روز زن فرصتی مغتنم در ارتقا آگاهی جامعه نسبت به زنان قربانی ترور

به گزارش خبرگزاری تاریخ ما، آرامش شهبازی، استاد دانشگاه علامه طباطبایی در ابتدای نشست بیان داشت: تروریسم پدیده ای شوم و نامبارک است و زمانی که در قالبی سازمان یافته در می آید ناپسندتر می شود. چنانچه اهداف تروریسم کسانی باشند که مورد حمایت مجامع بین المللی قرار دارند، مانند کودکان و زنان، در این صورت این اقدامات نه تنها ارزش های بین المللی که قواعد انسانی جوامع را نقض میکنند. ایشان ادامه داد، متاسفانه تعریف جامعی از تروریسم وجود ندارد و این پیچیدگی موضوع را افزایش می دهد. استاد دانشگاه علامه طباطبایی در ادامه عنوان داشت: باید از ظرفیت ها و امکانات موجود در سازمان های بین المللی استفاده شود و گام هایی در راستای توانمندسازی زنان قربانی در ابعاد مختلف اجتماعی و اقتصادی و …  برداشته ‌شود. ایشان ادامه داد: روز زن فرصتی است مغتنم برای ارتقا آگاهی جامعه نسبت به زنان قربانی ترور و تاکید بر تعهد به فراهم کردن امکانات لارم برای این قشر از جامعه و بهبود شرایط آنان و توسعه شبکه های ملی و بین المللی برای احقاق حقوق آنان و پیگیری اقدامات لازم در قبال آن ها.

در ادامه نشست شعاع کاظمی، دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه الزهرا در موضوع بررسی سلامت روان زنان آسیب دیده از تروریسم عنوان داشت: افرادی که در معرض اقدامات تروریستی قرار میگیرند دچار اختلالاتی می شوند. افسردگی، اضطراب، ترس و هراس، کاهش عزت نفس، اختلال خواب، کاهش آستانه تحمل و عصبانیت، حبس کردن خود در خانه و ترک شغل و خودکشی از علائمی هستند که نشان میدهد افراد و بخصوص زنان از اقدام تروریستی آسیب دیده اند. ایشان در ادامه پیشنهادهایی در خصوص بهبود بهبود وضعیت آسیب دیدگان دادند. کاهش تبعیض، تاکید بر توانمندی ها علیرغم کاستی ها، شنیدن صدای قربانیان و ایجاد فرصت هایی در  حوزه های َشغلی و تحصیلی از پیشنهادات ایشان در قبال زنان آسیب دیده بود.

دکتر آهنگر، پژوهشگر موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران در بخش دیگری از نشست و در خصوص تجربه زیسته زنان جانباز ترور گفت: مواردی وجود دارد که زنان مجرد قربانی ترور به تجرد دائمی میرسند و به این ترتیب مشکلات فراوانی را متحمل می شوند. همچنین برخی از زنانی که در آسایشگاه ها هستند خدمات پرستاری کارآمدی دریافت نمیکنند، و برخی از این زنان دچار بیماریهای ناشناخته میشوند. ایشان تجهیز آسایشگاهها و استخدام پرستاران کارآمد و پرداخت به موقع هزینه های خدمات ارائه شده به جانبازان ترور را از عوامل بهبود شرایط آن ها عنوان داشت.

در ادامه نشست زهره الهیان، نماینده مجلس شورای اسلامی و عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در سخنرانی خود با موضوع زنان وجه مشترک آسیب های تروریسم بیان داشت: موضوع زنان آسیب دیده از جنگ ها و وقایع تروریستی موضوع مهمی است. ما در منطقه و در کشورهای مختلفی از افغانستان و پاکستان تا عراق و فلسطین با امنی و اقدامات تروریستی مواجه هستیم. ایشان ادامه داد: زنان بسیاری در کشورهای مختلف متحمل خسارات بسیاری از ناحیه اقدامات تروریستی شده اند و این گونه حوادث نشان می دهد که حقوق بشر و حقوق بشردوستانه یک حرف و یک شعار است.

عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس در ادامه عنوان داشت، جامعه جهانی باید فکری برای این وضعیت اسف بار کند و از ظرفیت مجامع حقوق بشری برای رسیدگی به این آسیب ها استفاده شود. ایشان ادامه داد، سازمان ملل و شورای حقوق بشر و دیگر نهادها باید به کمک بیایند و در دفاع از حقوق زنان قربانی ترور مطالبه گری کنند.

عضو کمیته حقوق بشر مجلس شورای اسلامی در ادامه عنوان داشت، از همان اوایل انقلاب با حمله صدام مواجه شدیم و دیدیم که سایر کشورها و قدرت های بزرگ غربی از صدام حمایت کردند. این حملات باعث شد که زنان زیادی مجروح و شهید شدند و امروزه زنان زیادی مجروح حملات شیمیایی عراق هستند.

او با اشاره به واقعه تروریستی در مجلس و آسیب دیدن زنان در این واقعه عنوان داشت: ما خاطره حمله تروریستی داعش به مجلس را از یاد نبردیم. اگر سازمان های غیردولتی و مردمی از هم اکنون به فکر نباشند و پیگیری لازم را نداشته باشند در آینده نیز این گونه جنایات ادامه خواهند داشت و آسیب های جدی بر جامعه وارد می شود.

در ادامه نشست زنان قربانی اقدامات تروریستی صدام، منافقین، القاعده و کومله و داعش به بیان حادثه تروریستی منجر به جانبازی شان پرداختند.

