معرفی تاریخچه ، طرح و نقش فرش دستباف چینی

چین در بافت فرش قدمت طولانی دارد و فرش‌های اصلی که احتمالاً به‌عنوان کالا مورد استفاده قرار می‌گیرند، به بیش از ۲۰۰۰ سال قبل نیز برمی‌گردند و به‌ عنوان فرش دربارهای امپراتوری مورد استفاده قرار می‌گرفتند. با این حال، در چین هنر گره زدن فرش در حدود قرن ۱۵ و ۱۷  معرفی شد.

 

 

صنعت نساجی در چین با قدمت چند صد ساله غنی از تاریخ است. در حالی که بیشتر فرش‌های عتیقه نیز بر اساس یک منطقه یا کارخانه خاص طبقه‌بندی می‌شدند، محققان قدمت هر قالی چینی خاص را به امپراتور حاکم آن زمان نسبت می‌دهند. نخستین نمونه های باقی مانده از هنر قالی بافی در زمان Ch’ung Chen، آخرین امپراتور سلسله چین تولید شد.

 

 

تاریخچه فرش دستباف چین

چین کشوری در شرق آسیا و تمدنی باستانی با هویت فرهنگی و هنری قوی است که قدمت آن به بیش از چهار هزار سال می رسد. کرم ابریشم در سال ۲۶۴۰ قبل از میلاد، برای نخسین بار در چین کشت شد و به طور انحصاری در اختیار زنان سلطنتی و ثروتمند بود. بعد از چندین قرن، کالای ارزشمند ابریشم در پارچه بافی به کار گرفته شد، که تجارت در چین را متحول کرد.در زمان سلسله هان جاده تاریخی ابریشم ساخته شد که از سال ۲۰۶ قبل از میلاد تا ۲۲۰ بعد از میلاد سلطنت کرد و چین را با امکان تجارت با خاورمیانه و اروپا به پیش برد.

در غرب چین، حفاری‌های اخیر قالی‌هایی از قرن دوم پیش از میلاد را کشف کرده است. فرش‌های پرزدار چینی که در اوایل قرن شانزدهم ساخته شده‌اند در بازار شناخته شده‌اند.در اوایل فرش‌های پرزدار در منطقه تبتی در جنوب غربی چین نیز  توسعه یافتند و بافندگان تبتی با معرفی تکنیک‌ها و طرح‌های قالی‌سازی به سرزمین اصلی چین اعتبار دارند.

در اواخر دوره سلسله مینگ (اواسط قرن شانزدهم تا اواسط قرن هفدهم)، گروهی از فرش‌های امپراتوری برای کاخ‌های شهر ممنوعه ساخته شد که تعدادی از آن‌ها در موزه کاخ پکن نگهداری می‌شدند. در ابعاد بزرگ این فرش ها برای بارگاه سلطنتی بافته می شد. بحث در مورد محل ساخت آنها وجود دارد، اما اعتقاد بر این است که آنها در یک کارگاه پکن یا در Ningxia در غرب چین بافته شده اند.

فرش های چینی اولیه از نظر طرح و رنگ جذاب بوده و به عنوان یک هنر در بازار عتیقه شناخته می شوند. آنها مورد تقاضای کلکسیونرها و مصرف کنندگان هستند که مایلند برای به دست آوردن آنها قیمت های بالایی بپردازند.

فرش‌های چینی تقریباً منحصراً برای مصرف داخلی بافته می‌شدند. آنها اساساً برای کسانی که مقام و ثروت بالایی داشتند که می توانستند آنها را بخرند یا آنها را بسازند تزئینی بودند ، این تا نیمه اول قرن ۱۹ بود قرنی که چینی ها شروع به صادرات فرش خود کردند.

 قطعاتی با طرح گل در قرن نوزدهم،در مزرعه شروع به تولید در شرق چین برای صادرات کردند. در این دوره نیز، فرش‌های چینی در بازارهای غربی مد بودند، زیرا نقش‌های گل‌های متواضعانه و با ظرافت و استفاده از سه یا چهار رنگ در فرش به خوبی با دکور خانه‌های آمریکایی هماهنگ بود. به این بافته های معروف در بازار عتیقه، فرش های «چینی پکینگ» می گویند.

در اواخر قرن بیستم، چین تجارت فرش دستباف را به بازار جهانی باز کرد و تولید فرش در سراسر کشور رشد قابل توجهی داشت.

 

 

طرح و نقش فرش دستباف چین

نقوش برخی از فرش های قدیمی چینی اغلب از نقوش نقاشان چینی و از ابریشم گرفته شده است. در برخی موارد الگوها همچنین نمادهای مذهبی قدیمی با الگوهای اژدها را نشان می دهند. نمادهای موجود در این فرش ها گهگاه ریشه تائوستیک یا بودایی نیز دارند.

دستی و سنتی آنها بویژه فرشبافی مورد توجه خاص بافندگان چینی بوده است.

اغلب در فرش‌های قدیمی نخ‌های تار نازک پنبه‌ای را می‌توان یافت که به همراه نخ پرز خشن، گره‌های بزرگ و فرش‌هایی نسبتاً ضخیم، اما نرم و انعطاف‌پذیر ایجاد می‌کنند. این فرش‌ها در استان‌های کانسو، نینگشیا، سوئیان و در مغولستان داخلی در نزدیکی شهر بائوتو (فرش‌های بائوتو، اغلب در اندازه‌های کوچک، با منظره و نقش‌های نمادین با رنگ‌های آبی در ظرافت‌های مختلف به عنوان رنگ‌های غالب) تولید می‌شوند . بعداً استان های شانسی، هوپی و شانتونگ به عنوان برخی از استان های تولید کننده اضافه شدند.

امروزه با گره مدرن فرش ها تولید می شوند که گره آن ها نیز از مدل های ایرانی است. فرش های چینی که از پشم های ماشینی و با رنگ های کروم ساخته شده اند، از مدل های کاملا بادوام هستند.