ضرورت ادامه همکاری های ایران و ایتالیا از کاوش تا حفاظت

به‌گزارش «تاریخ ما» به نقل از میراث‌آریابه‌نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی
و گردشگری، سید محمد بهشتی رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری
روز گذشته 9 مهر 97 با اعلام مطلب در دیدار کارلو چرتی،
معاون بین الملل دانشگاه  ساپینزای رم گفت: «در همکاری ها و
کاوش های مشترک اغلب، گروه خارجی بعد از اتمام کار می رود و ما
می مانیم و مسایل و مشکلات مربوط به حفاظت و نگهداری.»

او تاکید فروان کرد: «به همین دلیل اگر در زمینه همکاری مشترکی  با
شما به توافق رسیدیم باید حتما تا آخر در کنار هم باشیم و همکاری
تنها به کاوش محدود نشود بلکه در زمینه حفاظت هم این همکاری ادامه
یابد.»

بهشتی افزود: «این پروژه ها باید به صورت میان رشته ای بوده و
تخصص های مختلف در آن مشارکت داشته باشند و دانشگاه ساپینزا از
نظر بودجه، موضوع و کیفیت کار براساس الویت های طرف ایرانی اقدام
کند.»

کارلو چرتی، معاون بین الملل و نماینده دانشگاه ساپینزای روم نیز
در سخنانی پیشنهاد همکاری مشترک بین ایران و ایتالیا در کوه خواجه
و استرک را مطرح کرد و گفت: می توانیم پروژه  مشترکی نیز در
زمینه نوشته های دوره ساسانی در ایران یا حتی بخشی از آن داشته
باشیم.

او با اشاره به ضرورت تعریف فعالیت مشترکی در زمینه کتیبه ها گفت:
«تیمی متشکل از باستان شناس ها و متخصص های ایتالیایی می توانند
برای کار و پژوهش روی محوطه های تاریخی در ایران حضور داشته
باشیم.»

در ادامه نشست روح الله شیرازی، رییس پژوهشکده باستان شناسی تاکید
کرد: «همکاری های مشترک باید در قالب برنامه های بلند مدت 5 یا 10
ساله تدوین شده و طرح ها پرسش محور باشند و همچنین مشخص شود که
طرح ها در راستای چه کاری باید شکل بگیرند.»

او با تاکید بر لزوم میان رشته ای و چند وجهی بودن مطالعات، به
کوه خواجه و تاثیر شرایط اقلیمی و طبیعی روی این محوطه تاریخی
اشاره کرد و گفت: «نیاز است که دیدگاه های مختلف اعم از باستان
شناسانه، مرمتی و غیره با هم تلفیق شوند و حتی در برخی از زمینه
ها در صورت لزوم طرف دیگری نیز درگیر طرح ها شود و با ماهیتی بین
المللی به کارها ادامه دهیم.»

داریوش ذوالفقاری رییس پژوهشکده زبان شناسی، کتیبه ها و متون نیز
در سخنانی با اشاره به وجود 7 تا 12هزار نسخه خطی اعم از ترکی،
فارسی و عربی در ایتالیا (به جز واتیکان) که تاکنون فقط 4500 تا
5هزار مورد از انها فهرست نویسی شده اند، پیشنهاد کرد، با استفاده
از متخصص های مختلف ایرانی، فهرست نویسی نسخ خطی موجود در ایتالیا
انجام شود.

او به خبرنگار تاریخ ما گفت:: «قدیمی ترین نسخه خطی شاهنامه فردوسی با تاریخ 614 هجری
قمری در فلورانس نگهداری می‌شود.»

در پایان بهروز عمرانی معاون پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی و
گردشگری، با اشاره به ثبت جهانی محور ساسانی گفت: «می توان در این
زمینه همکاری های مشترک مطالعاتی را با ایتالیا تعریف کرد.»

او همچنین پیشنهاد انجام مطالعات مشترک در زمینه سیر تغییر و
تحولات در جاده ابریشم را مطرح کرد.