برای انتخاب سهمیه المپیک کمیته فنی هیچ کاره بود

امیر حسین جمشیدیان در گفت و گو با خبرگزاری تاریخ ما با انتقاد از نحوه انتخاب تنها سهمیه دوچرخه سواری در المپیک توکیو گفت: تمام این مسائل یادگار رئیس فدراسیون قبلی است، چرا باید افردی در راس تیم ملی باشند که رزومه کاملی ندارند، چرا سرمربی تیم ملی استقامت باید از رشته سرعت انتخاب شود، چرا در یک سال اخیر تست دوپینک درستی از دوچرخه سواران گرفته نشد و هزاران چرای دیگر؟

وی افزود: برای بازی های آسیایی ۲۰۱۸ از سال ۲۰۱۷ رسول هاشم کندی را سرمربی تیم ملی گذاشتند، می‌توانم بگویم بدترین دوران دوچرخه سورای را تجربه کردیم. در این میان من یا نفرات دیگری که همیشه مدال آور بودیم مدال های خود را می گرفتیم، اما دلیل گرفتن این مدال ها تمرینات سرمربی تیم ملی نبود، بلکه نتیجه تمرینات خودمان بود.

این ملی پوش دوچرخه سواری، ادعا کرد: در بازی های آسیایی بدون مدال بودیم، در حالی که در دوره قبل یعنی سال ۲۰۱۴ مدال آور بودیم، برای قهرمانی آسیایی میانمار ۲۰۱۸ در جزیره کیش ما اردو داشتیم و شبانه از فدراسیون جهانی برای تست گرفتن آمدند که سرمربی تیم یکی از نفرات خوب اردو را در مقابل چشمان همه، فراری داد. فدراسیون وقت هم از ایشان حمایت کرد و اجاه ندادند که مسئله باز شود، هزینه های زیادی کردند به سوئیس رفتند تا مسئله را حل کنند که در نهایت هم نشد.

جمشیدیان افزود: بعد از این داستان رسول هاشم کندی کنار رفت و محمود پراش جایگزین شد، محمود پراش که الان سرمربی تیم ملی است در این مدت که رئیس فدراسیون عوض شد ایشان هم هماهنگ شده و با محمود رشیدی رئیس فدراسیون فعلی صحبت هایی داشته و در بحث انتخابات هاشم کندی نیز هماهنگ بوده است. امیدوارم کسانی که مضر به حال این رشته هستند از دوچرخه سواری بیرون بروند.

وی با بیان اینکه خوشبختانه رئیس فعلی فدراسیون فرد سالمی است، اما شناخت کافی از نفرات ندارد، گفت: کمیته فنی بسیار قوی داریم، آقایان ناصری، چایچی، زنگی آبادی که مدیر تیم های ملی هستند و حیرتی، روزبهان و اسلامی این افراد از بدنه دوچرخه سواری هستند، اما برای انتخاب سهمیه المپیک کمیته فنی هیچ کاره بود. سرمربی از این فرصت استفاده کرد و نفر خود را برای المپیک در لیست قرار داد.

دوچرخه سوار ملی پوش سپاهان با اشاره به اردوهای انتخابی تیم ملی، اضافه کرد: در مجموع سه اردوی داخلی داشتیم و هیچ مسابقه ای هم انجام نشد، روی کاغذ با وعده های الکی بازیکنان را سرگرم کردند. قرار بود یک ماه اردوی اروپا داشته باشیم و بعد از آن انتخابی، در حالی که از ما پاسپورت هم نگرفتند و بعد مدیر روابط بین‌الملل را مقصر جلوه دادند که به دنبال دعوت نامه و ویزا نبوده است.

جمشیدیان تصریح کرد: نکته دیگر در مورد اردو این بود که هر ورزشکار به راحتی می توانست دوپینگ کند، نادو (کمیته آنتی دوپینگ ایران) اصلا وظیفه خود نمی‌دانست که به اردو بیاید، تست CBC نمی گرفتند. فردی که هم اکنون برای المپیک انتخاب شده در اردوی اول که ۱۲ نفر بودیم به علت ابتلا به کرونا حضور نداشت که بعد از مسابقات انتخابی و اردوی بعدی اضافه شد، علت را که پرسیدیم گفتند می‌خواهیم فرصت دوباره بدهیم در حالی که دو نفر دیگر هم کرونا داشتند و دعوت نشدند.

ملی پوش دوچرخه سواری کشور، افزود: این فرد با ۳۶ سال سن یک مدال آسیایی ندارد، چطور می تواند نماینده ما در المپیک باشد، در این سال ها بچه های دیگر تلاش کردند و مدال آور بودند و الان نتیجه زحمات آنها به کام ایشان شد.

جمشیدیان اظهار کرد: حرف‌های تکراری و ضد و نقیض به ما گفتند و قبل از اینکه کمیته فنی تصمیم بگیرد رسول هاشم کندی به اردوی شمال آمد و در همان اردو سهمیه المیپک را رسانه ای کردند و کمیته فنی را در مقابل عمل انجام شده قرار دادند و دست آنها را بستند. در حالی که باید نفر یا نفرات انتخابی به کمیته فنی معرفی شوند، بحث و بررسی کنند و با رای گیری و سنجیدن جوانب دیگر سهمیه را انتخاب کنند.

