تابوت عهد چیست؟

این جعبه یکی از مقدس ترین اشیاء برای برای یهودیان است. در زمان تصمیم گیری های مهم، صدای فرشته ای از آن خارج می شد و فرمان های الهی را به مردم ابلاغ می کرد. این صندوقچه در زمان سموئیل نبی توسط فلسطینی ها به سرقت رفت؛ اما به دلیل مشکلاتی که برای آنها به وجود آورد، آنرا پس دادند. سپس در زمان حمله بخت النصر به اورشلیم، این تابوت مفقود شد. اما در مورد صندوقچه عهد مطالب ناگفته بسیاری وجود دارد.

در تورات کتاب خروج، فصل ۲۵ آیه ۴۰ چنین آمده است “و آگاه باش که آن را موافق نمونه ای که در کوه به تو نشان داده شد بسازی”

طبق هر دو کتاب تورات و انجیل موسی از طرف خدای اسرائیل ماموریت می یابد تا بر اساس یک دستور خاص برای ازلی بسازد. بن دیوید یک فیلسوف و دانش پژوه معاصر معتقد است:

“تابوت عهد در آن زمان دارای سیستم نسبتا کامل الکتریکی بوده و می توانسته بر روی دیگران تاثیر بگذارد. بنا به گفته تلمود شناسان دسترسی به قدس الققداس که صندوقچه عهد در آنجا قرار داشته با خطر همراه بوده است. کاهن اعظم همیشه با ترسی شدید به آن نزدیک می شد و هر وقت سالم از آنجا باز می گشت روز خوبی می داشت.”

در فصل ۶ آیه ۱۹ از کتاب اول سموئیل نوشته شده است: ” اما خداوند هفتاد نفر از مردان بیت الشمس را کشت زیرا به داخل صندوق عهد نگاه کرده بودند”

به گفته بن دیوید این صندوق خاصیتی داشته است که هر کسی به آن نزدیک می شد بلافاصله جان خود را از دست می داد به جز کسانی که خداوند مقدر کرده بود. یا بهتر است بگوییم به جز افراد خاصی که طرز کار با ان را بلد بودند.

خاصیت تابوت عهد

تابوت عهد علاوه بر خاصیت اصلی آن یعنی صحبت کردن با خدایان، خاصیت تولید غذا برای قوم یهود را نیز داشت. غذایی که صندوق عهد تولید می کرد منا نام داشت که یک نوع جلبک بسیار لذیذ بود و قوم بنی اسرائیل در زمان ۴۰ سال سرگردانی در صحرای سینا، از آن تغذیه می کردند و جالب این بود که روزهای شنبه نباید آن را مورد استفاده قرار می دادند در غیر این صورت از کار می افتاد.

از روی توصیف های صندوقچه عهد، دو دانشمند انگلیسی توانستند یک دستگاه پرتو افشان بسازند که جلبک های سبز را به مواد غذایی سرشار از ویتامین تبدیل کند و به گفته محققان به علت اینکه هر کسی به تابون عهد نزدیک می شد میمرد، خاصیت رادیواکتیوی صندوقچه بود. صندوقچه عهد معمولا توسط دو گاو شیرده حمل می شده است و وزن آن بیشتر از ۳۰۰ کیلوگرم نبوده است زیرا گاهی اوقات مردانی با گذاشتن آن روی چوبها، آن را بر روی شانه های خود حمل می کردند.

نظریه پردازان بیگانگان باستانی معتقد هستند که آن صندوق نوعی راکتور هسته بوده و علت ممانعت از نزدیکی به آن و مرگ افراد از نزدیک شدن به آن به دلیل تشعشع رادیواکتیو بوده است.

در دوره ارمیا نبی، موجوداتی از فضا و یا فرشتگان به ارمیا نبی نزدیک شدند و از او خواستند تا صندوق را از بین ببرد. با حمله بخت النصر، فرشتگان نیز تمایل نداشتند تا صندوق به دست بابِلی ها بیفتد. سپس ارمیا صندوق را در غار امنی پنهان کرد.

در هند نیز در افسانه مهابهاراتا درباره این موضوع مسائلی نوشته شده است و حتی کوهی به نام کوه سلیمان نیز وجود دارد که احتمالا میکائیل به دستور خداوند صندوق را در آنجا از بین برده و یا پنهان کرده است تا جلوی آسیب های بیشتر توسط آن به بشریت گرفته شود.

در مبنای ادعای موریس دنیس “صندوقچه عهد که تصور می شود محتوای الواح قوانین است، در واقع یک وسیله الکتریکی بوده که می توانسته ۵۰۰ تا ۷۰۰ ولت برق تولید و تخلیه کند”

اجازه دهید نظریه موریس دنیس را بیشتر مورد ارزیابی قرار دهیم. تابوت عهد از چوب اقاقیا ساخته شده بود و روکشی از ورقه طلا هم از داخل و از بیرون آن را پوشانده بود. درست مانند یک خازن الکتریسیته که از دو فلز هادی و یک ماده عایق که بین آنها قرار دارد تشکیل می شود. در بین صندوق تعدادی برگ طلایی قرار داشت و آن را در یک جای خشک نگه داری می کردند که در ارتفاع یک متری دارای میدان مغناطیسی طبیعی بود و برق معادل ۵۰۰ تا ۶۰۰ ولت را ایجاد می کرده است.

شاید داخل آن از همان باتری ها موجود در موزه بغدا که دانشمندان ساسانی از آن استفاده می کردند قرار داشته است. این صندوق از طریق برگ های طلایی شارژ می شده است. آن را به وسیله دو تا میله چوبی که روکشی از طلا داشت و از وسط دوتا حلقه که در طرفین صندوق بودند حمل می کردند. بدین طریق بار الکتریسیته آن بدون اینکه خطر آفرین باشد به زمین تخلیه می شده است.

شما دوستان حتما تانکرهای حامل سوخت را دیده اید که زنجیری از شاسی به روی زمین کشیده می شود. این کار برای تخلیه نیروی الکتریسیته موجود است تا باعث احتراق نشود.

اگر شخص غیر ایمن به این صندوق دست می زد گرفتار شوک الکتریکی شدید می شد. این موضوع به خاطر این بیان شده که در راوایاتی آمده است که عده ای می خواستند دور از چشم مراقبان به صندوق نزدیک شده و آن را ویران نمایند اما قبل از اینکه موفق شوند شراره ای برخواست و آنان را چون ذغالی سیاه به اطرافی انداخت. چه چیزی می توانسته در دم انسانی را چون ذغال سیاه نماید؟