الماس‌های فوتبال شادگان در سراشیبی سقوط
امین یزدانی‌اصل در گفت و گو با خبرگزاری تاریخ ما، اظهارکرد: در اینکه فوتبال، ورزش اول قاطبه مردم جهان به شمار می رود، هیچ شک و تردیدی وجود ندارد و قطعا این عشق و علاقه مندی بی حد و حصر در رگ و ریشه بچه های فقیر، محروم و بدون امکانات شادگانی نیز سالیان سال ریشه دوانده تا فوتبال به ورزش اول آن ها تبدیل شود. پس در این علاقه مندی و وابستگی نیز کمترین شبهه ای وجود ندارد.
وی با بیان این که شادگان مملو از استعدادهای ناب و بکر فوتبال است، گفت: البته این استعدادها به دلیل مشکلات مالی، زیرساختی، لجستیکی و عدم توجه مسئولان شهرستان و حتی استان و همچنین به‌روز نشدن مربیان پایه و فراگیرنشدن فرهنگ تمرین بین مربیان و به ویژه بازیکنان، نتوانسته اند همچون دهه های ۶۰ و ۷۰ و حتی ۸۰ شکوفا شوند. هم اکنون نیز فوتبال خوزستان تنها به درخشش یکی دو ستاره از شادگان در تیم های لیگ برتر اکتفا کرده است و متاسفانه سیر نزولی، روز به روز فوتبال شادگان را در می نوردد و متاسفانه کسی هم در این زمینه پاسخگو نیست.
این پیشکسوت فوتبال عنوان کرد: مدت ها است که مسابقات باشگاهی در رده بزرگسالان که سابقا تعداد بی‌شماری را به ورزشگاه پیر تختی می کشاند، برگزار نمی شود. کلاس های ارتقای داوری و مربیگری در شهرستان نیز برخلاف سایر شهرستان ها برگزار نمی شود.(هیات فوتبال برگزارکننده چنین کلاس هایی است و باتوجه به وضعیت اقتصادی نامساعد داوران و مربیان شادگانی باید از شرکت کنندگان مبلغ ناچیزی دریافت کند). به هر حال مسائل فوق و برگزاری منظم مسابقات رده های مختلف سنی، یکی از مهمترین وظایف هیات فوتبال شادگان است که متاسفانه کمتر شاهد چنین مواردی هستیم.
وی ادامه داد: استعدادهای فوتبال آن چنان در شادگان موج می‌زنند که بسان الماس نتراشیده ای می مانند که هنوز درون معدن خام، دست نخورده باقی مانده اند زیرا عدم توجه مربیان، به ویژه در رده پایه به شرکت فعال در دوره ها و کلاس های آموزشی و دانش افزایی متنوع فوتبال باعث شده است که این استعدادهای بالقوه هنوز آنچنان که باید و شاید نتوانسته خود را در قالب بالفعل ببینند.
یزدانی اصل گفت: مهمترین مساله در شناسایی استعدادها و سپس پرورش آن ها، داشتن مربیان استعدادیاب در زمینه فوتبال پایه است که متاسفانه ما در این زمینه تاکنون خوب عمل نکرده ایم زیرا داشتن چنین مربیانی، نیاز به شرکت در دوره ها و کلاس های ویژه فوتبال است که بیشتر مربیان ما به هر عللی تن به آن نمی دهند. یکی دیگر از عوامل افول فوتبال شادگان را باید در عدم برگزاری مسابقات فوتبال آموزشگاهی در کلیه مقاطع تحصیلی نیز جستجو کرد. در گذشته بازیکنان بسیاری از درون چنین مسابقاتی بیرون می آمدند و استخراج می شدند و سپس راهی تیم های معروف فوتبال خوزستان می شدند یا به تیم های بزرگسال شهرستان تزریق می شدند.
وی افزود: تیم فوتبال آموزشگاهی شادگان در مقطع دبیرستان و به ویژه مقطع راهنمایی چندین بار با هدایت آقای سعید نعیمی مربی فهیم، کاربلد، پرتلاش و باتجربه فوتبال شادگان، قهرمان آموزشگاه های خوزستان شد و بازیکنان بزرگی نیز از همین طریق به تیم‌ملی نوجوانان کشور راه یافتند اما متاسفانه سال‌ها است که دیگر خبری از این مسابقات نیست و این رقابت ها کلا برگزار نمی شوند و بخش تربیت بدنی آموزش و پرورش فقط به مسابقات فوتسال بسنده کرده است. اگرچه برگزاری چنین مسابقاتی نیز بسیار مفید و ضروری است و علاقه مندان زیادی نیز دارد اما چنانچه برگزاری فوتسال به قیمت نابود کردن مسابقات فوتبال آموزشگاهی باشد، هم فوتبال و هم فوتسال ما از این طریق راه به جایی نخواهند برد و فقط استعدادهای فراوان فوتبالی را به ناکجا آباد روانه کرده ایم.
