اگر کسی بداند که گناه میکند و بر گناه خود اصرار ورزد ولی برگردد و توبه کند حکمش چیست؟

ابتدا زنده شدن حیات معنوی و روح تقوی و پارسایی را در شما ستایش می کنیم و برای شما در این مسیر آرزوی توفیق داریم. در پاسخ به سوال شما ابتدا به بحث گناه زدایی و تقویت اراده اشاره می کنیم و سپس بحث توبه و روش آن را پی خواهیم گرفت.
نخست باید دانست صفحه دل آدمی آینه تجلی رحمت و غضب خداست و با رجوع به فطرت درونی و حالت قلبی خود می توان از رضایت و عدم رضایت خدا با خبر شد به طوری که اگر آثاری از اصرار بر گناه در دل نمانده و پشیمانی کامل وجود دارد معلوم می شود که خداوند نیز آثاری از گناه را باقی نگذاشته است و توبه را پذیرفته است؛ چنان که گروهی از مردان خدمت حضرت موسی(ع) رسیدند و پرسیدند از کجا بدانیم خداوند از ما راضی است؟ حضرت موسی(ع) درخواست آنان را به خداوند منتقل کرد. خداوند فرمود: به بندگان من بگو: «بدانید هرگاه از من راضی شدید من هم از شما راضی ام» V}(تحف العقول) {V. آمرزش از طرف خداوند، درحقیقت، نتیجه توبه از طرف عبد و پذیرش آن است .
دربحث پذیرش توبه آنچه اهمیت دارد وجود شرایط است . اگر کسی موفق شود توبه با شرایط که به تعبیر قرآن کریم ،همان توبه نصوح است ،نماید. مسئله پذیرش و آمرزش از طرف خداوند قطعی خواهد بود.
T} توبه و حقیقت آن:{T
هر گناهی قابل توبه است و خداوند خود فرموده است : A}«ان الله یغفر الذنوب جمیعا{A; خداوند همه گناهان را می آمرزد. در برخى موارد مانند غیبت و تهمت طلب رضایت از غیبت شونده نیز در صورت امکان لازم است، ولى در مورد گناهانى همچون زنا، پشیمانى واقعی، تصمیم بر عدم تکرار و طلب مغفرت از خداوند براى توبه کافى است.
در آیه ۷۰ سوره فرقان بیان شده است: A}«إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً؛{A مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آوردند و عمل صالح انجام دهند که خداوند گناهان آنان را به حسنات تبدیل مى‏کند؛ و خداوند همواره آمرزنده و مهربان است».
خداوند، پیش از این آیه، درباره ویژگى‏هاى بندگان خاص خویش سخن مى‏گوید: «بندگان (ویژه خداوند) رحمان کسانى هستند که با خداوند معبودى دیگر را نمى‏خوانند و انسانى که خداوند، خونش را حرام شمرده، جز به حق نمى‏کشند و زنا نمى‏کنند و هر کس چنین کند، مجازاتى سخت خواهد دید. عذاب او در قیامت مضاعف مى گردد و همیشه با خوارى در آن خواهند ماند؛ مگر کسانى که توبه کنند» و…۱
علامه طباطبایى در تفسیر المیزان مى‏فرماید »A}اِلاّ من تاب..{A.« یعنى کسى که از مجازات سخت و خلود در عذاب خفت بار استثنا شده است.۲ پس هر کس گناهى مرتکب گردیده، اگر سه کار انجام دهد، افزون بر آن که از عذاب سخت و جاودان روز قیامت نجات مى‏یابد، گناهانش به حسنات تبدیل مى‏گردد:
۱. توبه یا بازگشت از گناه.
کم‏ترین مراتب توبه پشیمانى است. اگر توبه حقیقى تحقق نیابد، انسان از گناه جدا نمى‏گردد و همواره آن را انجام مى‏دهد.