یک بام و دو هوا/ باز شدن در ورزشگاهها برای میتینگهای انتخاباتی!
به گزارش خبرگزاری تاریخ ما، با شیوع ویروس کرونا در کشور از پنجم اسفندماه سال ۱۳۹۸ بر اساس اعلام ستاد مقابله با کرونا در ورزش، مسابقات ورزشی کشوری و لیگهای دسته اول و دوم، بدون حضور تماشاگر برگزار شده است و چه رقابتهای باقی مانده از نیم فصل دوم نوزدهمین دوره لیگ برتر و چه دیدارهای بیستمین دوره این لیگ و سایر لیگ های پایین دستی، تاکنون بدون حضور تماشاگران – حتی بدون حضور خبرنگار – دنبال شده و بعید به نظر میرسد تا پایان فصل شاهد حضور تماشاگران در ورزشگاهها باشیم.
به تازگی اما سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا اعلام کرده که در فضای باز این امکان وجود دارد که با رعایت شیوه نامهها، زدن ماسک و فاصله اجتماعی نامزدهای انتخاباتی برنامههای خود را داشته باشند و در ورزشگاه های رو باز امکان برگزاری برنامه های انتخاباتی وجود دارد. به گفته وی، یکسری اصول هست که حتما باید رعایت شود، اینکه در هشت متر مربع در فضای باز حد اکثر یک نفر قرار داشته باشد و در استادیوم های ورزشی بزرگ حداکثر ۳۰ درصد ظرفیت پر شود، درهای ورود و خروج کنترل و شیوه نامههای بهداشتی حتما رعایت شود و از وزارت ورزش و جوانان و نهادهایی که دارای مکان های سرباز هستند خواسته شده در مراکز استان ها و شهرستان ها همکاری لازم را انجام دهند.
به طور حتم برگزاری مسابقات فوتبال و سایر رشته های ورزشی در محیط های رو باز بدون حضور تماشاگران و به منظور جلوگیری از شیوع ویروس کرونا با توجه به اینکه واکسیناسیون صورت نگرفته و احتمال عدم رعایت پروتکل های بهداشتی بسیار بالا به نظر می رسید، تصمیم منطقی و قابل دفاعی بود که تاکنون نیز ادامه داشته و تا پایان فصل جاری نیز تداوم خواهد داشت و به احتمال بسیار زیاد در رابطه با فصل بعدی لیگ برتر فوتبال نیز اجرایی می شود.
هدف پرداختن به این مهم، تاکید بر برگزاری مسابقات ورزشی با حضور تماشاگران نیست. به طور حتم تا زمانی که شرایط مناسب اعم از واکسیناسیون و امکان برگزاری مسابقات با اجرای ۱۰۰ درصدی پروتکل های بهداشتی وجود نداشته باشد، نباید مجوز حضور تماشاگران در ورزشگاه های کشور را داد. با این وجود باید از سوی مسوولان به تناقضی ناشی از امکان برگزاری برنامه های انتخاباتی با ظرفیت ۳۰ درصدی ورزشگاه های بزرگ روباز و عدم صدور مجوز برای برگزاری مسابقات ورزشی با حضور تماشاگران باید پاسخ داده شود.
مسئله قابل تامل اینکه چه تفاوتی بین برگزاری مسابقات ورزشی از جمله لیگ برتر فوتبال ایران و میتینگ های انتخاباتی وجود دارد؟ چگونه می توان یک برنامه انتخاباتی را با ظرفیت ۳۰ درصدی ورزشگاه های بزرگ و روباز برگزار کرد اما این امکان در مورد مسابقات ورزشی وجود ندارد؟
پایان خبر / تاریخ ما