روزی که اصفهان گریست

عباس جعفریان، رئیس دانشکده داروسازی و گیاهان دارویی دانشگاه اصفهان در مراسم وداع با پیکر حسین یقینی، که صبح امروز (شنبه_۲۵ اردیبهشت‌ماه) مقابل ساختمان شماره یک دانشکده‌ی پزشکی اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: ما یکی از مفاخر ایران را از دست دادیم؛ مردی که استاد تاریخ، داروساز و هنرمند برجسته‌ای بود و به کارش عشق می‌ورزید.

وی ادامه داد: صداقت، صلابت و عشق در کلام مرحوم یقینی مشهود بود و وقتی شروع به صحبت می‌کرد با اطلاعات علمی بسیار خود همه را تحت تأثیر قرار می‌داد.

رئیس دانشکده‌ی داروسازی و گیاهان دارویی دانشگاه اصفهان تصریح کرد: او تألیفات متعددی در زمینه‌ی هنر و تاریخ داشت و اثر فاخر مرحوم، دانشنامه‌ی پنج‌جلدی داروسازی و داروخانه‌داری بود که شاهدم برای جمع‌آوری اطلاعات آن با وجود کسالت ناشی از تصادف، چقدر وقت صرف می‌کرد.

جعفریان، یادآور شد که تالار دانشکده‌ی داروسازی اصفهان به نام مرحوم یقینی مزین است و از همگان دعوت کرد در فرصتی مناسب از این تالار که با هنر او آراسته‌شده بازدید کنند.

علی یوسفی، معاون سابق توسعه مدیریت و منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان نیز در این مراسم گفت: در شهری مانند اصفهان که بخشی از آن خود یک موزه و مکتب هنری و معماری است، بالغ‌بر نیم‌قرن حضور مؤثر داشتن و بالیدن و نام‌آور شدن کار ساده‌ای نیست. انسانی با وجود، با روحی سترگ می‌خواهد و مرحوم یقینی چنین انسانی بود.

وی افزود: مرحوم یقینی هم هنرمند بود هم هنرشناس و هم معلم هنر. او پژوهشگری بود که به تحقیق عشق می‌ورزید و اگر نام او ماندگار شده به دلیل همین عشقی است که در وجودش شعله می‌کشید.

 معاون سابق توسعه مدیریت و منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان خاطرنشان کرد: به جرئت اعلام می‌کنم که در طول ۲۵ سال گذشته، مرحوم یقینی پرچم‌دار حفظ معماری و آموزش معماری در اصفهان بود. او دانشکده‌ی معماری دانشگاه آزاد را که سال‌ها تعطیل‌شده بود با کمک دکتر فروغی احیا کرد و در طول ریاست خود بر این دانشکده شاگردان بسیاری را برای اصفهان و ایران تربیت کرد.

تاریخ هنر اصفهان، تاریخ معماری اصفهان، تاریخ پزشکی اصفهان و تاریخ داروسازی و داروخانه‌داری اصفهان، نام کتاب‌هایی بود که یوسفی آن را جزو آثار ارزشمند مرحوم یقینی قلمداد کرد و تواضع و فروتنی را عامل ماندگاری او دانست.

وی، یقینی را شهید عشق نامید، چرا که بی‌مزد و منت سال‌ها به خاطر ارزش هنر کار کرد.

عباسعلی خادمی، رئیس هیئت‌مدیره سازمان نظام پزشکی اصفهان، دیگر سخنران این مراسم هم، مرحوم یقینی را انسانی وارسته توصیف کرد که ۵۰ سال در علم و هنر و آموزش و پزشکی و معماری و تاریخ صادقانه تلاش کرد و نشان‌واره‌ی دانشگاه اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، موزه‌ی پزشکی تهران، بیمه تأمین اجتماعی را به یادگار گذاشت.

پایان‌بخش سخنان رئیس هیئت‌مدیره سازمان نظام پزشکی اصفهان این بیت‌ بود:

دریغا شمع بزم اصفهان رفت

نگین خاتم نصف جهان رفت

طاهره چنگیز، رئیس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نیز درباره‌ی مرحوم یقینی اظهار کرد: با اینکه او سال‌ها قبل از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده بود، اما فارغ از دانشگاه نبود و دانشگاه نیز به وجود مرحوم یقینی می‌بالید.

وی با ابراز نگرانی از رعایت نشدن فاصله‌ی اجتماعی مناسب از سوی تشییع‌کنندگان پیکر مرحوم یقینی گفت: زیباترین تابلویی که این هنرمند خلق کرد، تابلوی زندگی خودش بود که به سبک اصفهان در عین ظرافت و زیبایی و هماهنگی تمام خلقش کرد و آن را در معرض دید عموم گذاشت.

پس از رئیس دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، امید یقینی، فرزند مرحوم یقینی، گفت: پدرم روی تخت بیمارستان می‌گفت اگر بهبود پیدا کنم حتماً کتاب تاریخ پرستاری را می‌نویسم، اما اجل به او مهلت نداد.

‌حسن اکلیلی، هنرمند تئاتر و سینمای اصفهان، آخرین سخنران این مراسم، مرحوم یقینی را در واژه‌ی گسترده‌ی «همه» خلاصه کرد و توضیح داد: در مورد کسی که در ۲۸ رشته صاحب‌نظر بود می‌توان ساعت‌ها صحبت کرد. مرحوم یقینی شخصیتی جهان‌شمول بود و امیدوارم که تا رسیدن به سالروز درگذشتش بتوانیم از کتاب زندگانی و مستند او رونمایی کنیم.

اکلیلی از همگان خواست تا به احترام تلاش بی‌وقفه‌ی مرحوم یقینی در راه علم و هنر بایستند و او را تشویق کنند. سپس از جمعیتی که تابوت حسین یقینی را برای بدرقه تا خاک‌سپاری در قطعه‌ی نام‌آوران بر دوش می‌کشیدند، شهادت گرفت که این، پیکر یک انسان نیک بوده است.

پایان خبر / تاریخ ما