صنایع دستی کرمان چیست؟

خورجین بافی
خورجین را بر پشت چهارپایان می‌گذارند و برای حمل بار استفاده می‌کنند. برخلاف تصور عموم که خورجین از دیرباز در اردبیل تولید می‌شده است، اما در کرمان نیز خورجین تولید می‌شود. در قدیم خورجین بیشتر استفاده می‌شد، به طوری‌که در بعضی از مناطق یکی از وسایل جهیزیه تازه عروس‌ها بود. خورجین‌ها معمولا از پشم‌های رنگی، نخ پنبه و گاهی موی بز بافته می‌شوند.
آجیده دوزی
به این هنر پنبه دوزی یا لایه دوزی نیز می‌گویند. جالب است بدانید که آجیده دوزی از زمان هخامنشیان تاکنون رواج دارد و در حجاری‌های به جامانده از دوران اشکانیان و ساسانیان نیز به چشم می‌خورد. با آجیده دوزی محصولاتی مانند کلاه، بقچه، سجاده، روانداز، روتختی، شنل و روکرسی تهیه می‌کنند. از پارچه‌های نخی، پنبه‌ای، مخمل، ابریشم، ساتن، تافته، کتان و اطلسی به عنوان پایه برای هنر آجیده دوزی استفاده می‌شود و اشکالی مانند گل، مرغ و طراحی‌های اسلیمی و هندسی روی آن می‌دوزند.
ترمه بافی
ترمه پارچه‌ای نفیس است که الساف لطیفی بافته می‌شود و مزین به نقش‌هایی مانند بته‌جقه و گل شاه عباسی است. دقیقا مشخص نیست که ترمه اولین بار در ایران یا کشمیر بافته شده است، اما در برخی از منابع تاریخی مهد ترمه ایران را کرمان دانسته‌اند.
حصیر بافی
هنرمندان حصیر باف شاخه‌های درخت را خشک می‌کنند و سپس با درهم تنیدن آن‌ها محصولاتب همچون نورگیر، سبر، جانماز و… تهیه می‌کنند.
سیس بافی
گیس خرما به الیافی می‌گویند که در کنار درخت خرما می‌روید. از این الیاف در سیس بافی استفاده می‌شود و هنرمندان از به‌هم بافتن آن‌ها محصولاتی مانند پادری، سبد، زیرانداز و… تولید می‌کنند.
مشبک کاری
هنر مشبک شامل ایجاد شبکه‌هایی سوراخ مانند روی اشیاء مختلف است. در گذشته عمدتا از این هنر برای ساخت درب و پنجره استفاده می‌شده، اما امروزه این هنر کاربردهای وسیع‌تری دارد. مشبک کاری به دو صورت پیوسته (کل کار متصل بهم باشد) و غیرپیوسته (طرح‌های جدا تهیه شده که در نهایت روی یک سطح به یکدیگر متصل می‌گردند) انجام می‌شود.
خوس دوزی
خوس دوزی هنری قدیمی است که مشخص نیست از چه زمانی رواج پیدا کرده است. در خوس دوزی هنرمندان نقوشی را بدون کشیدن طرح روی پارچه با الیافی از طلا و نقره ترسیم می‌کنند.