فاطمه مجبل، آسیب دیده از تروریسم داعش در عراق در بیان حادثه تروریستی گفت: 8 ماهه باردار بودم که تروریست ها یک وسیله انفجاری را در جلوی خانه من قرار دادند. موج انفجار منجر به تخریب خانه من شد. پس از حادثه پزشکان گفتند که دخترم تنها سه روز زندگی خواهد کرد اما با لطف خداوند وی زنده ماند اما دچار فلج مغزی شد.

ایشان ادامه داد، هر روز به آن واقعه فکر می کنم و با نگاه به دخترم آن حادثه تروریستی را به خاطر می آورم. امیدوارم روزی تروریسم از عراق و جهان ریشه کن شود.

در ادامه نشست زهره حق پناهی، جانباز ترور گفت، در سال 1361 در یک بمبگذاری در تهران مجروح شدم. اکنون تمامی علائم مورد اشاره در خصوص بیماری PTSD را با تمام وجود حس می کنم. من پس از واقعه نمی توانستم به جامعه وارد شوم و از روبرو شدن با افراد ترس داشتم که به تدریج با کمک خانواده ام توانستم به جامعه برگشته، به دانشگاه رفتم و اکنون در کسوت معلمی به جامعه خدمت می کنم. ایشان ادامه داد: زنان سنگربانان جامعه و معماران واقعی آن هستند و آنقدر ارزشمند هستند که خداوند به آنها نقش مادری داده است. ایشان ادامه داد: باید دست در دست هم دهیم و متحد شده و جدای از اختلافات ملیت ها و قومیت ها، در راه کسب آزادی و برقراری عدالت کار کنیم و تروریسم را از جوامع از بین ببریم. ایشان در انتها بیان داشت، با اتحاد میان زنان قربانی می توانیم به این هدف برسیم.

پس از ایشان گلرخ مهری، از هموطنان زرتشتی و جانباز ترور بیان داشت، من در سی سالگی و در اوج جوانی هدف انفجار تروریستی منافقین قرار گرفتم. 42 سال است با اثرات آن روز دست به گریبانم. من هنوز هم نمی دانم چرا این اتفاق افتاده و مرتکبین آن جنایت را به عدالت الهی واگذار می کنم.

حبیبه گلستانی قربانی ترور و از فعالان حقوق زنان در افغانستان در ادامه عنوان داشت متاسفانه از چهارم مارس 2020 که بحث صلح در افغانستان داغ شد، و بحث توافق طالبان و آمریکا مطرح شد، نه تنها آتش جنگ کاهش پیدا نکرد، بلکه آنقدر داغ شد که کوچه به کوچه و خانه به خانه منتقل شد. ترورهای فردی، گروهی و از اقشار مختلف جامعه شروع شد. بر همین اساس چهارده متر پارچه سفید خریداری کرده و به زنان فعال انجمن اجتماعی زنان دادیم تا اینکه آن‌ها امضا جمع‌آوری کرده و صدای خسته شدن خود را از صدای جنگ اعلام کنیم و از طرف‌های درگیری جنگ بخواهیم دست از جنگ بردارند و به ندای صلح لبیک بگویند.

در بخش دیگری از نشست فریده شافعی به شرح مجروحیت خود از حمله شیمیایی صدام به سردشت پرداخت. او گفتند، در سال 1366 سردشت برای نخستین بار توسط رژیم بعث عراق مورد حمله شیمیایی قرار گرفت. بمب های خردل و اعصاب در نقاط پرازدحام شهر بر سر مردم مظلوم و بی دفاع فرود آمدند که در نتیجه آن بیش از صدها نفر جان باخته و هزارن نفر دیگر معرض قرار گفتن این گازهای سمی و خطرناک مجروح شدند. ایشان ادامه داد، آثار مخرب و عواقب شوم این فاجعه به حدی بود که بعد از گذشت سی و سه سال هنوز بر جسم بیمار و ناتوان مردم و بخصوص کودکان سایه افکنده و مشکلات گریبانگیر آنها بوده و هست. نکته قابل تامل و توجه اینکه مجامع بین المللی و سازمان ملل هرگز عراق را به خاطر این جنایت محکوم نکردند.

این جانباز شیمیایی در ادامه بیان داشت: من به دلیل شدت جراحات مجبور شدم به خارج از کشور اعزام شوم. یکی از فرزندانم در آن واقعه شهید و دو فرزند دیگر جانباز شدند و من در این سال ها مادر شهید و جانباز شیمیایی و پرستار دو جانباز شیمیایی بودم. ایشان در انتها گفت: ترورها در هر جا و هر صورتی که باشند محکوم هستند. امیدواریم مجامع بین المللی قربانیان را به رسمیت بشناسند. به امید روزی که صلح و آرامش و یکرنگی و عدالت  در تمامی جوامع حکمفرما شده و ما شاهد این همه جنایت و بی عدالتی نباشیم.

در انتهای نشست بیانیه انجمن دفاع از قربانیان تروریسم به مناسبت روز جهانی زن قرائت شد. در بخشی از این بیانیه می خوانیم: زنان مهمترین رکن جامعه بشری محسوب می شوند که بالاترین نقش را در نظم بخشی به اجتماع در جایگاه مادری دارا بوده و استحکام بخشی جهان به این موجود استثنایی خلقت بستگی خاص دارد.

پخش کلیپ و برگزاری نمایشگاهی با موضوع زنان قربانی ترور از دیگر بخش های این نشست بود.

پایان خبر / تاریخ ما