بازیکن سال های دور فوتبال خوزستان گفت: از بین رفتن زمین های خاکی و تغییر کاربری آنها از دیگر دلایل افت فوتبال شادگان است. استعدادهای بسیاری همچون حبیب زیبایی، فاضل غنوی، حمید غبیشاوی، مسعود یزدانی، ناصر عبدپور، سید مجتبی مرتضوی، طارق پورداودی، کاظم فرحانی، سعید خنفری، نادر معاوی، لطیف جنامی، مجاهد خضیراوی، رحمان مطرودی، جلال کاملی مفرد، علی خضیراوی، کاظم جنامی، ناصر و منصور عنبری، حکیم و حسین خنافره، کریم شاوردی، میثاق شهبارمهر، عدنان غبیشاوی، جعفر آلبوعلی، میثم دورقی، سجاد مشکل پور، جعفر سلمانی، مسلم مجدمی، محمد آشیان، عباس مقدم کیا و … از دل این زمین بیرون آمدند اما اکنون دیگر جایی برای بروز و ظهور چنین بازیکنانی در فوتبال شادگان نیست. متاسفانه به دلیل کمبود امکانات زیرساختی فوتبال و مشکلات شدید مالی، بیشتر جوانان شادگانی فقط خود را به بازی در سالن ها دلخوش کرده اند که همین سالن ها در عین این که برای ظهور فوتسالیست ها اهمیت بسیاری دارد اما ممکن است کم کم فوتبال شادگان را در سراشیبی سقوط قرار دهند.
وی بیان کرد: اگر به یک دهه اخیر فوتبال شادگان نگاهی گذرا بیندازیم، متوجه می شویم که تیم های مختلف شادگانی در بیشتر رده های سنی در بالاترین سطح فوتبال خوزستان حضور داشتند اما به دلایل فوق الذکر هر ساله تعداد تیم های شادگانی در لیگ های مختلف استانی کم و کمتر شد تا جایی که هم اکنون فوتبال شادگان در سطح استان حرفی برای گفتن ندارد و استعدادهای درخشان شهرمان یکی پس از دیگری از چرخه فوتبال در سطح استان کنار می روند.
یزدانی اصل عنوان کرد: هنگامی که زمین های خاکی، معدن فوتبال شادگان را از تیم های سازنده گرفتند و آن ها را تغییر کاربری دادند، این وظیفه شهرداری است که با تعبیه و صاف و همواره کردن زمین های خاکی در اطراف شهر و همچنین ایجاد چندین زمین چمن مصنوعی در چند نقطه شهر، جوانان را مجددا به سمت ورزش و فوتبال بکشاند تا هم مقداری از محرومیت ها را تقلیل دهد و هم از ناهنجاری های اجتماعی در جای جای شهر جلوگیری کند. اگرچه شهرداری اقدام به ایجاد 2 زمین چمن مصنوعی کرده است اما با توجه به طیف وسیع فوتبالیست و سیل علاقه مندان به این رشته جذاب، این 2 زمین کوچک چمن مصنوعی، پاسخگوی نیاز عشاق فوتبال شادگان نیست.
وی ادامه داد: چنانچه مسئولان مربوطه مشکلات فوق را نادیده بگیرند و به تیم ها و دسته های ورزشی و فوتبالی کمک و مساعدت مالی، امکاناتی، لجستیکی و … نداشته باشند، فوتبال شادگان که زمانی تغذیه کننده تیم های ملی و باشگاه های خوزستان و ایران بود، به صورت کلی نابود می شود و بیشتر جوانان‌ِ بیکار شهر نیز به جای این که انرژی مثبت خود را در میادین ورزشی، به ویژه در میادین فوتبال تخلیه کنند، آن ها را در کوچه و خیابان و پارک ها تخلیه خواهند کرد و ناهنجاری های اجتماعی، خانواده های زیادی را گرفتار خواهد کرد. یادمان نرود که همواره پیشگیری بسیار باصرفه‌تر و کم هزینه‌تر از درمان است.
این پیشکسوت فوتبال گفت: نکته مهم، راه اندازی مدارس فوتبال در سطح شادگان است و چنانچه مسئولان امر بیشتر در این زمینه، مدارس را مساعدت و کمک کنند، قطعا در سالیان نه چندان دور مجددا شاهد ظهور نسل جدیدی از بازیکنان مستعد و بروز فوتبال شادگان خواهیم بود. بازیکنانی که می توانند جا پای بازیکنان بزرگی چون سید مجتبی مرتضوی، لطیف و کاظم جنامی، کریم شاوردی، مجاهد و علی خضیراوی، میثم دورقی، سجاد مشکل پور، جلال کاملی مفرد، مسلم مجدمی و جعفر سلمانی بگذارند.
پایان خبر / تاریخ ما