وی افزود: قول اردوی ترکیه و مسابقات را دادند و دوباره آن را کنسل کردند و تنها این فرد به همراه یک نفر راهی ترکیه شد. دوچرخه سواری ایران را دارند نابود می‌کنند، کمیته فنی خوبی را تشکیل داده اند، اما اختیارات ندارد و این دو نفر همه کاره هستند، چرا رشیدی به صحبت های دیگران گوش نمی‌کند؟

جمشیدیان افزود: رزومه کاری رسول هاشم کندی و محمود پراش کاملا مشخص است. پراش تاکنون چند بازیکن مطرح تربیت کرده است و مهم تر این که ایشان مربی سرعت است، یعنی اینقدر ما مربی و افراد باتجربه استقامتی نداریم که یک نفر سرعتی را برای بخش استقامت انتخاب کردیم. هیچ اردوی خارجی و یا مسابقه‌ای که تیم و نفرات محک خورده شوند تا انتخابی درست و به جایی صورت بگیرد در کار نبوده است.

ملی پوش استقامتی دوچرخه سواری کشورمان با اشاره به رکوردهای صفرزاده تاکید کرد: با جدیت می‌گویم این رکابی که ایشان می زند باید در المپیک در بین ۱۰ نفر برتر باشد و این صحبت را بر اساس اعداد و آماری که از ایشان ثبت شده است می‌گویم. این آمار نشان دهنده این است که بسیار قوی و آماده است. این صحبت را من تنها نمی زنم؛ بلکه نفرات برتر المپیک هم می زنند و در سه مسابقه اخیر قهرمان کشوری ایشان قهرمان شد، در حالی که در آسیا در جایگاه سیزدهم قرار گرفت، جایی که بسیاری از نفرات برتر جهان حضور نداشتند.

جمشیدیان ادامه داد: در نبود تجهیزات و امکانات این رکوردها را زده است و صحبت‌هایی که آقای پراش می‌کند در مورد کمبود تجهیزات، بهانه است و این ورزشکار با همین امکانات چند رکورد زده است.

وی با انتقاد از برگزار نشدن اردوهای خارجی در این مدت گفت: از ترس مشخص شدن اشتباه فاحشی که زدند ما را به اردوهای رسمی خارجی نمی برند، ترس از تست گرفتن و مشخص شدن برخی مسائل دارند. می خواهند ما جوانان را هم آلوده کنند اگر وضعیت این گونه پیش برود من نیز مجبور می شوم برخی راههای دیگر را امتحان کنم، نه تنها من بلکه سایر نفرات هم، چنین بیراهه ای را خواهند رفت و الگویی می شویم برای سایر دوچرخه سواران ایران که این مسئله منجر به نابودی کامل دوچرخه سواری ایران می شود.

جمشیدیان افزود: در ژاپن در دو روز دو مرتبه از من تست خون گرفته شد، برای همین است که جرات رفتن به مسابقات را ندارند. کسانی که در کشور این گونه رکاب می زنند در خارج نتایج دیگری دارند. الان بهانه شیوع ویروس کرونا است و به همین دلیل افسران “آدامز” و “وادا” نمی توانند به ایران بیایند و همین مسئله موجب شده که راحت هر کاری که می خواهند انجام دهند.

رکابزن برنزی کشورمان اضافه کرد: مرتب پرسشنامه و سایت آدامز را پُر می‌کنیم، چرا نادو وارد قضیه نمی‌شود؟ فدراسیون پزشکی ورزشی کجاست؟ چرا تاکنون تست خون از دوچرخه سواران نگرفتند، آنها مسئول هستند و باید جوابگو باشند. تنها یک تست ادرار گرفته شد و در مسابقات یا اردوهای خارجی افسران کنترل دوپینگ وارد خوابگاه شدند و تمام ساک های ما را جستجو کردند، چرا الان در این یک سال خبری از این موضوع نبود، حتی ماشین های ما را هم گشتند.

وی افزود: باید حتما آبروی‌مان خارج از کشور برود؟ چرا در ایران این موارد سفت گرفته نمی شود و کوتاه می‌آیند یا چشم پوشی می‌کنند. افرادی در اردو و تمرینات تیم ملی هستند که اعتقاد کامل به بحث دوپینگ دارند و می گویند ورزشکار حرفه ای باید دوپینگ کند.

جمشیدیان تاکید کرد: به غیر از رسول هاشم کندی، محمود پراش و این بازیکن، بقیه از بازیکن و مربی گرفته تا کارشناسان همه از نحوه برگزاری اردوها که فرسایشی بود شاکی هستند.  

