مقایسه اجمالی پرادو و اف جی کروزر

حقیقتش تویوتای پرادو هیچوقت در لیست ماشین های محبوب من نبوده یک علت آن اینستکه همیشه مرکز ثقل بالای آن مرا باین فکر می انداخت که می تواند زود چپ بشود و دیدن دو مورد ماشین چپ شده که می توانست کاملاً تقصیر راننده ها بوده باشد این فکر را در مغزم تقویت کرد.

حقیقت اینستکه این ماشین دیرتر از اف جی کروزر با شتاب جانبی 0.69 چپ می شود و از نظر ایرودینامیک هم اگرچه نسل سوم آن cd=0.37 داشت که باز از مال اف جی با عدد 0.40 بهتر بود ولی در نسل چهارم در سال 2010 این عدد به 0.35 رسیده. بنابراین مصرف بنزین آن نیز در حدود 11.5 لیتر در یکصد کیلومتر است و دو لیتری بهتر از اف جی می باشد.

می رسد به مسائل آفرود بودن. این ماشین برخلاف اف جی کروزر دارای سه دیفرانسیل می باشد که بمعنای 4×4 تمام وقت است که بسیار بهتر است. دیفرانسیل سوم که نام انگلیسی آن Transfer Case است. بین دو میل گاردان جلو و عقب سرعت را تنظیم می کند. شما هنگامیکه می خواهید با یک ماشین دو دیفرانسیل که هر دو دیفرانسیل درگیر است و ماشین بحالت 4×4 کار می کند اگر در جاده قدیم شمیران بالاتر از نان سحر بخواهید دور برگردان بزنید ممکنست یا مجبور بشوید که بداخل جوب طرف مقابل بروید و یا باید حداقل یکبار عقب و جلو کنید چرا؟ چون در یک دور تند مثل دور برگردان چهار چرخ ماشین باید تعداد دورهای مختلفی بزنند. ممکنست چرخ راست جلو 10 دور بزند ولی چرخ چپ عقب باید 3 دور بزند. نداشتن دیفرانسیل وسط باعث می شود که فرق بین بیشترین و کمترین محدود باشد در نتیجه بمحض اینکه فرمان را تا آخر می پیچانید با مقاومت فرمان مواجه می شوید و احساس می کنید که لاستیکی که باید کمترین دور را بزند هی دارد روی زمین می پرد.

البته در زمین خیس برفی، بارانی یا گلی متوجه این پریدن نمی شوید و ماشین ممکنست بخوبی بپیچد ولی در زمین خشک داستان فرق می کند و بهمین علت نباید ماشین های 4×4 نیمه وقت را بحالت 4×4 در زمین خشک راند زیرا هم مصرف شما را بالا می برد و هم لاستیک های عقب سائیده می شوند و بهرحال فقط با دیدن مشخصات ظاهری این ماشین باید 4×4 قابلتری از اف جی باشد ولی هنوز هم من به قیافه آن عادت نکرده ام. در مدل سه در رفتن به صندلی عقب از رفتن به صندلی عقب اف جی مشکل تر است.

این ماشین نیز دیفرنسیال هایش در وسط است پس از روی سنگ های بزرگ ممکن است نتواند به راحتی رد بشود و همان مشکل اف جی را دارد.

پرادو که محله ای در لاپاز پایتخت اداری بولیوی مرتفع ترین پایتخت جهان است در امریکا به نام لکسس GX فروخته می شود و در حال حاضر مدل عرضه شده هشت سیلندر بوده و مدل GX460 با موتور 4.6 لیتری عرضه می شود. در اروپا نام مدل ها با LC آغاز می شود.

پرادو با موتور خطی چهار سیلندر 160 اسبی که کاملاً برای مدل سه در کافی است ولی ممکنست برای پنج در کافی نباشد عرضه می شود و موتور V6 با حجم 4 لیتر و 271 اسب. مدل هشت سیلندر V8 با حجم 4.6 لیتر بنام لکسس در امریکا عرضه می شود که 301 اسب است. شتاب این مدل 8 سیلندر پنج در از صفر تا 60 مایل 8 ثانیه است.

اگرچه بنظر می رسد پرادو منهای فنرهایش ماشین قابل تری برای آفرود باشد تا مدل اف جی ولی شانس آفرود رفتن آن کمتر از اف جی است زیرا درصدی از خریداران اف جی آنرا برای آفرود می خرند در حالیکه کسی پرادو را برای قابلیت های آفرود آن نمی خرد. نسل چهارم که سال 2010 به بازار آمد 15 میلی متر ارتفاعش کم شده، عرضش 15 میلی متر اضافه شده و طولش 80 میلی متر بیشتر شده است که همه به ثبات بیشتر آن کمک میکند. من هیچوقت فکر نمیکردم که یک 4×4 نیمه وقت را از یک تمام وقت بیشتر دوست داشته باشم ولی امروز اگر باید هدیه غیر قابل فروش کمپانی تویوتا را قبول میکردم حتماً اف جی را به پرادو ترجیح می دادم.

منبع:

وبسایت مهندس فرهاد کاشانی