پریاپیسم چیست ؟
پریاپیسم یا نعوظ مانا[۱] (به انگلیسی: Priapism)(/ˈpraɪəpɪzəm/ بیماری غیر شایعی است که آلت تناسلی جنس مذکردر غیاب تحریک جنسی یا بعد از تحریک جنسی به مدت طولانی در حالت نعوظ باقی می‌ماند. این بیماری به سه شکل بروز می‌کند، ایسکمیک با جریان خون کم، غیر ایسکمیک با جریان خون زیاد و تکرار شونده که اکثر حالات به شکل ایسکمیک بروز می‌کند.
پریاپیسم ایسکمیک معمولاً خیلی دردناک است در صورتیکه نوع غیر ایسکمیک آن درد ندارد. در نوع ایسکمیک تمام آلت سفت شده اما نوک آلت به حالت طبیعی است اما در نوع دوم تمام آلت کمی سفت است. این بیماری در زنان بسیار نادر است.
کم‌خونی داسی‌شکل شایعترین علت پریاپیسم ایسکمیک است. از علل دیگر می‌توان استفاده از داروهای ضدروان‌پریشی،بازدارنده‌های بازجذب سروتونین و ضدانعقاد و همچنین داروهایی نظیر کوکائین و شاه‌دانه نام برد. پریاپیسم ایسکمیک زمانی اتفاق می‌افتد که خون از آلت تناسلی به اندازه کافی تخلیه نشود.
پریاپیسم غیر ایسکمیک در زمانی به وقوع می‌پیوندد که خون از شریان وارد اجسام غاری شود یا اثرات سیستم عصبی پاراسمپاتیک کاهش یابد و جریان خون در بافت زیاد شود. این نوع از پریاپیسم به دنبال ضربه به آلت یا آسیب طناب نخاعیایجاد می‌شود. تشخیص این عارضه ممکن است با آنالیز گازهای خونی که از آلت گرفته شده یا به وسیله سونوگرافی انجام شود.
روش درمان این بیماری بر این اساس که کدام شکل از پریاپیسم اتفاق افتاده متفاوت است. در حالت عادی پریاپیسم ایسکمیک با استفاده از بلاک عصبی آلت، سپس تخلیه خون موجود در اجسام غاری انجام می‌شود. در صورتیکه این روش مؤثر نبود اجسام غاری به وسیله سرم نرمال سالین سرد شستشو داده شود یا فنیل آفرین به داخل این اجسام تزریق شود. برای پریاپیسم غیر ایسکمیک اغلب با استفاده از بسته‌های سرد و کمپرس درمان می‌شود.
در صورت عدم تأثیر اقدامات درمانی جراحی برای درمان این عارضه امکان‌پذیر است. در پریاپیسم ایسکمیک خطر ایجاد اسکارپایدار بعد از چهار ساعت افزایش می‌یابد و قطعاً پس از ۴۸ ساعت اتفاق می‌افتد. این بیماری برای ۱ در ۲۰٬۰۰۰ تا ۱ در ۱۰۰۰۰۰ مرد در سال اتفاق می‌افتد.
مشابه
- پریاپیسم