تفاوت آرتروز و روماتیسم مفصلی در چیست؟
بیماری آرتروز یا «آرتریت استخوانی» که به آن «آرتریت دژنراتیو یا پیشرونده» نیز می‌گویند، شایع ترین نوع آرتریت است. متخصصان مؤسسه ی آرتریت (Arthritis Foundation) تخمین می زنند حدود ۲۷ میلیون آمریکایی به این نوع آرتریت دچار باشند.
در این بیماری غضروف مفاصل تحلیل می رود. سپس، استخوان ها به هم سائیده و مفاصل دردناک و ملتهب می شوند. آرتروز به استخوان صدمه می زند و گاهی سبب تشکیل استخوان اضافه (خار استخوان) می شود.
سن، چاقی مفرط، جراحات، سابقه‌ی خانوادگی و استفاده ی بیش از حد از مفصل، ریسک پیشرفت بیماری را افزایش می دهد. موارد زیر از علائم شایع آرتروز است:
درد مفصل
سفتی صبحگاهی مفاصل
عدم هماهنگی حرکات بدن
ناتوانی پیش رونده
پزشک برای تشخیص این بیماری، ضمن معاینه ی شما سابقه ی پزشکی تان را بررسی می کند. شاید نیز آزمایش های عکسبرداری و پرتوبرداری با اشعه ی ایکس را برایتان تجویز کند. همچنین، احتمال دارد برای بررسی عفونت مفصلی با استفاده از سرنگ و سوزن از مایع مفصلی شما نمونه برداری کند.
آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی (RA)
یکی دیگر از انواع آرتریت روماتیسم مفصلی است که طی آن بدن به بافت سالم مفصلی حمله می کند. بر اساس برآورد بنیاد آرتریت (Arthritis Foundation) حدود ۱٫۵ میلیون بزرگسال آمریکایی روماتیسم مفصلی دارند. همچنین، زنان تقریباً سه برابر بیشتر از مردان به آرتریت روماتوئید دچارند.
علائم شایع این بیماری شامل سفتی صبحگاهی و درد مفصل (به ویژه به صورت قرینه در هر دو سمت بدن) است. در مراحل پیشرفته تر روماتیسم مفصلی، مفاصل بد شکل می شوند.
ممکن است روماتیسم مفصلی قسمت های دیگر بدن (مثل قلب، ریه، چشم و پوست را نیز درگیر کند). معمولاً سندروم شوگرن با روماتیسم مفصلی همراه است. این وضع سبب خشکی شدید دهان و چشم ها می شود. علائم آن عبارتند از:
مشکلات خواب
وجود گره های روماتیسمی که زیر پوست و نزدیک مفاصلی مثل آرنج قرار دارند. این گره ها از سلول های متورم و التهابی تشکیل شده و هنگام لمس محکم و سفت اند.
احساس کرختی و بی حسی،گرما، سوزش و سوزن سوزن شدن دست و پاها
تشخیص آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)
معمولاً پزشکان برای تشخیص آرتریت روماتوئید فقط به یک آزمایش اکتفا نمی کنند. بنابراین، روش های دیگری را نیز (نظیر بررسی سابقه ی پزشکی، معاینه ی پزشکی، تجویز آزمایش اشعه ی ایکس یا عکس برداری) به کار می برند. همچنین، احتمال دارد آزمایش های زیر را از شما بخواهند:
آزمایش فاکتور روماتوئید (RF test)
آزمایش آنتی بادی های ضد سیترولینی (CCP)
شمارش کامل سلول های خونی (CBC)
تست CRP
سرعت رسوب گلبول های قرمز (ESR)
در واقع، پزشکان با کمک این آزمایش ها، واکنش خود ایمنی و التهاب سیستمیک را دقیق تر تشخیص می دهند.
در این بیماری غضروف مفاصل تحلیل می رود. سپس، استخوان ها به هم سائیده و مفاصل دردناک و ملتهب می شوند. آرتروز به استخوان صدمه می زند و گاهی سبب تشکیل استخوان اضافه (خار استخوان) می شود.
سن، چاقی مفرط، جراحات، سابقه‌ی خانوادگی و استفاده ی بیش از حد از مفصل، ریسک پیشرفت بیماری را افزایش می دهد. موارد زیر از علائم شایع آرتروز است:
درد مفصل
سفتی صبحگاهی مفاصل
عدم هماهنگی حرکات بدن
ناتوانی پیش رونده
پزشک برای تشخیص این بیماری، ضمن معاینه ی شما سابقه ی پزشکی تان را بررسی می کند. شاید نیز آزمایش های عکسبرداری و پرتوبرداری با اشعه ی ایکس را برایتان تجویز کند. همچنین، احتمال دارد برای بررسی عفونت مفصلی با استفاده از سرنگ و سوزن از مایع مفصلی شما نمونه برداری کند.
آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی (RA)
یکی دیگر از انواع آرتریت روماتیسم مفصلی است که طی آن بدن به بافت سالم مفصلی حمله می کند. بر اساس برآورد بنیاد آرتریت (Arthritis Foundation) حدود ۱٫۵ میلیون بزرگسال آمریکایی روماتیسم مفصلی دارند. همچنین، زنان تقریباً سه برابر بیشتر از مردان به آرتریت روماتوئید دچارند.
علائم شایع این بیماری شامل سفتی صبحگاهی و درد مفصل (به ویژه به صورت قرینه در هر دو سمت بدن) است. در مراحل پیشرفته تر روماتیسم مفصلی، مفاصل بد شکل می شوند.
ممکن است روماتیسم مفصلی قسمت های دیگر بدن (مثل قلب، ریه، چشم و پوست را نیز درگیر کند). معمولاً سندروم شوگرن با روماتیسم مفصلی همراه است. این وضع سبب خشکی شدید دهان و چشم ها می شود. علائم آن عبارتند از:
مشکلات خواب
وجود گره های روماتیسمی که زیر پوست و نزدیک مفاصلی مثل آرنج قرار دارند. این گره ها از سلول های متورم و التهابی تشکیل شده و هنگام لمس محکم و سفت اند.
احساس کرختی و بی حسی،گرما، سوزش و سوزن سوزن شدن دست و پاها
تشخیص آرتریت روماتوئید (روماتیسم مفصلی)
معمولاً پزشکان برای تشخیص آرتریت روماتوئید فقط به یک آزمایش اکتفا نمی کنند. بنابراین، روش های دیگری را نیز (نظیر بررسی سابقه ی پزشکی، معاینه ی پزشکی، تجویز آزمایش اشعه ی ایکس یا عکس برداری) به کار می برند. همچنین، احتمال دارد آزمایش های زیر را از شما بخواهند:
آزمایش فاکتور روماتوئید (RF test)
آزمایش آنتی بادی های ضد سیترولینی (CCP)
شمارش کامل سلول های خونی (CBC)
تست CRP
سرعت رسوب گلبول های قرمز (ESR)
در واقع، پزشکان با کمک این آزمایش ها، واکنش خود ایمنی و التهاب سیستمیک را دقیق تر تشخیص می دهند.