سونامی استعفا و برکناری مربیان در لیگ والیبال!
به گزارش خبرگزاری تاریخ ما، لیگ برتر والیبال ایران در حالی صفت حرفه‌ای برگزار شدن را یدک می‌کشد که با کمی دقیق شدن به اتفاقات و رخدادهای آن، اینگونه به نظر می‌رسد که فعلا حتی در پیش پا افتاده‌ترین مسائل مانند تعهد سرمربیان و بازیکنان به قراردادهای حرفه‌ای، صدور ITC قانونی و … نیز دچار مشکل است.
چند هفته قبل بود که سید محمد موسوی در انتقالی پر حاشیه و پر سر و صدا از تیم والیبال سایپا جدا شده و به پیاچنزای ایتالیا پیوست، اتفاقی که سوالات زیادی را بر جای گذاشت. پس از انتقال موسوی سایپایی‌ها به نحوه جدایی او اعتراض داشتند که اکنون نیز ادامه دارد و برخی از مسئولان نارنجی پوشان معتقدند موسوی بدون گرفتن رضایتنامه باشگاه از این تیم جدا شده است که پرونده این موضوع همچنان در فدراسیون والیبال باز است. اتفاقی که حتی فدراسیون را نیز در این روزهای حساس قبل از المپیک درگیر کرده است!
با این حال طولی نکشید که پس از حواشی جدایی موسوی و پیش از اتمام نیم فصل، سونامی جدیدی به نام جدایی سرمربیان از تیم‌های خود در لیگ رخ داد که لیگ را بیش از پیش دچار حواشی کرد. طی دو هفته گذشته سرمربی چهار تیم لیگ برتری از سمت‌های خود کنار رفتند و این در حالی است که بری لیگ‌های معتبر خارجی به ندرت چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد. مسئله‌ای که به نظر نیازمند توجه بیشتری است.
سه استعفا و یک برکناری!
البته استعفا دادن یک مربی از سمت خود به هیچ عنوان کار غیر معمولی‌ای نیست و طبق قوانین باید به این اتفاق تن داد، اما آیا اینکه در یک لیگ و در کم‌تر از دو هفته چهار تیم دچار تغییرات روی نیمکت خود شوند امری طبیعی است؟ کما اینکه هر کدام از این جدایی‌ها هم حواشی خاص خود را به همراه دارند.
پس از انتشار خبرهای برکناری محمد ترکاشوند از هدایت تیم والیبال پیکان تهران بود که در فاصله کم‌تر از دو هفته، شاهد استعفای نفرزاده از تیم خاتم اردکان، ساسان خداپرست از تیم آذرباتری ارومیه و اکنون استعفای مصطفی کارخانه از هدایت تیم مدعی سایپای تهران هستیم.خبرهایی که مجموعه آن‌ها کنار یکدیگر بحث حرفه‌ای بودن لیگ والیبال ایران را تا حدودی زیر سوال می‌برد!
البته این موضوع زمانی قابل تامل‌تر می‌شود که برخی از این سرمربیان مانند فرهاد نفرزاده، در کم‌تر از چند روز به تیم جدیدی (آذرباتری ارومیه) منتقل و کار خود را شروع می‌کنند. همچنین برخی از این برکناری‌ها هم به گونه‌ای است که مانند موضوع ترکاشوند و باشگاه پیکان حواشی زیادی را در بحث پرداخت مطالبات طرفین به همراه دارد.
اینطور به نظر می‌رسد که بحث پایبند بودن به تعهدات و قراردادها در لیگ والیبال ایران چندان معنایی ندارد و نیاز است که تغییر رویه‌ای در لیگ برتر والیبال صورت بگیرد. استعفاها و عدم پرداخت مطالباتی که گاها برای برخی تیم‌ها امری تکراری شده و تعدادی از مربیان هم به راحتی در هر مقطع زمانی که دوست دارند سرمایه گذاری صورت گرفته چه در بخش خصوصی وجه در بخش دولتی را نادیده گرفته و یک مجموعه را در میانه راه رها می‌کنند.
پایان خبر / تاریخ ما