آشنایی با ساختار دست

هر یک از دست های شما ۲۷ استخوان و شمار متناظری از مفاصل را دارد.
استخوان های دست ها در مجموع تقریباً یک چهارم شمار کل استخوان های بدن را تشکیل می دهند.
۳۴ عضله حرکات انگشتان را کنترل می کنند در کف دست و ساعد قرار دارند. تعجب آور این است که عضله ای در خود انگشتان وجود ندارد. حدود یک چهارم قشر حرکتی مغز به عضلات دست ها اختصاص دارد.
عضلات به وسیله تاندون یا زردپی که از رشته های مستحکم بافت همبند ساخته شده اند، به استخوان ها متصل می شوند. هنگامی که عضله منقبض می شود، تاندون را می کشد و تاندون نیز به نوبه خود استخوان را می کشد و آن را به حرکت درمی آورد. تاندون ها علاوه به حرکت درآوردن استخوان ها مفاصل شما را هم پایدار می کنند.
لیگامان ها یا رباط ها استخوان ها را به هم متصل می کنند و آن ها را در هم آرایی درستی قرار می دهند. لیگامان ها که در هر طرف مفاصل انگشت شما قرار دارند از انحراف جانبی مفصل جلوگیری می کنند و لیگامان هایی که در طول کف دست شما گسترده شده اند، مانع از خم شدن بیش از حد انگشتان به عقب می شوند.
تاندون ها و لیگامان ها از فیبرهای ساخته شده از کلاژن- پروتئینی که به آن ها استحکام و انعطاف پذیری برای انجام کارکردهای مجزا را می دهند- ساخته شده اند. از آنجایی که این بافت های فیبری خون رسانی کمی دارند، آسیب های تاندون ها و لیگامان ها به آهستگی بهبود می یابند.
تاندون ها در دست عمدتاً به وسیله غلاف های محافظی پیچیده شده اند که شبیه یک بادکنک بدون باد هستند. پوشش درونی این غلاف که سینوویوم خوانده می شود، یک مایع شفاف لغزنده تولید می کند که مایع سینوویال خوانده می شود. مفاصل نیز با سینوویوم پوشیده شده و با مایع سینوویال پر می شود.
این مایع حیاتی باعث لغزنده سازی تاندون ها و مفصل می شود و حرکت بدون اصطکاک انگشتان را امکان پذیر می کند. این مایع همچنین مواد مغذی را به استخوان ها و غضروف مجاور می رساند. غضروف، یک بافت محکم و تا حدی کشسان، سطوح مفصل را می پوشاند و سطح هموار و لیز برای حرکت فراهم می کند.
سه عصب عمده شامل عصب رادیال (زند زیرین)، مدین (میانی) و اولنار (زند زبرین) دست را به کار می اندازند. عصب مدین که از مچ می گذارد، از این لحاظ مورد توجه است که فشار بر روی آن باعث نشانگان تونل مچی می شود که یکی از شایع ترین و ناتوان کننده ترین عوارض دست است.