تاریخ برده‌داری در آمریکا
هر چند تجارت بین‌المللی برده در سال ۱۸۰۸ (۱۱۸۷) ممنوع شد اما تجارت داخلی در آمریکا همچنان ادامه یافت و باعث شد تا جمعیت برده‌ها تا پیش از ممنوعیت برده‌داری به چهار میلیون نفر برسد. در سال ۱۸۶۰ (۱۲۳۹) از میان ۱،۵۱۵،۶۰۵ خانواده‌ای که آزادانه در پانزده ایالت زندگی می‌کردند نزدیک به ۴۰۰،۰۰۰ خانواده (تقریباً یک چهارم) برده داشتند که مساوی با ۸٪ کل خانواده‌های آمریکایی در آن زمان بود. هر چند پس از شکل‌گیری ایالات متحده برخی از رنگین‌پوستان آزاد بودند اما وضعیت برده بودن بیشتر با رنگ پوست افرادی شناخته می‌شد که تبار آفریقایی داشتند. این مسئله باعث شد که نظامی قانونی به وجود آید که در آن نژاد نقش اصلی را بر عهده داشت.
با گشایش سرزمین‌های غربی، ایالت‌های جنوبی به این باور رسیدند که باید بین تعداد ایالت‌های برده‌دار و آزاد تعادل ایجاد شود تا بتوانند در کنگره نیز به تعادل قدرت برسند. سرزمین‌های جدیدی که از بریتانیا، فرانسه و مکزیک گرفته شده بودند تحت مصالحه‌های هنگفت قرار گرفتند. در سال ۱۸۵۰ (۱۲۲۹) سرزمین‌های جنوبی غنی از کشت پنبه اتحادیه را تهدید به کناره‌گیری می‌کردند و این موجب بروز تنش‌های زیادی شد. در حالی که کشیش‌های کلیسا زیر فشار مجبور به تبلیغ سیاست‌های مربوطه بودند، کلیساهای باپتیست و متدیست تقسیم به سازمان‌های منطقه‌ای جداگانه‌ای شدند. بالاخره هنگامی که آبراهام لینکلن با شعار برچیدن برده‌داری در انتخابات ۱۸۶۰ (۱۲۳۹) به پیروزی رسید، ایالت‌های جنوبی از اتحادیه خارج شدند تا کنفدراسیون ایالات مؤتلفه آمریکا را تشکیل دهند. خروج از اتحادیه به منزلهٔ آغاز جنگ داخلی بود. این جنگ وضعیت زندگی در جنوب را به هم ریخت زیرا بسیاری از برده‌ها از کشتزارها فرار می‌کردند یا توسط نیروهای اتحادیه آزاد می‌شدند. جنگ به طور مؤثری باعث الغای برده‌داری شد. بعدها در دسامبر ۱۸۶۵ (آذر ۱۲۴۴) متمم سیزدهم قانون اساسی رسماً نهاد برده‌داری را در ایالات متحده غیرقانونی اعلام کرد.پ
تاریخچه:
هنگامی که اروپاییان استعمار قاره آمریکا را آغاز کردند، بردگان را برای کار کردن در کشتزارها و معادن جدید، از آفریقا بدانجا بردند. میان سالهای ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ میلادی در حدود ۱۵ میلیون سیاهپوست آفریقایی به قاره آمریکا انتقال یافتند. تجار برده آنها را از غرب آفریقا می‌خریدند. بیشتر این بردگان بوسیله دیگر سیاهپوستان آفریقایی به هنگام جنگ یا شبیخونهایی که برای شکار آنان صورت می‌گرفت، به اسارت در می‌آمدند.
بیشتر در زیر عرشهٔ کشتی، برده‌ها را با زنجیر بهم می‌بستند تا قادر به فرار یا پریدن به دریا نباشند تقریبآً از هر ۵ برده یک نفر در مسیر گذرگاه میانی می‌مرد (از مجموع ۳ میلیون نفر). پرتغالیها کشتیهای حامل برده خود را tumbeirus یا تابوت می‌نامیدند.
در تاریخ ۳۱ دسامبر ۱۸۶۲ میلادی، آبراهام لینکلن «اعلامیه آزادی بردگان» را در اوج جنگ داخلی آمریکا را صادر کرد و آن را در قانون اساسی ایالات متحده آمریکا مُدوّن ساخت.
تجارت بردگان:
متلاشی شدن خانواده‌ها
برای کار کردن در کشتزارهای گوناگون، تجار و بازرگانان اعضای خانوادهٔ آنها را از هم جدا می‌کردند.
چگونگی خرید و فروش
وقتی بردگان آفریقایی به جزایر هند غربی، برزیل یا آمریکای شمالی می‌رسیدند مستقیماً به بازار انتقال می‌یافتند. در آنجا مانند حیوانات به حراج گذاشته شده و صاحبان کشتزارها و معادن دندانهای آنها را لمس می‌کردند سپس بردگان بر روی سکوئی می‌ایستادند و خریدارها پیشنهاد می‌دادند و هنگامیکه از نظر قیمت به توافق می‌رسیدند برده‌های خریده شده را با خود می‌بردند. بیشتر اعضای خانواده‌ها از یکدیگر جدا می‌گشتند.
بردگان معادن
دسته‌ای از بردگان در معادن به انجام دشوارترین کارها می‌پرداختند.
بردگان کشتزارها
بردگان کشتزارها آنانی بودند که در زمین‌های کشاورزی کار می‌کردند. آنها در کلبه‌های محقر چوبی که سطح ان از خاک پوشیده شده بود و بدون وسایل زندگی یا با اثاثیه‌ای اندک بود، می‌خوابیدند.
بردگان نوکر
بردگان خانه‌ای، آن دسته از بردگانی بودند که در خانه‌ها و زیر دست اربابان به نوکری می‌پرداختند. آنها شب‌ها را در خانه می‌خوابیدند و وضعیت بهتری نسبت به بردگان کشتزارها داشتند.
ادبیات سیاهپوستان:
ادبیات سیاهپوستان مملو از رنج‌نامه‌ها و بازگو کردن دورانیست که آنان به عنوان برده به انجام دشوارترین کارها می‌پرداختند. لنگستون هیوز می‌نویسد:
سفیدپوستی بینوایم که فریبم داده به دورم افکنده‌اند، سیاهپوستی هستم که داغ بردگی بر تن دارم، سرخ‌پوستی هستم رانده از سرزمین خویش.
خیلی ممنون از این مطالب مفید