرس و شماره تماسها را قرار میدیم که در پایین قرار گرفته.
میشیگان ایالتی است در ایالتهای غرب میانه آمریکا. مرکز آن لنسینگ و بزرگترین شهر آن دیترویت است. جمعیت میشیگان ۹ میلیون و ۹۰۰ هزار نفر است. شهر لنسینگ ۱۱۴ هزار نفر و دیترویت ۷۰۶ هزار نفر جمعیت دارد.
میشیگان واقع در منطقه دریاچههای بزرگ غرب میانه ایالات متحده است. میشیگان نهمین ایالت پرجمعیت ایالات متحده، و یازدهمین ایالت بزرگ این کشور است. میشیگان در ۲۶ ژانویه ۱۸۳۷ به عنوان بیستوششمین ایالت به ایالات متحده پیوست.
میشیگان با چهار دریاچه از پنج دریاچه بزرگ و همچنین با دریاچه سنت کلیر مرز دارد و با این حساب دارای طولانیترین خط ساحلی آب شیرین در میان تمامی واحدهای تقسیمات کشوری در جهان است. این ایالت ۶۴۹۸۰ دریاچه داخلی و آبگیر دارد و از مکانهای اصلی برای قایقرانی تفریحی در آمریکا است.
نام این ایالت شکل فرانسویشده واژه «میشیگامی» است که در زبان اوجیبوا (تباری از سرخپوستان بومی منطقه) به معنای «دریاچه بزرگ» است. منطقه میشیگان در قدیم تحت کنترل فرانسه بود و بخشی از فرانسه نو بهشمار میآید تا اینکه در سال ۱۷۶۳ کنترل آن را بریتانیا به دست گرفت. جاینامهای فرانسوی چون دیترویت و بوآ بلان یادآور این دوره هستند.
در قرن هفدهم، جمعیت بومی ایالتی از آمریکا که امروزه به عنوان میشیگان معروف است، اقوامی معروف به اوتاوا، اوجیبوئا و پوتواتومی را شامل میشد که همه آنها به گروههای زبانی زبانهای آلگونکویان تعلق داشته است. اوتاوا، اوجیبوئا و پوتواتومی یک اتحاد آزاد را به نام ” سه آتش” تشکیل دادند. در زمان برقراری اولین تماس با اروپایی ها، همه این افراد به کشاورزی و ماهیگیری و همچنین فعالیت های شکار و جمع آوری مشغول بودند.
مهمترین محصولات آنها برنج وحشی، (برای کسانی که در اطراف دریاچهها زندگی می کردند)، بذرهای نیمه خشک، گوزن، ماهی و محصولات کلیدی ذرت، لوبیا و کدو بودند. اتیِن بروله، اولین فرد اروپایی بود که در سال ۱۶۲۲ از منطقه بازدید کرد. او پیشگام بسیاری از مبلغین مذهبی و تاجران و اکتشاف گرانی بود که برای هموار کردن کنترل میشیگان به دست فرانسوی ها تلاش می کردند. اگرچه در بدو ورود تازه واردان، بین بعضی از مردم بومی منطقه و آنها در ابتدا درگیری ایجاد شد اما به زودی به روابط دوستانه تری تبدیل شد.
به طوری که بسیاری از افراد محلی به تله گذاران خز (برای بهدست آوردن خز حیوانات برای فروش به اروپاییان)، واسطه های تجاری بین افراد بومی و اروپاییان و یا راهنما تبدیل شدند. در حالی که دیگران به خصوص زنان آنها به غذا رسانی به شهرک های فرانسوی پرداختند. فرانسوی ها هم به نوبه خود، انواع چاقو، اسلحه، فلزات و انواع ظروف، جواهرات، شیشه، لباس و الکل را برای آنها فراهم کردند. یک سری اتحاد رسمی مابین قبیله ها و فرانسوی ها ایجاد شد. سپس آنها اغلب به وسیله ازدواج با قبایل مختلف (آلگونکویانها و هورانها) با آنها پیوستگی خانوادگی ایجاد کردند.
