آینده کشاورزی در ایران چه خواهد شد؟
مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارش جدید خود تاکید می‌کند: با توجه به بیشتر بودن تقاضا برای محصولات کشاورزی از تولید این محصولات در کشور، در آینده ممکن است این موضوع مشکل‌آفرین شود.
کشاورزی یکی از اصلی‌ترین بخش‌های تولید در ایران محسوب می‌شود. بخشی که اکنون با خطر خشکسالی و پاره‌ای از موضوعات دیگر روبرو است.
به گزارش سرویس اخبار تاریخ ما، کمبود آب، خشکسالی، مهاجرت به شهرها، تقسیم زمین‌ها و پاره‌ای از مشکلات دیگر سبب شده تا کارشناسان با دید تردید به آینده کشاورزی در ایران بنگرند.
مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارش جدید خود به بررسی آینده کشاورزی در ایران پرداخته است. بازوی پژوهشی مجلس در گزارش خود اعتقاد دارد که تولید محصولات کشاورزی کشور در آینده نیز همچنان افزایش می‌یابد. با این تفاوت که این افزایش با شتاب کاهنده خواهد بود.
در این گزارش تاکید شده که با توجه به بیشتر بودن تقاضا برای محصولات کشاورزی از تولید این محصولات در کشور، در آینده ممکن است این موضوع مشکل‌آفرین شود.
این گزارش در همین زمینه می‌نویسد: طی یک دهه اخير توليد کل محصولات کشاورزی از رشد متوسط ساليانه 2.63 درصد برخوردار بوده است. این در حالی است که تقاضای کل محصولات کشاورزی دارای رشد متوسط ساليانه 4.13 درصد بوده است.
گزارش مذکور در ادامه می‌افزاید که در کشور صرفا محصولات زراعی سبب کسری تراز بازرگانی بوده‌اند، بنابراین فقط در این زمینه نیاز به واردات وجود دارد. مابقی محصولات کشاورزی مانند محصولات باغی، دام و طیور، شیلات و دارویی دارای تراز بازرگانی مثبت هستند.
در میان محصولات وارداتی کشاورزی محصولات زراعی با سهم 71 دردصدی در صدر قرار دارند.
این گزارش همچنین آماری را در مورد میزان محصولات کشاورزی در سال 95 ارائه می‌دهد و می‌نویسد: در سال 1395، محصولات زراعی با 70 درصد دارای بيشترین سهم از توليد محصولات کشاورزی بوده‌اند. محصولات باغی با سهم حدود 18 درصد، محصولات دامی با حدود 11/5 درصد و محصولات شيلات با کمتر از یک درصد در رده‌های بعدی قرار دارند.
بازوری پژوهشی مجلس همچنین تاکید می‌کند که تولید شیلات در ایران رشد چشم‌گیری نسبت به سایر محصولات کشاورزی داشته است و طی یک دهه اخیر تولید آن به بیش از دو برابر رسیده است. بنابراین با توجه به خشكسالی فلات مركزی و نوار جنوبي كشور، در بلندمدت توسعه شیلات و جایگزینی حوضچه‌های پرورش ماهي به جای تولید محصولات كشاورزی و باغي، مي‌تواند در دستور كارنهاد تقنینی و اجرایی كشور قرار گیرد.
اما در میان محصولات وارداتی کشاورزی محصولات زراعی با سهم 71 دردصدی در صدر قرار دارند. محصولات باغی با سهم حدود 16 درصد، محصولات دام، طيور و دارویی با سهم حدود 10 درصد، شيلات با سهم حدود 2 درصد رتبه‌های بعدی را در زمینه محصولات وارداتی به خود اختصاص داده‌اند.
از طرفی، در بخش صادرات نیز محصولات باغی بيشترین ارزش صادرات را به خود اختصاص داده، به گونه‌ای که در سال 1395، سهم محصولات باغی از کل صادرات محصولات کشاورزی برابر 47 درصد بوده است و محصولات زراعی با سهم 23 درصد، محصولات دام و طيور و دارویی با سهم 22 درصد است.
گزارش فوق تاکید می‌کند که اگرچه محصولات دام، طیور و دارویی در مقایسه با محصولات باغی صادرات کمتری دارند اما میزان صادرات آنها از سال 92 تا 95 به حدود 3.5 برابر رسیده است که نشان از ظرفیت صادراتی این محصولات برای بازار کشورهای همسایه دارد.
قانونی وجود ندارد که از تقسیم بیشتر قطعات زمین جلوگیری کند.
هسته پژوهشی مجلس پیش‌بینی کرده که به علت تغییر فرهنگ مردم، گرایش مردم به سمت کاهش مصرف غلات گوشت قرمز خواهد رفت و در عوض مردم سعی می‌کنند که کالری و پروتئین خود را از طریق روغن‌های گیاهی، شکر و محصولات لبنی تهیه کنند.
این گزارش عواملی مانند ترجيحات موجود در رژیم‌های غذایی، درآمد کم و محدودیت‌های بخش عرضه را از جمله دلایل کاهش مصرف غلات و گوشت قرمز توسط مردم در آینده می‌داند.
گزارش مذکور به سه مشکل قانونی پیش روی توسعه بخش کشاورزی ایران اشاره می‌کند. بخشی از این مشکلات مربوط به قانون ارث و نبود قانونی برای اندازه بهینه زمین‌های کشاورزی است. بدین صورت که قانونی وجود ندارد که از تقسیم بیشتر قطعات زمین جلوگیری کند.
این گزارش همچنین از قانون تضمین خرید محصولات اساسی کشاورزی مصوب سال 1368 به عنوان یکی از مشکلات قانونی اشاره می‌کند که سياست‌های حمایتی دولت و در راس آن دخالت دولت در قيمت‌گذاری محصولات کشاورزی نیز در همین زمینه است.