معرفی ۳ راس مثلث پیشرفت در کشور/بررسی نقش مناطق آزاد در اقتصاد دانش‌بنیان در کنگره ای ملی

دکتر مسعود شفیعی در گفت وگو با خبرگزاری تاریخ ما، اظهار کرد: بیست‌وسومین کنگره‌ی همکاری‌های دولت، دانشگاه و صنعت برای توسعه ملی با همکاری “جمعیت ایرانی پیش‌برد ارتباط صنعت و دانشگاه”، دبیرخانه دائمی کنگره سه جانبه‌ و دانشگاه گیلان در روزهای ۱۹ و ۲۰ اسفندماه به‌صورت مجازی و نیمه‌حضوری برگزار می‌شود.

رئیس جمعیت ایرانی پیش‌برد ارتباط صنعت و دانشگاه افزود: این‌ کنگره در دو بخش فرابخشی و بخشی برگزار می‌شود و موضوعات مختلفی هم‌چون جایگاه ارتباط دانشگاه و صنعت در برنامه‌ی هفتم توسعه، نقش ارتباط صنعت و دانشگاه در تحقق جهش تولید، علم، فناوری و نوآوری در الگوی ایرانی-اسلامی پیشرفت، ایفای نقش دانشگاه‌های نسل سوم در توسعه‌ی منطقه‌ای، ملی و بین‌المللی، اکوسیستم نوآوری و راهبردهای اثربخش در حوزه‌ی تعاملات دانشگاه و صنعت را در فرابخشی و موضوعاتی نظیر نقش مناطق آزاد در اقتصاد دانش‌بنیان، نقش دانشگاه‌های مهارتی در ایجاد اشتغال در استان گیلان، بررسی اثربخشی دانشگاه‌ها در ارتقاء این استان را در بخشی مورد بررسی قرار می‌دهد.

دکتر شفیعی درباره‌ی اهمیت شکل‌گیری هسته‌ی اصلی پیشرفت در کشور این‌طور بیان کرد: در کشورهای مختلف دنیا، سه رکن “دولت”، “صنعت” و “دانشگاه” مانند ریسمانی به یکدیگر پیوسته‌اند. اگر دولت به‌مثابه‌ی کدخدا دست دانشگاه و صنعت را در دست هم نگذارد و آن‌ها را حمایت نکند، فعالیت این‌دو بی‌ثمر خواهد بود.

وی درباره‌ی اهداف برگزاری این کنگره توضیح داد: اصلی‌ترین هدف برگزاری کنگره‌ در انجمن مهندسی علوم برق ایران، فرهنگ‌سازی‌ است؛ بدین معنا که سه راس مثلث پیشرفت، یعنی دانشگاه، صنعت و دولت می‌بایست با یکدیگر همکاری داشته باشند. دو لفظ “ارتباط” و “همکاری” متفاوت هستند. درباره‌ی دو رکن دانشگاه و صنعت، کلمه‌ی “ارتباط” به‌تنهایی کافی نیست؛ چرا که این‌دو از راه‌های مختلف با یکدیگر ارتباط دارند. صنعت برای اشتغال از فارغ‌التحصیلان دانشگاه استفاده می‌کند و یا در تحقیقات و بررسی‌های گوناگون از آن‌ها کمک می‌گیرد. بسیاری از اساتید مشغول در صنعت، به دانشجویان مشاوره می‌دهند و در ازای آن، دانشجویان برای کارآموزی در صنعت حضور پیدا می‌کنند، یا گاهی هم از جانب اساتید، فرصت مطالعاتی به آن‌ها داده می‌شود. اما “همکاری” بدین معناست که این دو با یکدیگر کار کنند، به همدیگر انرژی و فیدبک بدهند تا راندمان کلی ارتقاء یابد. ارتباط یعنی خط مستقیمی که این دو را به هم وصل کند، در حالی که این دو به هم وصلند.

استاد تمام دانشکده مهندسی دانشگاه امیر کبیر در این‌باره ادامه داد: ‌مسئله‌ی دیگر این است که در راستای ارتباط این سال‌های صنعت و دانشگاه، کنگره‌ها چه‌ مقدار ادامه پیدا کرده، چه‌ مقدار وجود داشته و چه کاری از آن‌ها برآمده است. شایان توجه است که هدف اصلی این کنگره‌ها و همایش‌ها فرهنگ‌سازی‌ است تا دانشگاه و صنعت همدیگر را جذب کنند، هدف‌سازی مشترک کنند، به یکدیگر کمک کنند تا مکمل هم‌ بشوند نه این‌که به‌عنوان رقیب شناخته شوند. البته از آن‌جایی که اغلب بودجه‌ی دانشگاه‌ها به‌اندازه‌ی کافی نبوده، بیشتر دانشگاه‌ها به سمت صنعت رفتند تا درآمد بیشتری برای دانشگاه کسب کنند. این در حالی‌ است که در هیچ‌جا تعریف نشده که دانشگاه موظف است نیازهای صنعت را برآورده کند، اما گاهی دانشگاه به‌خاطر کمک مالی، این کار را کرده است. 

رئیس انجمن مهندسی علوم برق ایران گفت: در طول این سال‌ها صنعت تا حد امکان از تجهیزات کشورهای خارجی خریداری کرده، اما حالا، بیش از هر چیز، لازم است که ما خط‌های تولید خودمان را راه بیندازیم، خودمان تولید کنیم و عواید حاصل از آن را به کارمندان و کارگران خودمان بدهیم.

دکتر شفیعی درباره‌ی جزئیات کنگره این‌طور عنوان کرد: در کنگره‌ی “همکاری‌های دولت، دانشگاه و صنعت برای توسعه ملی” بناست تا سخنرانی، میزگرد و نشست‌هایی با بررسی موضوعات مختلف برگزار شود. از جمله سخنرانان این کنگره، دکتر نوبخت معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان برنامه و بودجه، منادی رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس، دکتر نرگسی معاون سازمان برنامه و بودجه، دکتر ملکی‌فر معاون صندوق نوآوری و شکوفایی، دکتر ناظمی معاون وزیر ارتباطات هستند. 

وی ادامه داد: در طول کنگره سه نشست با موضوعات صنعت، گردشگری و کشاورزی در استان گیلان و نشستی با موضوع آموزش عالی و توسعه‌ برگزار می‌شود.

رئیس انجمن مهندسی علوم برق ایران یادآور شد: این کنگره اولین‌بار در سال ۱۳۷۲ با این نام راه‌اندازی شد و پیش‌تر هم در دو دوره توسط دانشگاه تبریز و فردوسی مشهد تحت عنوان “همکاری‌های آموزشی و پژوهشی دانشگاه‌ها و صنایع” با اهدافی در راستای ایجاد رفاه، آسایش و آرامش برای شهروندان کشور برگزار شد. برنامه‌ی قابل اجرا در طول این کنگره، در ادامه‌ی پیاده‌سازی طرحی بود که کشور ژاپن از مدّت‌ها پیش، کلید آن را زده بود.

پایان خبر / تاریخ ما

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.