دندانپزشکی در چین باستان چگونه بود؟
اگرچه چین امروز از نظر دندانپزشکی در جایگاه خوبی قرار ندارد، اما مورخان این کشور می‌گویند درمان بیماری‌های دندان در چین باستان، پیشرفته بوده؛ تا جایی که اسنادی از ایمپلنت در قرن ۱۲ میلادی در این کشور یافت شده است.
مجله چینی پُست، در گزارشی به بررسی این اسناد پرداخته است. این مجله درباره درمان‌های رایج پوسیدگی دندان در آن دوره می‌نویسد:
در دوران باستان، مردم چین برای درمان دندان‌های خود نزد پزشکان می‌رفتند. از جمله پزشکان معروف آن دوران، دکتر چونوی یی (Chunyu Yi) است که بین سال‌های ۱۵۰ تا ۲۰۵ می‌زیست.
۲۵ کیس درمانی این پزشک در کتاب یادداشت‌های تاریخ‌دان بزرگ (Records Of the Grand Historian) که تاریخ چین باستان را به رشته تحریر در آورده، نوشته شده است. در یکی از این کیس‌ها که دندانپزشکی است، آمده است: «پدربزرگی با شکایت از درد پوسیدگی دندان به دکتر چونوی یی مراجعه کرد. دکتر برای درمان دندانش از طب سوزنی استفاده و سوزن‌هایی را در بازوی چپ بیمار فرو کرد. سپس از او خواست جوشانده‌ای از ریشه تلخ گیاه شِنگ (Sheng) را هر روز قرقره کند. بیمار بعد از ۵، ۶ روز از درد دندان خلاصی پیدا کرد.»
گویا دکتر چونوی یی در این مورد معتقد بوده درد دندان بیمار ناشی از خوابیدن با دهان باز و ورود هوای سرد و شستشو ندادن دهان بعد از صرف غذا بوده است.
دکتر ژانگ ژونگ جینک (Zhang Zhongjing) پزشک معروف عصر هان شرقی که بین سال‌های ۱۵۰ تا ۲۱۹ میلادی در چین می‌زیست، استفاده از رئال گار (یک کانی از جنس آرسنیک سولفید) و گیاه Whitlow را برای درمان پوسیدگی دندان توصیه می‌کرد. او برای ترمیم دندان، پودر این مواد را حرارت می‌داد و آن را بر روی ناحیه دچار پوسیدگی می‌گذاشت. گفتنی است رئال گار هنوز هم در موارد اندکی در طب سنتی چین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
ساخت دست‌دندان
دانشنامه بازبینی شده داروسازی (Newly Revised Pharmacopoeia) که اواسط قرن هفتم میلادی درباره داروهای گیاهی و طب بالینی در عصر تانگ در چین نوشته شد، قلع، ورقه‌های نقره و جیوه را برای ساخت آلیاژی که در دندانپزشکی مصرف داشته معرفی کرده است. گفته شده این آلیاژ دارای چگالی نقره و به همان سختی است؛ اما مشخص نیست آیا در آن دوره برای پر کردن دندان استفاده می‌شده یا با آن دست‌دندان می‌ساخته‌اند.
ایمپلنت
لو یو (Lu You) شاعر چینی که بین سال‌های ۱۱۲۵ تا ۱۲۱۰ می‌زیست در شعرهای خود از شخصی نام می‌برد که دندان می‌کاشته است. شاعر دیگری به نام لو یوئو هم که هم‌دوره او بود هم در یکی از شعرهایش از شخصی به نام چِن می‌گوید که به همین شغل اشتغال داشته است. کتاب دیگری که در اواسط قرن ۱۸ میلادی نوشته شده، در جایی ذکر کرده مغازه‌ای در بازار، دست‌دندان‌های مصنوعی تبلیغ می‌کرده و می‌گفته به دندان طبیعی می‌مانن
