صنایع‌دستی؛ مشاغلی بدون محدودیت سنی
ارتقای مهارت‌های فردی و اجتماعی جوانان و استفاده هر چه بیشتر از ظرفیت‌های عظیم نیروی جوان، مستعد و تحصیل‌کرده کشور در راستای تحقق توسعه پایدار فرهنگی، آموزشی، اجتماعی، ورزشی، کارآفرینی و اشتغال، یکی از اهداف تفاهم‌نامه منعقده بین وزارت ورزش و جوانان و جهاددانشگاهی است.
در این راستا مرکز نوآوری و شکوفایی جهاددانشگاهی زنجان (منش)، موضوعاتی از قبیل مشارکت در برگزاری نشست‌های تخصصی، همایش‌ها، سمینارها، کارگاه‌ها، دوره‌های آموزشی، فرهنگی، کارآفرینی و اشتغال و نیز استفاده از توانمندی‌های علمی، تخصصی و تجربیات جهاددانشگاهی را در راستای اهداف و برنامه‌های توسعه‌ای حوزه جوانان بر عهده دارد.
صندلی تجربه، یکی از برنامه‌هایی است که در این راستا برگزار می‌شود. زهره حبیبی‌نیا مهمان صندلی داغ بود که در حوزه میناکاری، فیروزه‌کوبی و نقاشی روی مس فعالیت می‌کند.
– لطفا خودتان را معرفی کنید:
زهره حبیبی‌نیا هستم و در حوزه میناکاری فعالیت داشته و دوره‌های آموزشی این هنر را در جهاددانشگاهی برگزار می‌کنم.
– بازار کار این هنر پس از آموزش چگونه است؟
پس از برگزاری یک دوره آموزشی در جهاددانشگاهی، سه نفر از هنرجویان توانستند کارگاه‌های تولیدی ایجاد کنند. معتقدم موفقیت نیاز به تلاش و پیگیری هنرجو داشته و تلاش آنان سبب می‌شود که مربی نیز زمان بیشتری برای آموزش‌شان صرف کند تا زودتر به مرحله فروش برسند.
– آیا آموزش این هنر نیازمند آموزش‌های اولیه و یا پیش‌نیاز است؟
کسی که نقاشی یا مینیاتور کار می‌کند، نیازمند ذوق هنری است ولی فیروزه‌کوبی روی مس نیازمند مهارت پیش‌زمینه‌ای نیست و هنرجو می‌تواند با توجه بالا، همه موارد مورد نیاز را در دوره‌های آموزشی و یا ورکشاپ‌ها فرا گیرد.
– برای شروع کار چه میزان سرمایه نیاز است؟
شخصاً کار خود را با سه میلیون تومان وام در سال ۹۵ آغاز کردم و سرمایه‌گذاری را به ۵۰ میلیون تومان رساندم. به تبع افزایش قیمت مواد اولیه در بازار، سرمایه مورد نیاز بیشتر می‌شود ولی هنرجویان می‌توانند گام به گام کار خود را آغاز کرده و سرمایه مورد نیاز را جمع‌آوری کنند. باید توجه داشت که مس به عنوان مواد اولیه این هنر نسبت به سایر مواد اولیه نوسان بیشتری را در بازار دارد.
اگر هنرجویان بتوانند سرمایه‌گذار و یا فروشنده‌ای را بیابند که برای کار آن‌ها سرمایه‌گذاری کرده و یا کارهای آماده آنان را به واسطه برند خود به مرحله فروش برساند، در تامین سرمایه مشکل کمتری خواهند داشت. افرادی نیز هستند که به صورت حق‌العمل‌کاری و دستمزدی در خانه برای کارگاه‌ها کار می‌کنند که این مهم در فیروزه‌کوبی روی مس و نقاشی روی مس اتفاق می‌افتد.
– حضور جوانان در این زمینه چگونه است؟
خوشبختانه ورود به حوزه صنایع‌دستی محدود به گروه سنی خاصی نیست و در این حوزه کودکان ۱۰ ساله تا افراد میان‌سال (۶۰ ساله) در دوره‌های آموزشی شرکت کردند و به راحتی توانستند این هنر را بیاموزند و مشغول به کار شوند.
– برای آغاز کار به صورت رسمی چه مجوزهایی نیاز است و چه حمایت‌هایی از بخش دولتی اتفاق می‌افتد؟
تنها حمایتی که دولت می‌کند، ارائه وام به تولیدکنندگان است. این در حالی است که وام، تولیدکننده را به دولت بدهکار کرده و بدهکاری نیز مشکلاتی را برای وی به دنبال خواهد داشت. دولت‌ها می‌توانند با تسهیل‌گری در بخش فروش و نیز با راه‌اندازی بازارچه‌هایی برای صنایع‌دستی، از تولیدکنندگان حمایت کنند.
برای ورود به این حرفه پس از گذراندن یک امتحان، مجوز تولید صنایع‌دستی به فرد متقاضی ارائه می‌شود که به مثابه جواز کسب بوده و بهتر است برای شروع کار، این جواز کسب دریافت شود. همچنین برای فروش باید برندسازی شود تا کار با شناسنامه و ارزش بالا به فروش برسد.
– برای آموزش به چه بخش‌هایی می‌توان مراجعه کرد؟
جهاددانشگاهی کلاس‌هایی را برای آموزش برگزار می‌کند که پیش از شیوع کرونا به صورت حضوری برگزار می‌شد. در کارگاه‌های هنر نیز شاهد برگزاری این دوره‌ها هستیم و حال در کارگاه خود به دلیل بیماری کرونا، آموزش‌ها به صورت خصوصی ارائه می‌شود.
علاقه‌مندان می‌توانند فایل کامل این گفت‌وگو را در صفحه اینستاگرامی باشگاه علمی‌فرهنگی دانشجویان زنجان به آدرس znuclop@ مشاهده کنند.
پایان خبر / تاریخ ما