پارک ملی و پناهگاه حیات وحش قمیشلو
پارک ملی و پناهگاه حیات وحش قمیشلو
در این نوشته قصد داریم در رابطه با پارک ملی و پناهگاه حیات وحش قمیشلو به بحث بپردازیم. متاسفانه امروزه با توسعه شهرها و به همراه آن قطع درختان در سراسر جهان، سبب شده است تا کره زمین منابع طبیعی خود را تا حد بسیار زیادی از دست بدهد و به طبع آن دمای هوای کره زمین افزایش بیابد. پارکهای ملی و پناهگاه‌های بسیاری توسط انسان‌ها تخریب شده است. امروزه یکی از قدیمی‌ترین مناطق حفاظت شده جهان پارک ملی قمیشلو است. پارک ملی قمیشلو در نزدیکی کلانشهر اصفهان واقع شده است. این پناهگاه در سال ۴۳ هجری شمسی توسط کانون شکار، حفاظت شده اعلام شد. حیات وحش قمیشلو دارای وسعتی در حدود ۱۱۳ هزار هکتار میباشد.
آب و هوا
پارک ملی قمیشلو، دارای آب و هوایی خشک سرد و در برخی مناطق دارای آب و هوایی نیمه خشک سرد است. متوسط بارش در پارک ملی و پناهگاه حیات وحش قمیشلو در مدت یک سال در حدود ۳۰۵ میلیمتر میباشد. در این منطقه فصل پربارش اسفند ماه است و کمترین میزان بارش‌ها در ماه خرداد تا اواخر شهریور است. به طور کلی بیشترین حجم بارش‌ها در پناهگاه قمیشلو از آبان ماه شروع می‌شود و تا پایان اسفند ماه ادامه دارد.
تنوع جانوری
پارک ملی قمیشلو دارای تنوع بسیار بالایی از پرندگان، خزندگان و پستانداران است. همچنین در حیات وحش قمیشلو دو گونه دوزیست و یک گونه ماهی نیز وجود دارد. در این پارک ملی بیشترین جمعیت جانوری مربوط به آهوها میباشد که متاسفانه برخی از شکارچیان غیر مجاز به دلیل قیمت بالای گوشت این حیوان زیبا، به شکار آن در این منطقه میپردازند.
جغرافیای طبیعی
ارک ملی و پناهگاه حیات وحش قمیشلو شامل دو بخش اصلی ارتفاعات و دشت میباشد. ارتفاعات به صورت پراکنده در قسمت‌های مختلف دیده می‌شوند ولی در بخش جنوبی بیشتر هستند. حداقل ارتفاع از سطح دریا ۱۶۸۷ متر در بخش غربی و حداکثر ارتفاع ۲۷۶۷ متر در بخش جنوبی منطقه است. بخش غربی منطقه دشتی و کم ارتفاع است ولی مناطق دشتی نیز محدود به بخش غربی نبوده بلکه در سایر بخش‌های منطقه در قسمت‌های میانی بین ارتفاعات مختلف حوزه قرار دارد. شبکه زهکشی قمیشلو را تعدادی آبراهه‌های فصلی سرگردان تشکیل می‌دهند که در چهار جهت شمالی، جنوبی، شرقی و غربی، منطقه را زهکشی می‌کنند.
ویژگی و سیمای عمومی توپوگرافی پناهگاه حیات وحش قمیشلو توسط رشته کوه‌هایی که در امتداد شمال غربی، جنوب شرقی و به موازات یکدیگر کشیده شده‌اند به بخش‌های دشتی و کوهستانی تقسیم می‌شود. بخش اعظم قسمت غربی پناهگاه، کوهستانی است که در بین آن‌ها دشت‌های محدودی قرار دارد و کل محدوده توسط دشت‌هایی وسیع احاطه شده‌است. بررسی اجمالی توپوگرافی منطقه نشان می‌دهد که حدود ۵۷ درصد منطقه را دشت‌ها، فلاتها و واریزهای بادبزنی شکل که شیبی کمتر از ۵ درصد دارند تشکیل می‌دهد و ۴۳ درصد بقیه منطقه را کوه‌های مرتفع پرشیب و تپه ماهورهای کم ارتفاع تشکیل می‌دهند.
