چشم‌ها می‌شنوند!
سینمایی «رقصنده در تاریکی» یا Dancer In The Dark فیلمی به نویسندگی و کارگردانی لارس فون‌تریه، فیلم‌ساز مطرح دانمارکی، است که در سال ۲۰۰۰ ساخته شده است. این درام موزیکال، توانسته در بسیاری از جشنواره‌های سینمایی بدرخشد و جوایزی را نیز دریافت کرده است. بیورک گومند، دیوید مورس و کاترین دنو در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.
لارس فون‌تریه، فیلم‌ساز مطرح و جنجالی کشور دانمارک، یکی از پرآوازه‌ترین فیلمسازان دنیا به حساب می‌آید که پس از اکران هر یک فیلم‌هایش مخاطبان زیادی را به سالن‌های سینما می‌کشاند. او با ساخت فیلم‌هایی همچون «شکستن امواج» ساخته ۱۹۹۶، «داگویل» ساخته ۲۰۰۳ و «مالیخولیا» ساخته ۲۰۱۱ و گرفتن جایزه‌های بسیار زیادی از جشنواره‌های معتبر سینمایی در دنیا توانسته نام خود را به عنوان یکی از مهم‌ترین فیلمسازان زنده حال حاضر سینما ثبت کند.
بیورک گومند، بازیگر و خواننده اهل کشور ایسلند که به عنوان بازیگر نقش اول و خواننده ترانه‌های خوانده شده در این فیلم حضور دارد، توانسته است با بازی بسیار خوب خود جایزه بهترین بازیگر نقش اول زن را از جشنواره فیلم کن از آن خود کند. با وجود موفق بودن همکاری میان لارس فون‌تریه و بیورک گورمند، اما این کارگردان دانمارکی چالش‌های بسیار زیادی را در تولید این فیلم با این بازیگر ایسلندی تجربه کرده است که باعث شد این دو هنرمند هرگز در اثر سینمایی دیگری با یکدیگر همکاری نکنند.
رقصنده در تاریکی داستان یک مادر جوان اهل کشور چک به نام سلما و پسرش است که در یک منطقه روستایی در آمریکا زندگی می‌کنند. سلما که به دلیل یک بیماری ارثی در آستانه نابینایی است در یک کارخانه کار می‌کند و خرج زندگی خود و فرزندش را از این راه به دست می‌آورد. جین، پسر سلما نیز درگیر همین بیماری ارثی است و رفته‌رفته بینایی چشمانش را مانند مادرش از دست خواهد داد. سلما برای نجات فرزندش از این بیماری دست به هر کاری می‌زند و در این مسیر رنج‌های بسیار زیادی را تحمل می‌کند.
رقصنده در تاریکی لبریز از لحظات غم‌انگیز است. شخصیت سلما در این فیلم زنی قدرتمند است که تلاش می‌کند از پس مصائب بیش از اندازه زندگی‌اش جان سالم به در ببرد و در این راه تنها دلخوشی او آواز خواندن است. او با وجود اینکه در رویاهای خود آواز می‌خواند و زندگی شادی را متصور می‌شود، اما نمی‌تواند رویاهای خود را وارد زندگی کند و به آرزوی خود که آواز خواندن است، برسد.
سینمای فون‌تریه سینمای رنج و افسردگی است. در بسیاری از فیلم‌های او شخصیت‌ها دچار رنج و عذاب بسیاری می‌شوند و در اکثر مواقع تلاش آن‌ها برای رهایی از این رنج‌ها بی‌فایده است. او توانسته در فیلم‌های خود فضاهای خاصی را خلق کند و از این نظر وجه تمایزی میان خود و دیگر فیلمسازان حال حاضر دنیا قائل شده است. فون‌تریه در کارگردانی سبک خاصی را دنبال می‌کند و حتی جنبش دگما ۹۵ را در سینما به کمک چند تن دیگر از فیلمسازان دانمارکی از جمله توماس وینتربرگ پدید آورد و نظرات خود را در باب فیلم‌سازی و کارگردانی عنوان کرده است.
فیلم سینمایی رقصنده در تاریکی موفق شده است تا امتیاز ۸ را در بانک اطلاعات اینترنتی فیلم‌ها به دست آورد.
پایان خبر / تاریخ ما