با توجه به اینکه بیشتر انحراف جوانان به خاطر جنس مخالف است چه باید کرد؟

توانمندی جوان در حفظ پاکدامنی
بدون تردید اگر خداوند غریزه جنسی را در انسان قرار داده قدرت و توان مقابله با گناه را نیز در وجود وی قرار داده است، بنابراین هر انسانی باید با عزم و همتی سترگ به مبارزه با گناه برخیزد .
جوانان در سنینی قرار دارند که غریزه جنسی آنان در حالت اوج و شکوفایی قرار دارد.نباید این مسأله را از نظر دور نگه داشت که این غریزه به خصوص با تحریکاتی که در زندگی و محیط امروزی وجود دارد, ممکن است جوان را در فشار و مضیغه قرار دهد.
همانگونه که خود نیز تجربه نموده اید ،در مقاطع تحصیلی پایینتر و یا حتی دبیرستان که در محیط آموزشی با جنس محالف سرو کار نداشتید ،زمینه تحریک از سوی جنس مخالف یا وجود نداشته و یا کمتر بوده است .نتیجه می گیریم که تجربه به ما می فهماند که یکی از راههای مصون سازی افراد از انحراف به توسط جنس مخالف عدم حضور در مکانهای مختلط می باشد.
البته نباید از نظر دور داشت که گرچه چنین راهکاری بسیار کاراست و زمینه تحریک را از فرد می گیرد ولی با توجه به شرایط زندگی در جامعه امروزی نباید انتظار داشت که فرد بخواهد و یا بتواند از ارتباط و تعامل با جنس مخالف دوری گزیند ولی این نکته را به دست می دهد که می توان با به حداقل رساندن برخورد مقداری از زمینه انحراف کاست .
به منظور خلاصی از فشار غریزه جنسی و حفظ خود از گناه, راهکار های زیر عملی است .
۱-یگانه راه کنترل واقعی شهوت جنسی و نجات از تحریکاتی که در اثر روابط با جنس مخالف عارض انسان می شود, ازدواج است. اگر نگاهی به سطح جامعه داشته باشید خواهید دید که انحراف متآهلین نسبت به مجردین در قبال جنس مخالف کمتر است. لذاست که فرد باید تمام همّت خود را در جهت ازدواج بهنگام به کار گیرد.
حال اگر فرد به هر دلیل نتواند ازدواج کند, چاره ای جز استفاده از روشهای کنترلی و تقویت معنویت ندارد.۲- راهکار تقویت معنویت در کنترل غرایز
در منابع دینی، راه های نجات انسان از بند هوا پرستی و شهوت و رسیدن به معنویت و تحول روحی و معنوی به خوبی و روشنی برای ما ترسیم شده است. هر کدام از احکام دینی و دستورات شرعی، اخلاقیات و معارف اسلام، راهی برای نیل به معنویت و صفای روح است. اگر در آموزه های دینی برای نیل به معنویت هیچ سفارش و دستوری جز نماز وجود نداشت، همین کافی بود که انسان با قرار گرفتن بر سکوی پرش نماز که معراج مؤمن و نزدیک کننده هر فرد متقی به خداوند است به اوج قله کمال و معنویت برسد. نماز معجون عجیب و نیروبخشی است که بال پرواز به آسمان معنا و حقیقت را به انسان هدیه می کند و راه وصول به اوج کمال و معنویت را برای او هموار می سازد. وضو گرفتن، غسل کردن، لباس نظیف پوشیدن و عطر زدن در وقت نماز همگی زمینه ساز این پرواز و صعود معنوی می باشند. مشکل ما نبودن راهکار نیست، بلکه مشکل ما عدم استقامت و استواری در عمل به دستورات روح بخش اسلام و تداوم نبخشیدن به این اعمال است. هر عملی اگر شرعا مطلوب و مورد رضایت و خشنودی حق باشد و از آفات و امراض در امان باشد و به طور مستمر و مداوم بجا آورده شود دارای نورانیت و معنویتی است که گاهی به طور محسوس و گاهی به صورت غیرمحسوس در روح و جان انسان تأثیر می گذارد و حال و وضع انسان را دگرگون می سازند.
شرکت در مراسم مذهبی مانند دعا، نماز جماعت، مجالس سخنرانی و موعظه و یا ذکر زندگی، سیره، مدح و مصائب اهل بیت(ع)، زیارت اهل بیت(ع) و قرائت قرآن به صورت مداوم در هر روز و مانند آن نورانیتی را در انسان پدید می آورد، که باعث می شود آدمی از تاریکی گناه بگریزد و به آسانی به سمت آن نرود. همه دستورات و احکام الهی دارای این خاصیت و ویژگی می باشند. اخلاقیات ، احکام و مجموعه معارف دین، همگی همین هدف یعنی رسیدن انسان به اوج بندگی ( کمال) ، معنویت ، صفا و تلطیف روح و جان را دنبال می کنند. البته اراده قوی ، همت عالی ، استقامت در راه هدف ، نهراسیدن از مشکلات ، ادامه عمل خیر ، عبادت و توجه به خداوند و احساس حضور او شرط بهره بردن از این دستورات نورانی و رسیدن به نتایج خوب و شیرین خود سازی و نجات از فشار غریزه و گمراهی است؛ زیرا معنویت برخواسته از معارف دین نورانیتی را در دل انسان پدید می آورد که موجب می شود انسان زشتی گناه و پیروی از غرایز حیوانی را ببیند و دنبال گناه و ارضای غرایز از طریق غیر مشروع نرود.