این جشن به افتخار الهه ذرت، «زیلونن» برگزار می شد. در طول برگزاری این جشن، دختران مجرد هر شب در حالی که موهای بلندشان را باز و رها می گذاشتند، در صفی طویل، ذرت های سبز را در معبد به پیشگاه «زیلونن» تقدیم می کردند. یک دختر برده به نمایندگی الهه انتخاب می شد و مانند او لباس پوشیده و در جایگاه او می نشست؛ اما دخترک بینوا در آن جایگاه باشکوه احساس خوشایندی نداشت چرا که می دانست در آخرین شب جشن، او نیز طی مراسمی ویژه در پیشگاه «زیلونن» قربانی خواهد شد.
