کدام درخت میوه زود رشد میکند؟

درخت عناب مقاوم به کم ابی است با شاخه های کوتاه یا درختی به ارتفاع ۶ تا ۱۰ متر ،پوست تنه آن ناهموار چوب آن بسیار محکم و به رنگ قهوه ای است. گله ای عناب دوجنسی هستند .

این گلها معطرند و به وسیله حشرات گرده افشانی می شوند درخت عناب یا خرمای چینی در اغلب نقاط ایران می روید و محصول می دهد و با بیشتر آب و هوای مناطق ایران سازگار است. این درخت در برابر کم آبی بسیار مقاوم می باشد. عناب جزء درختان مقاومی است که قابلیت رشد در زمین های کم آب وبا کیفیت پایین را دارا بوده و در طی دوران خشکسالی و پدیده سرمازدگی از معدود گیاهانی می باشد که خسارت بسیار اندکی را متحمل گردیده است.

درختان عناب با توجه به شرایط آب و هوایی هر منطقه به ۶ تا ۸ آبیاری در سال نیاز دارند، در ابتدای کاشت و در سال اول آبیاری هر ۴ تا ۵ روز و در سال های بعدی هر ۱۲ تا ۱۵ روز صورت می گیرد ، در برخی مناطق کوهستانی گاهی درخت را در طول فصل رشد از ۳ بار در سال بیشتر آبیاری نمی کنند.

نهال عناب مناسب برای کاشت باید جوان و دو ساله باشد و ارتفاع آن از ۱.۵ متر بیشتر نباشد تا در هنگام جابجایی نهال کمترین آسیب را ببیند. همچنین تنه آن قرمز رنگ باشد . (سیاه ، خاکستری شیاردار نشان از سن بالا یا آب نخوردن یا ضعیف بودن نهال عناب است .)

درخت عناب نسبت به وجود گچ و ترکیبات آهکی نسبتاً حساس است و در این گونه خاک ها رشد کافی نمی کند و میوه دهی آن کاهش می یابد. خاکهای آبگیر را دوست ندارد و در زمین های باتلاقی خوب نمی روید . ریشه آن نیاز به اکسیژن دارد و در کنار آب های جاری بهتر نتیجه می دهد . این گیاه نسبت به شوری متحمل است و فقر غذایی خاک را تا حدودی تحمل می کند. PH خاک مناسب ۴.۵ تا ۸.۴ و بافت خاک شنی لومی می باشد .

عناب را نمی توان در سایه کاشت کرد. این درخت برای رشد و تولید میوه به وجود نور مستقیم برای مدت حداقل ۸-۶ ساعت نیاز دارد.البته گاهی بیان شده است که مکان نیمه آفتاب حدود ۵ ساعت نور مستقیم آفتاب در طی روز نیز برای رویش و میوه دهی این گیاه کافی است.

تکثیر عناب به وسیله جابجایی پا جوش ها ،کاشت بذر ،قلمه ،خواباندن هوایی می باشد .بهترین راه زیاد کردن درخت عناب ،‌ جابجایی پاجوش های ریشه دار است. زیرا مطمئن تر خواهد بود. در هر سال یک درخت بزرگ ( درختان مادر ) ، ده ها پاجوش قابل جابجایی دارد.

فاصله درختان عناب از یکدیگر بسته به این که درخت به چه منظوری کاشته می شده فرق می کند. اگر هدف به دست آوردن میوه باشد باید نهال ها چهار تا پنج متر دور از یکدیگر نشانده شوند. بهترین کود همان کودهای یک ساله حیوانی می باشد که در پاییز روی زمین می پاشند سپس فاصله بین درختان عناب را شخم می زنند تا کودها با خاک مخلوط شود. در حدود اردیبهشت ماه کمی کود سفید شکری ( اوره ) نیز مفید است ، که پس از کودپاشی ، آبیاری مفصلی را می طلبد.

انجیر به صورت کشت دیم در کوه های استهبان داراب و نیریز کشت می شود .

در سال های خشک کشاورزان زرشک کار حتی با سه نوبت آبیاری باغ در طول تابستان هم محصول زرشک برداشت می کنند. در صورتی که هدف، برداشت محصول فراوان باشد، نباید در محدوده زمانی پس از ریزش گلبرگ ها تا یکی دو هفته پیش از برداشت محصول از آبیاری منظم درختچه های زرشک غفلت شود.

عدم تأمین نیاز آبی این گیاه به منزله مرگ آن نخواهد بود و حتی مشاهده گردیده که به هنگام وقوع اتفاقات پیش بینی نشده مثل خشک شدن چاه آب و عدم امکان آبیاری باغ زرشک در طول سال زراعی، این درختچه مقاوم توانسته است با تحمل و با اتکا بر ذخایر رطوبتی خاک و آب محدود حاصل از نزولات جوی، زنده بماند.

