ذات الریه کیسه های هوای ریه ها (آلوئول ها) را ملتهب می کند، در واقع کیسه های هوا ممکن است از مایع یا چرک پر شوند و علائمی مانند سرفه، تب، لرز و مشکل تنفسی را ایجاد کنند.

علائم ذات الریه چیست؟

به گزارش لانگ، علائم ذات الریه می تواند به اندازه ای خفیف باشد که به سختی متوجه آن شوید یا شدت آن تا حدی می تواند باشد که کار بیمار را به بیمارستان و بستری شدن می کشاند. نحوه پاسخگویی بدن به ذات الریه به نوع میکروب ایجاد کننده عفونت، سن و سلامت کلی فرد بستگی دارد.
علائم و نشانه های ذات الریه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سرفه که ممکن است مخاطی به رنگ سبز، زرد یا حتی خونین ایجاد کند
تب، تعریق و لرزیدن
تنگی نفس
تنفس سریع و کم عمق
درد خنجری و تیز در قفسه سینه که هنگام تنفس عمیق یا سرفه شدیدتر می شود
از دست دادن اشتها، کمبود انرژی و خستگی
حالت تهوع و استفراغ به ویژه در کودکان کوچک

گیجی به خصوص در افراد مسن
ذات الریه باکتریایی رایج ترین شکل که بیش از سایر پنومونی ها نیز جدی تر است با علائمی که نیاز به مراقبت های پزشکی دارند خود را نشان می دهد. علائم پنومونی باکتریایی می تواند به تدریج یا به طور ناگهانی ایجاد شود. ممکن است تب تا حد ۱۰۵ درجه فارنهایت با تعریق شدید و افزایش سریع تنفس و نبض افزایش یابد. لب و ناخن احتمال دارد به دلیل کمبود اکسیژن در خون رنگ مایل به آبی یعنی رنگ کبود داشته باشند و بیمار از نظر روانی نیز ممکن است گیج باشد یا هذیان بگوید.

علائم ذات الریه ویروسی به طور معمول طی چند روز ایجاد می شود و علائم اولیه آن مانند علائم آنفلوانزا یعنی تب، سرفه خشک، سردرد، درد عضلانی و ضعف است و طی یک یا دو روز علائم به طور معمول با افزایش سرفه، تنگی نفس و درد عضلات بدتر می شود حتی ممکن است بیمار تب بالا و لب های کبود را نیز تجربه کند.

علائم ممکن است در جمعیت های خاصی متفاوت باشد به عنوان نمونه نوزادان ممکن است هیچ نشانه ای از عفونت نداشته باشند یا ممکن است استفراغ، تب و سرفه، بی قراری، بیمار یا خسته و بدون انرژی به نظر برسند. بزرگسالان مسن و افرادی که بیماری های جدی یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است علائم کم و خفیف تری را تجربه کنند حتی ممکن است دمای پایین تر از حد نرمال داشته باشند. بزرگسالان مسن که مبتلا به ذات الریه هستند گاهی اوقات دچار تغییر ناگهانی در آگاهی ذهنی می شوند و این علائم برای افرادی که قبلا به بیماری مزمن ریه مبتلا شده اند ممکن است تشدید شود.

چه موقع برای ذات الریه به پزشک مراجعه کنیم؟

 

اگر فکر می کنید خود یا فرزندتان علائم ذات الریه دارید قبل از شروع مراقبت های اولیه منتظر بدتر شدن بیماری نمانید و با پزشک خود تماس بگیرید. در صورت دشواری در تنفس، کبودی لب ها و نوک انگشتان، درد قفسه سینه، تب شدید یا سرفه با موکوس (مخاط) شدید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.
اگر در گروه های پرخطر از جمله بزرگسالان بالای ۶۵ سال، کودکان دو ساله یا کمتر، افرادی که دارای بیماری زمینه ای هستند یا سیستم ایمنی ضعیفی دارند، قرار دارید مراجعه به موقع به پزشک بسیار حائز اهمیت است. برای برخی از این افراد آسیب پذیر ذات الریه می تواند به سرعت به وضعیت تهدید کننده زندگی شان تبدیل شود.

چگونه ذات الریه تشخیص داده می شود؟

گاهی اوقات با توجه به علائم بسیار متغیر ذات الریه، تشخیص آن ممکن است دشوار باشد و اغلب بسیار شبیه مواردی است که در سرماخوردگی یا آنفلوانزا دیده می شود. برای تشخیص ذات الریه و تلاش برای شناسایی میکروب عامل بیماری پزشک ضمن سوال در مورد سوابق پزشکی شما را معاینه می کند و آزمایشاتی را انجام می دهد.

تاریخچه پزشکی

پزشک در مورد علائم و نشانه های شما و چگونگی و زمان شروع علائم سوالاتی از شما می پرسد. برای کمک به اینکه بفهمد آیا عفونت شما توسط باکتری ها، ویروس ها یا قارچ ها ایجاد شده ممکن است در مورد مواجهه احتمالی برخی از سوالات نیز پرسیده شود، مانند:
مسافرت های اخیر، شغل شما، تماس با حیوانات، قرار گرفتن در معرض سایر افراد بیمار در خانه، محل کار یا مدرسه، در صورت داشتن بیماری دیگری اخیرا و معاینه فیزیکی
پزشک شما با استتوسکوپ (گوشی پزشکی) به ریه های شما گوش می دهد اگر به ذات الریه مبتلا باشید احتمال دارد هنگام استنشاق ریه های شما صدای ترک، حباب و غرش داشته باشند.

تست های تشخیصی

اگر پزشک درباره ابتلا به ذات الریه شک داشته باشد به احتمال زیاد آزمایشاتی را برای تایید تشخیص و کسب اطلاعات بیشتر در مورد عفونت توصیه می کند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش خون برای تایید عفونت و تلاش برای شناسایی میکروب عامل بیماری.
عکسبرداری با اشعه ایکس از قفسه سینه برای یافتن محل و میزان التهاب در ریه ها.
پالس اکسیمتری برای اندازه گیری سطح اکسیژن در خون، ذات الریه می تواند از وارد شدن اکسیژن به مقدار کافی ریه ها در جریان خون جلوگیری کند.
آزمایش خلط روی نمونه مخاط برای جستجوی منبع عفونت که پس از سرفه شدید گرفته شده است.
اگر از نظر سن و سلامت کلی بیمار پرخطر محسوب می شوید یا در بیمارستان بستری هستید احتمال دارد پزشکان بخواهند برخی آزمایش های اضافی را نیز انجام دهند، از جمله:
سی تی اسکن قفسه سینه برای مشاهده بهتر ریه ها و جستجوی آبسه یا سایر عوارض.
آزمایش گاز خون شریانی برای اندازه گیری میزان اکسیژن در نمونه خون گرفته شده از شریان.کشت مایع پلور که مقدار کمی مایعات را از اطراف بافت های اطراف ریه برای تجزیه و تحلیل و شناسایی باکتری های ایجاد کننده ذات الریه خارج می کند
برونکوسکوپی روشی که برای بررسی مجاری تنفسی ریه استفاده می شود. اگر در بیمارستان بستری هستید و روند درمانی شما خوب پیش نمی رود پزشکان ممکن است بخواهند ببینند آیا چیز دیگری مانند انسداد در راه های هوایی شما تاثیر می گذارد یا خیر، همچنین ممکن است از نمونه های مایع یا نمونه برداری از بافت ریه استفاده کنند.