آینده استادیوم‌های ورزشی در پساکرونا
در سال‌های اخیر، برخی از امکانات ورزشی را فیل سفید نامیده‌اند. فیل سفید، اصطلاحی برای اشاره به دارایی‌هایی است که مالک نمی‌تواند به‌سادگی آنها را رها کند و میزان استفاده و مفید بودن آنها نسبت به هزینه نگهداری ناچیز است. اماکن ورزشی، فیل‌های سفید امروزی هستند که هزینه‌های ساخت‌وساز قابل توجهی دارند، اما استفاده از آنها بسیار کم است و برای مودیان، مسئولیت مالی نیز به همراه دارد.
فیل‌های سفید آنقدر رایج هستند که اماکن ورزشی کمتر برای رویداد ورزشی اهمیت دارند. با این حال، این اصطلاح در مورد امکانات ورزشی که تیم‌های حرفه‌ای ورزشی آن را خانه در نظر می‌گیرند، استفاده نشده است. همه‌گیری بیشتر در مورد این خصوصیات فیل سفید و در مورد بزرگنمایی تمام امکانات ورزشی تماشاگران اغراق کرده است. به‌عنوان‌مثال، استادیوم ساخته شده برای بازی‌های المپیک مونترآل کانادا ۱۹۷۶ – معروف به Big O – هزینه تقریبی اولیه ۲۵۰ میلیون دلار داشته، با این حال، از آن به‌عنوان بدهکار بزرگ یاد می‌شود زیرا هزینه‌های ساخت آن به یک پروژه ۱.۴ میلیارد دلاری افزایش یافته است.
محققان اظهار کردند: هزینه‌های قابل توجهی بین سال های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۸ برای میزبانی بازی‌های المپیک وجود داشته و بیشتر این موارد مربوط به امکانات ورزشی است. به‌طور معمول، امکانات ورزشی عمومی به مراتب بدتر از موارد مالکیت خصوصی آسیب دیده‌اند. بیشتر امکانات ورزشی که بین سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۱۰ برای رویدادهای مهم ورزشی ساخته شده‌اند، چالش‌های مالی و کاربردی را تجربه کرده‌اند و اغلب برای مالیات‌دهندگان به بار مالی تبدیل شدند. المپیک زمستانی ۲۰۱۴ سوچی روسیه امکانات ورزشی فراوانی ایجاد کرد که بعد از این رویداد به کار گرفته نشد و برای حفظ آنها ۳۹۹ میلیون دلار در سال هزینه شده است.
از سال ۲۰۰۵ در آمریکای شمالی، بیش از ۴۰ مرکز ورزشی حرفه‌ای برای پنج لیگ بزرگ ورزشی احداث یا بازسازی شده است و اکثریت قریب‌به‌اتفاق خصوصی هستند، پروژه‌های تاسیسات ۱۲.۶ میلیارد دلار یارانه عمومی یا ۴۸ درصد هزینه دریافت کرده‌اند. این پروژه ها اعم از ساخت‌وساز یا نوسازی، اغلب هزینه‌های قابل توجه و نیاز به نگهداری مداوم دارند که می‌تواند به مودیان منتقل شود.
امکانات ورزشی حرفه‌ای تازه احداث شده یا نوسازی شده برای تقویت پیامدهای مالی، بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۶ در مجموع ۳.۲ میلیارد دلار تخفیف مالیاتی دریافت کردند. در این موارد، شهرها مجبور بودند برای امکانات خود خلاق باشند و اهداف دیگری را تصور کنند. به‌عنوان‌مثال، در حالی که ورزشگاه آلامودوم (Alamodome) در تگزاس با هدف جذب یک تیم ملی ساخته شده است اما در درجه اول به‌عنوان مرکز همایش برای میزبانی بازی‌های NBA و بازی‌های دیگر استفاده می‌شود.
چند تیم ورزشی حرفه‌ای در سراسر آمریکای شمالی میزبان بیش از ۱۰ درصد هواداران ورزشی بین سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۸ بوده‌اند. لیگ برتر بیس‌بال (MLB) در سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۸ با افت ۱۰ درصدی در سطح لیگ روبرو شده است.
نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که طرفداران جوان ورزش ممکن است کمتر در رویدادهای واقعی شرکت و در عوض برای تماشای ورزش خود به رسانه‌ها اعتماد کنند.
تاثیر همه‌گیری بر اماکن ورزشی
سرانجام، بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ به‌طور چشمگیری بر استفاده و حضور در اماکن ورزشی تاثیر گذاشته و تا حد زیادی پیامدهای طولانی آن ناشناخته است. این تاثیر فوری تعطیلی اماکن ورزشی و لیگ‌ها را مجبور به کار ویدیویی و بدون هوادار کرد. بحث‌ها و تلاش‌هایی صورت گرفته است تا تسهیلاتی برای تماشاگران ایجاد کند که شامل مسدود کردن ۶ تا ۸ ردیف از قسمت‌های پایین استادیوم، کاهش چشمگیر ظرفیت نشستن و اعمال فاصله فیزیکی است. با این حال، تماشای ورزش از خانه برای تماشاگران بسیار راحت‌تر از رعایت دستورالعمل‌های جلوگیری از شیوع ویروس در استادیوم است.
آینده زیرساخت‌های ورزشی
برای جلوگیری از فیل‌های سفید، مدیران و برنامه‌ریزان شهری باید پیشنهادهای مبتنی بر شواهد را در نظر بگیرند. موفق‌ترین امکانات ورزشی باید با شرایط شهری، جمعیتی و وضعیت اقتصادی-اجتماعی مرتبط باشند، مانند مراکز ورزشی که برای بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ در لندن ساخته شده است. برنامه‌ریزان باید استفاده مجدد از امکانات موجود را در نظر بگیرند و در صورت عدم نیاز فوری به شرایط شهری، تاسیسات موقتی را بنا کنند که پس از موارد استفاده اصلاح و بهبود پیدا کنند. وقتی امکانات ورزشی جدید با برنامه‌های بلندمدت شهر همسو باشند، می‌توان مشارکت‌های راهبردی را بررسی کرد.
برنامه‌ریزان همچنین باید برای ایجاد فرصت اضافی برای استفاده در آینده و ایجاد فضاهایی برای تفریح و استفاده عمومی امکانات بیشتری را برای پیوستن جامعه و منافع عمومی، طراحی و ساخت امکانات سازگار و منعطف را در نظر بگیرند. مشارکت اپراتورهای آینده هنگام طراحی امکانات برای اطمینان از اینکه متناسب با نیازهای آنها باشند، بسیار مهم است.
در طراحی ساختمان‌های ورزشی برای محافظت از ویروس پس از همه‌گیری باید تغییراتی انجام شود. دستورالعمل‌های بازگشت ممکن است با توجه به اینکه یک ورزش حرفه‌ای یا امکانات تفریحی باشد، متفاوت باشند. در اندازه امکانات و جلوگیری از ساخت استادیوم‌های غیرضروری و بازسازی‌های پرهزینه، تجدید نظر شود و سرانجام، الگوهای مصرف مخاطبان جوان باید مورد مطالعه قرار گیرد تا بتوان با فناوری‌های جدید مانند واقعیت مجازی سازگار شود. با پیشرفت فناوری‌ها، روند تماشا از خانه افزایش می‌یابد و نیاز به ارائه امکانات ورزشی به تماشاگران کاهش پیدا خواهد کرد.
در حال حاضر، باید مهم‌ترین نگرانی‌های افراد و موضوع سلامتی آنان را در نظر گرفت. تا در آینده افراد دوباره برای تماشای ورزش در استادیوم‌ها حاضر شوند. بسیاری از باشگاه‌های بزرگ مانند منچستر یونایتد، در هر فصل دو میلیون تماشاگر در استادیوم دارند، اما ۶۵۰ میلیون طرفدار در سراسر جهان دارند، پس استفاده از صفحه نمایش برای تماشای بازی بسیار مورد توجه است. همچنین ممکن است تماشاگران ملزم به تهیه گذرنامه سلامت دیجیتال باشند که چندین باشگاه لیگ برتر در حال بررسی هستند تا به‌عنوان گزینه‌ای برای تسهیل سفرهای مرزی گسترده‌تر استفاده کنند.
منابع
sportspromedia.com
theconversation.com
پایان خبر / تاریخ ما