انواع طب یونان باستان

آیا در مورد خدای شفابخش و طب یونان باستان به نام آسکلپیوس یا آسکولاپیوس شنیده اید؟ او پسر آپولو بود، اما اقوام یزدانی او پس از اینکه او در حرفه خود بسیار ماهر شد، و خدایان عالم اموات را از وجود ساکنان محروم کرد (زیرا به زنده بودن افراد کمک می کرد و جلوی مرگ آنها را می گرفت) او را زنده نگذاشتند.

سه نوع اصلی از طب یونان باستان عبارتند از:

  1. آسکلپیوس (Asclepius)
  2. .کایرون (Chiron)
  3. بقراط (Hippocrates)

در کنار اسطوره‌شناسی درباره نیمه خدایان که مرده‌ها را زنده می‌کنند و قنطورسی که به نسل‌های قهرمان یاد می‌دهد چگونه به آینده خود، جنگ یا زخم‌های ناشی از ماجراجویی رسیدگی کنند، این متفکران و ناظران یونانی بودند که مهارت شفا را به سطوح علمی ارتقا دادند.

یونان باستان را خانه طب عقلانی و سوگند بقراط می دانند، اما این بدان معنا نیست که آنها همه اشکال شفای مذهبی را رد می کردند. طب جایگزین و علمی مانند امروز در دنیای باستان وجود داشتند. لیتکنز می گوید که فرقه های شفابخش در زمان تولد طب سکولار(غیر دینی) رشد کردند و پزشکان برای خدای شفابخش اسکلپیوس قربانی میکردند. البته جادوگران، شارلاتان‌ها، و ماماها هم وجود داشتند. به گفته G. M. A. Grubبخش‌های اصلی شامل، پزشکی معبد، پزشکی مرتبط با تربیت بدنی و پزشکی دانشکده‌های پزشکی بودند.

انواع طب یونان باستان

دانشکده‌های پزشکی یونان باستان

دو مکتب پزشکی مهم Cos (Kos) و Cnidos (Knidos) وجود داشتند. Cos و Cnidos در آسیای صغیر بودند که با آسیا و مصر و همچنین یونان ارتباط داشت. پیروان هر دو این مکتب اعتقاد نداشتند که بیماری با ماوراء طبیعی مرتبط است. درمان جامع انها، شامل رژیم غذایی و ورزش بود. پزشکان معمولی صنعتگران دوره گرد بودند، اگرچه برخی از پزشکان پزشک عمومی  یا وابسته به خانواده اشرافی شدند. آنها به جای استنباط از تئوری فلسفی، به طب عقلانی پرداختند.

پزشکی معبد در طب یونان باستان

دو مرکز اصلی شفابخش در کوس (دوباره، به یاد داشته باشید که پزشکی مذهبی و دنیوی متقابل نبودند) و زادگاه آسکلپیوس، یعنی اپیداروس (با قدمت پایان قرن ششم) قرار داشتند. پس از یک قربانی، درمان شامل انکوباسیون بود که به این معنی بود که بیمار به خواب می رفت. پس از بیدار شدن، او یا معالجه می‌شد یا در خواب تعالیمی الهی دریافت می‌کرد که توسط کشیشان باتجربه تعبیر می‌شد.

درمان ورزشی

درمان ژیمناستیک و ورزشی، بر اساس تجربه، عمدتاً بر تمرینات ورزشی و بهداشت متکی بود (سانا مردانه در سانو بدن). هنری می‌گوید که مربیان برای کشیش‌های اسکلپی مانند شیمی‌دانان (داروسازان/داروسازان) بودند. پرسنل ورزشگاه  کار تنقیه، درمان خونریزی، پانسمان زخم ها و درمان شکستگی را انجام میداند. هرودیکوس سوفسطایی را پدر پزشکی ژیمناستیک می نامند. او ممکن است معلم بقراط بوده باشد.

مترجم: زهرا طاهری

منبع Thoughtco

بهترین از سراسر وب

[toppbn]
ارسال یک پاسخ