اگر چه زرشک از گیاهان مقاوم به کم آبی است ولی در ۴-۳ سال ابتدای کاشت، بسته به بافت خاک و شرایط آب و هوایی آبیاری آن هر ۷ تا ۸ روز مناسب است. در سال های بعد، باغ زرشک معمولا هر ۱۲ تا ۱۵ روز یک بار آبیاری می شود. گاهی فاصله دو نوبت آبیاری به ۲۰ روز و بیشتر هم می رسد که البته به کاهش عملکرد منجر می شود.

در برخی مناطق کوهستانی و در شرایط ویژه، گاهی درختچه زرشک را در طول فصل رشد بیش از ۴-۳ مرتبه آبیاری نمی کنند. حتی در مناطق کوهستانی، در بخش های خاصی که خاک قدرت حفظ رطوبت زیادی داشته و در زمستان هم قطعات کوچک زرشک کاری به صورت دیم نیز مشاهده می شود.

پرورش دهندگان زرشک معتقدند آبیاری در زمان گل دهی به ویژه اگر در حد اشباع شدن محیط ریشه باشد، سبب ریزش گل ها می شود. عدم آبیاری در هنگام گل دهی همچنین از رویش شاخه های فرعی جدید جلوگیری می کند، این شاخه ها با میوه های در حال تشکیل برای آب و مواد غذایی رقابت دارند. در بعضی مناطق تا اوایل خرداد ماه از آبیاری زرشک خودداری می کنند. درختچه زرشک نسبت به آبیاری به وسیله آب های شور مقاومت دارد، اما آب های بسیار شور سبب کاهش رشد و عملکرد آن می شوند.

کاشت در ارتفاعات : درختچه های زرشکی که در ارتفاعات بیش از هزار متر و نیز در مناطقی با زمستان های نسبتاً سرد و طولانی می رویند از رشد بیشتر و محصول دهی بهتری برخوردارند. به همین دلیل مناطق کوهپایه ای که دارای چنین شرایط و نیز خاک سبک هستند، برای پرورش زرشک بسیار مناسب می باشند.

ازدیاد و تکثیر زرشک : ازدیاد گیاه زرشک به وسیله پاجوش صورت می گیرد. معمولاً پاجوشهای یک تا سه ساله را از گیاه مادر جدا کرده و می کارند. هر چه پاجوش ها جوانتر باشند امکان رشد آنها به صورت گیاه مستقل بیشتر است .

جدا نمودن پاجوش ها از گیاه مادر، از ماه بهمن تا فروردین صورت می گیرد. پاجوش های جدا شده باید سریعاً در خاک مرطوب کشت شوند. مرحله زایشی گیاه زرشک با ظاهر شدن گلهای زرد رنگ همراه است. معمولاً تا موقع رسیدن میوه ها می توان گلها را بر روی گیاه مشاهده کرد.

باتوجه به میزان بارندگی کم در منطقه (حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلی متر) که آن هم به طور عمده در زمستان ها رخ می‌دهد می‌توان نتیجه گرفت که این گیاه مقاومت خوبی نسبت به خشکی از خود نشان می‌دهد، گرچه کاهش عملکرد اقتصادی در آن مشاهده می شود.

علاوه بر این، گل محمدی نسبت به شرایط نامساعد محیطی از قبیل شوری،سرما و فقر مواد غذایی خاک نیز سازگاری مناسبی دارد. با این حال، پاسخ این گیاه به حاصلخیزی خاک، آبیاری منظم و کود دهی، بسیار مثبت می باشد ،به طوریکه در برخی مناطق، عملکرد ۵ تا ۷ تن در هکتار گزارش شده است.

نیازهای اساسی گل محمدی: آب از جمله عوامل مؤثر در تولید اقتصادی گل محسوب می شود. درختچه‌های گل محمدی به شرایط کم آبی بسیار مقاوم هستند. شواهد نشان می‌دهد که آبیاری گلستان‌ها در زمان غنچه‌ دهی و گل‌دهی بسیار مهم است و باعث افزایش محصول می شوددر گلستان‌ها معمولاً آبیاری به‌ صورت سطحی انجام می‌شود این منطقه میزان آب در هر نوبت و تعداد آبیاری بسیار متغیر است. ، به طور معمول ، طی فصل رشد هر ۱۵ روز یکبار آبیاری انجام می شود. در یک‌ مقایسه میان دو روش آبیاری سطحی و قطره‌ای مشخص شد که آبیاری قطره‌ای ضمن ۶۲ درصد صرفه جویی نسبت به روش سطحی، باعث افزایش عملکرد ۶۵ درصدی گل شده است.

“بارندگی با توزیع مناسب” به علت عدم ایجاد استرس در گیاه، برای تولید گل و اسانس بیشتر، خصوصاً در بهار و اوایل تابستان بسیار مهم است.

آب و هوای گرم و خشک را می پسندد، گیاهی نور پسند بوده و غیر مقاوم به سایه است، مقاوم به آفات و امراض بوده، اگر در اثر کم آبی خشک شود با مختصر رطوبت ایجاد پاجوش می کند و در صورت سرمازدگی ساقه های جدید ایجاد می کند.