قبل از سال ۱۹۰۰ میلادی پایگاه ها و فعالیت های متنوع کشاورزی، معدن کاری و بنگاه های تولیدی اقتصاد ایالت را به سمت جلو پیش میراند اما در قرن بیستم اقتصاد به طور کلی تحت تاثیر صنعت بزرگ خودرو قرار گرفت. در طول جنگ جهانی اول، تولید صنعتی در همه سطوح شدت یافت و میشیگان به عنوان بخش مهمی از اقتصاد ملی تبدیل شد. در عوض در یک دهه پس از رکود عظیم که در سال ۱۹۲۹ میلادی آغاز شد، نرخ بیکاری و کسری بودجه بسیار بالاتر از میانگین و حد نصاب ملی بود. به طور عمده به دلیل اینکه محصولات تولیدی صنعتیِ ایالت، از جمله ضروریات برای زندگی نبودند. مرکز ایالت لنسینگ و بزرگ ترین شهر آن دیترویت است.
در سال ۱۹۳۲ ایالت میشیگان از حزب جمهوری خواه جدا شد. در طول مدت زمان جنگ دیترویت یکی از تولید کنندههای اصلی خودروی نظامی (به جای تجاری) شد و به عنوان زرادخانه و انبار مهمات دموکراسی معروف شد. بعد از اتمام جنگ ، تولید صنعتی برای بازسازی و احیای کشور به وسیله تولید خودروهای غیر نظامی و کالاهای مصرفی ادامه یافت. سالهای پس از جنگ با یک دوره رشد انفجاری در حومه شهر و گسترش سریع سیستم بزرگراهی ایالت همراه بود. یکی از تاثیرات این تحولات، روند کاهشی در جمعیت، صنایع و خدمات درون شهرها در اواخر دهه ۱۹۵۰ بود. در پاسخ به این روند منفی، دولت پروژههایی را برای احیای مناطق شهری از جمله احداث مرکز رنسانس دیترویت، یک هتل در کنار رودخانه در ارتفاع بالا و توسعه کسب و کار انجام داد. این مرکز همچنان نماد تعهد میشیگان برای ساختن شهرها و جذابیت آنهاست.
دو قطب نژادی در میشیگان در اواسط قرن بیستم به خصوص در سالهای ۱۹۴۳ و ۱۹۶۷ با شورش های عمدهای که در دیترویت رخ داد افزایش یافت. با وجود چنین حوادثی، میشیگان به عنوان یک رهبر جنبش درزمینه ارائه فرصت های برابر برای اقلیت ها، افراد معلول و زنان عمل کرد.
شرایط آب و هوایی و زیست محیطی
دریاچه های بزرگ میشیگان، بادهای داغ تابستان را خنک و بادهای سرد زمستان را گرم می کند و به همین علت میشیگان آب و هوای مرطوب و معتدل تری را نسبت به ایالت های شمالی و مرکزی داراست.
حیوانات بومی میشیگان بسیار هستند. در دریاچه های بزرگ آن ماهی سفید و قزل آلای دریاچه ای وجود دارد که در رودها و جریان های مختلف میشیگان انواع دیگری از قزل آلا نیز وجود دارد. گوزن و خرس و بلدرچین و اردک در منطقه میشیگان به وفور وجود دارند. از اواخر قرن بیستم بوقلمون و گوزن شمالی در شمال میشیگان پرورش و نگهداری می شوند.
حقایقی جالب درباره ایالت میشیگان
– جنگل های ایالت منبع اصلی چوب به حساب میآیند، اگرچه که در میشیگانبه مقدار قابل توجهی چوب تولید می شود اما همچنان بخش بزرگی از جنگل ها محافظت و احیا می شود.
– سنگ آهک و شن و ماسه از اصلی ترین محصولات غیر فلزی میشیگان است که از معادن استخراج می شود. در گذشته زغال سنگ در شبه جزیره پایین میشیگان استخراج می شد اما به خاطر کیفیت پایین آنها، این صنعت از لحاظ اقتصادی به صرفه نبود و تولید آن در اواسط قرن ۲۱ متوقف شد.
– میشیگان از مدتها پیش در زمینه حمایت از نیروی کار پیشگام بوده است. در جنگ جهانی دوم میشیگان برنامه های گسترده ای از قوانین اجتماعی، از جمله جبران خسارت بیکاری را اجرا کرده است.
– اتحادیه کارگران خودرو که در دیترویت مستقر هستند، یکی از قدیمی ترین و قوی ترین اتحادیه های کارگری در کشور است.
منبع:
Britannica – جدولیاب