نقش مهم ورزش در بهبود کیفیت زندگی کودکان اوتیسم

اوتیسم عارضه ای عصبی پیچیده شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، مهارت‌های زبانی و ارتباطی است. این معلولیت رشدی معمولاً در سه سال اول زندگی به طور کامل قابل تشخیص است. این سه سال اول، دوره طلایی قلمداد می‌شود و چنانچه در این دوره مربیان و والدین کودک این عارضه را شناسایی کنند، با درمان و رسیدگی می‌توان کودک را به مدرسه فرستاد و مهارت‌های زیادی را به او آموخت.

با توجه به اینکه اوتیسم و عوارض آن هنوز هم در برخی نقاط جهان کمتر شناخته شده و از طرفی اختلالی رو به رشد است، آگاهی‌بخشی در مورد علائم بیماری، تشخیص، آموزش و کمک به خانواده بیماران بسیار ضروری است.

دبیر هیئت پزشکی ورزشی استان اصفهان در گفت‌وگو با خبرگزاری تاریخ ما با اشاره به نقش مهم ورزش و فعالیت های بدنی برای افراد مبتلا به اُتیسم به ویژه کودکان، اظهار کرد: ورزش اگر به صورت روزانه و مرتب برای این بچه‌ها در نظر گرفته شود، به خصوص در مراکزی که کودکان اُتیسم نگهداری می‌شوند، می‌تواند به کاهش مشکلات و مسائلی که این کودکان با آن در ارتباط هستند، کمک زیادی کند.

مهدی محمدی افزود: یکی از دیگر از نکات مثبت انجام فعالیت های ورزشی در کودکان مبتلا به اوتیسم افزایش کمک به رفع به مشکلات خواب آنها، ایجاد و افزایش اعتماد به نفس و کاهش افسردگی در آنها است که می‌توان با انجام فعالیت های ورزشی و تحرکی که در آنها ایجاد می‌کنیم، این موضوعات را تا سطح قابل قبولی کاهش دهیم.

وی تصریح کرد: اصولاً کودکان و افرادی که با این اختلال مواجه هستند، در مهارت های حرکتی و اجتماعی دچار کمبود و مشکل هستند؛ بنابراین ورزش می‌تواند از این دیدگاه به آنها کمک کند تا آمادگی جسمانی را در این افراد ارتقا دهیم.

دبیر هیئت پزشکی ورزشی استان اصفهان با اشاره به مشکل ارتباطی این افراد، گفت: با توجه به ماهیت و ذات ورزش، به ویژه ورزش‌های گروهی می‌تواند روابط اجتماعی این کودکان را ارتقا دهد، زمانی که روابط اجتماعی افراد افزایش یابد، اعتماد به نفسی که در این افراد  کم است را افزایش می‌دهیم.

وی اضافه کرد: پس نکته اول این است که این بچه‌ها که در روابط اجتماعی و اعتماد به نفس مشکل دارند را در قالب ورزش و مهارت های گروهی قرار دهیم و مشکلاتی همچون خواب، عدم برقراری ارتباط با دیگران و نداشتن اعتماد به نفس را در آنها دستخوش تغییر و تحول مثبت کنیم. ورزش‌های منظم باعث بهبود رشد کودکان می‌شود، چراکه از طرفی، فعالیت فیزیکی باعث کاهش گلوکز و در نتیجه ترشح هورمون رشد می‌شود و از طرف دیگر باعث منظم شدن و افزایش خواب و تغذیه کودک نیز خواهد شد که این عوامل برای رشد کودکان ضروری است.

محمدی تاکید کرد: پایین بودن میزان تمرکز یکی دیگر از مشکلات افراد مبتلا به اُتیسم است که می‌تواند به عوارض ناشی از این اختلال کمک کند، و این مسئله در یادگیری آنها بسیار تاثیرگذار است؛ بنابراین ورزش‌هایی که برخی مهارت را به این کودکان آموزش می‌دهد و باید تمرکز کنند، می‌تواند تمرکز کلی آنها را بالا ببرد؛ به عنوان مثال، یک توپ را به آنها دهیم و بگوییم که بعد از دیدن، توپ را در جایی یا سبدی قرار دهند، این نوع حرکات و فعالیت ها علاوه بر ارتقا ارتباط آنها سطح و میزان تمرکز را نیز در این گونه افراد افزایش می‌دهد.

وی تاکید کرد: نکته‌ای که نباید فراموش کنیم این است که ورزش را از سنین پایین با این افراد شروع کنیم، چراکه هرچه سن کودکان کمتر باشد، فرصت دارند که تحت آموزش مهارت‌های بیشتری قرار گیرند، کودکان نرمال در سنین پایین مهارت‌هایی مانند پریدن، جهش و پرتاب کردن را یاد می‌گیرند و در کودکان اوتیسم نیز می‌توان از سنین ۷ یا ۸ سالگی و یا زودتر با فراگیری و یا ارتقا سطح این نوع مهارت ها به بهبود روند زندگی و ورزشی آنها کمک کنیم.

دبیر هیئت پزشکی ورزشی استان اصفهان، تاکید کرد: علاوه بر فعالیت های ساده ورزشی، ورزش‌های گروهی و آنهایی که تمرکز در آنها زیاد است، برای این کودکان توصیه می‌شود، باید درنظر داشته باشیم ورزش های گروهی همانند فوتبال، بسکتبال و … که قوانین پیچیده دارند برای کودکان اوتیسم مناسب نیست، اما در مقابل رشته های ورزشی همچون شنا و یا ورزش هایی که با توپ در ارتباط هستند، اما قوانین کمتری دارند و یا محیط‌هایی که افراد کمی در آن حضور دارند و  میزان نور در آن کم است، برای این افراد مناسب است.

پایان خبر / تاریخ ما