وی با انتقاد از نحوه برگزاری اردوها گفت: به تمرینات محمود پراش نگاه کنید، هیچ کدام علمی و منطقی نیست. تمریناتی داد که همه را نابود کرد، من با غلظت خون ۴۶ وارد اردو شدم و با غلظت خون ۴۰ خارج شدم این یعنی خون سوزی. در اردوی اول که داشتیم یکی از رکابزنان را به دلیل غلظت خون بالا که ۵۹ بود خط زدند چرا که یکی از رقبای اصلی فرد منتخب برای المپیک بود.

جمشیدیان افزود: هفته ای ۳۰ ساعت تمرینات سنگین و بدون پشتوانه علمی برای رشته استقامتی داشتیم، بدن های ما را خراب کردند تا فردی را که می خواستند المپیکی کنند در شرایط بهتری قرار بگیرد. هفته ای ۳۰ ساعت تمرین به این شکل نابود کننده است و بلافاصله بعد از این اردوهایی که داشتند هم مسابقات قهرمان کشوری گذاشتند که ما نتوانیم نتایج واقعی و همیشگی خودمان را بگیریم تا فرد مورد نظر قهرمان شود.

ملی پوش دوچرخه سواری کشورمان تصریح کرد: در کل سه اردوی ما در سال گذشته یک تست خون گرفته نشد، اکثر ما از جمله خود من یک پاسپورت بیولوژیک داریم و این گونه نیست که تست کسی در مسابقه مثبت باشد و اگر تست بگیرند مثبت نباشد و همه چیز تمام شود. در طی چند تستی که گرفته می شود وضعیت خون ما مقایسه می شود و بعد اعلام می کنند که فردی دوپینگی است یا خیر.

وی با اشاره به نتایجی که دوچرخه سواران طی سال های اخیر در مسابقات بین المللی گرفتند، گفت: طی سال های اخیر پرچم دوچرخه سواری ایران را ما بالا نگه داشتیم، چرا من که ۲۲ سال سن دارم و زحمت زیادی برای رسیدن به اینجا کشیدم کنار گذاشته شوم و یا گنج خانلویی که تلاش زیادی را تحمل کرد و هر جا رفتیم مدال گرفتیم کنار گذاشته شویم؟ هدفشان آلوده کردن ما است، انتخابی المپیک تمام شد و سرنوشت ما را نابود کردند به ما گفتند در پایان اردوی اول ۵ نفر انتخاب می شوند و به اردوی اروپا می رویم و در پایان این اردو نفرات را انتخاب می کنیم اما چی شد؟ اردوی بسیار سخت و سنگینی که به زور تحمل کردیم و حتی پاسپورت هم نگرفتند و مسئول روابط بین الملل را مقصر جلوه دادند.

وی تاکید کرد: ما تمام تنگاها را تحمل می کنیم و در مسابقات به مدال می رسیم، اما زمانی که بحث المپیک می شود فردی که هیچ سهمی نداشته باید انتخاب شود تا منِ جمشیدیان، گنج خانلو یا موسی زاده به المپیک نرویم و فردی که از طرف همه از جمله هیات استانی اش که نایب رئیس فدراسیون است حمایت شود و المپیکی شود. همه اینها یادگاری رئیس فدراسیون قبلی است که به این افراد پر و بال داد و رفت و این افراد ماندنی شدند و همچنان می تازند.

جمشیدیان تاکید کرد: ما دوست داریم در مسابقاتی که می رویم نتیجه بگیریم چرا که برای رسیدن به این جایگاه و المپیک سختی های زیادی را تحمل کردیم، اما برای برخی نتیجه مهم نیست، تنها به دنبال این هستند که اسم المپیک بر روی خود بگذارند، فقط امیدوارم خدا این آدم و افرادی که دخالتی داشتند در این مسئله را ببخشد. همه دوچرخه سواری از این فرد شاکی هستند، چرا که همه را نابود می کنند و افرادی مثل قمری، هاشم کندی و پراش باید جوابگو باشند.

جمشیدیان با اشاره به نحوه گرفتن سهمیه المپیک توکیو گفت: فرد انتخاب شده برای المپیک بدون شرکت در مسابقات انتخابی در مسابقات آسیایی شرکت کرد و نتیجه نگرفت، در ازبکستان هم مدال نگرفت و سیزدهم شد در همان مسابقات من سوم شدم. اگر به حق نفراتی را به این مسابقات اعزام می کردیم الان حداقل ۳ سهمیه داشتیم.

وی خاطرنشان کرد: ماحصل تلاش تیمی ما به سهمیه المپیک منجر شد، این سهمیه صدقه سر ما بود نه فردی که الان راهی توکیو می شود. این مسئله موجب دلسردی ما جوانانی که سال‌ها تلاش کردیم می‌شود، چرا که می‌گوییم دوباره ما تلاش می کنیم و در نهایت یک نفر دیگر جایگزین می شود. زحمات چهار ساله ما به باد رفت. اگر من یا گنج خانلو در ۲۰۱۹ آسیا مدال گرفتیم نتیجه تلاش و تجربیات خودم و مربی های قبلی ام بوده و هیچ ارتباطی با پراش ندارد.

پایان خبر / تاریخ ما