تأثیر ازدحام جمعیت و زندگی در شهرهای پر جمعیت بر ابتلا به کرونا
پژوهش محققان ایرانی با تکیه بر اطلاعات ثبت شده در اپ ردیابی کرونا تأثیر ازدحام جمعیت و زندگی در شهرهای پرجمعیت را بر ابتلا به کرونا نشان دادند.
به گزارش خبرگزاری تاریخ ما به نقل از دیلی میل، نتایج پژوهش ۳ محقق ایرانی درباره موارد ابتلاء به کووید ۱۹ در تهران نشان می‌دهد زندگی در یک شهر شلوغ احتمالاً ابتلاء به کووید ۱۹ را افزایش نمی‌دهد، بلکه ازدحام بیش از حد جمعیت، یک عامل ریسک ابتلاء به کووید ۱۹ به شمار می‌آید.
امیر رضا خاوریان گرمسیری (دانشگاه اصفهان)، نبی مراد پور (دانشگاه تهران) و ایوب شریفی (از دانشگاه هیروشیما) با تحلیل موارد ابتلاء به کووید ۱۹ که در اپلیکیشن ردیابی کرونای کشور (AC-19 یا سامانه مقابله با ) ثبت شده به نتایج مذکور دست یافتند.
این اپ موارد مبتلا به کووید ۱۹ و مرگ و میر ناشی از بیماری را بر اساس موقعیت جغرافیایی ردیابی می‌کند. محققان پس از بررسی ارتباط میان تراکم جمعیت و انتقال ویروس در شهر متوجه شدند، این عامل به تنهایی یک متغیر ریسک مهم در ابتلاء به کووید ۱۹ به شمار نمی‌آید. کارشناسان تاکید دارند میان شهرهایی با تراکم بالا (که شهروندان زیادی در آن زندگی می‌کنند) و ازدحام جمعیت تفاوت وجود دارد.
ازدحام جمعیت امکان اجرای فاصله گذاری اجتماعی را کاهش می‌دهد. اما تراکم بالای شهری لزوماً به این معنا نیست.
محققان در مقدمه پژوهش نوشته‌اند: ازدحام بیش از حد جمعیت به گسترش بیماری عفونی طی همه گیری منجر می‌شود. این عامل با تراکم جمعیت تفاوت دارد و ممکن است در مناطقی با تراکم جمعیتی کم نیز روی دهد. در نتیجه ممکن است طی بازه همه گیری کلان شهرها و مناطقی که جمعیت زیادی دارند، ایمن باشند زیرا تراکم جمعیت به تنهایی یک عامل ریسک کووید ۱۹ به حساب نمی‌آید.
مؤلفان این پژوهش با بررسی اطلاعات مربوط به ماه‌های اولیه شیوع همه گیری به نتیجه رسیده‌اند. مخزن اطلاعاتی به کاررفته در تحقیق شامل تعداد موارد تأیید شده ابتلاء به کووید ۱۹ تا ۴ آوریل و ۲۷ ژوئن ۲۰۲۰ و موارد مرگ و میر ثبت شده تا ۲۷ ژوئن ۲۰۲۰ بوده است.
محققان تأثیرگذاری متغیرهای مختلف در نرخ ابتلاء به بیماری را در ۲۲ منطقه و میان ۸.۶ میلیون شهروند تهرانی بررسی کردند.
آنها همچنین متوجه شدند ساختار دموگرافیک جمعیت (سن، طبقه اجتماعی و اقتصادی، دسترسی به منابع) نسبت به جمعیت، تأثیر بیشتری در ابتلاء به کووید ۱۹ دارند. در مناطقی که شهروندان سالمند بیشتری زندگی می‌کردند، میزان مرگ و میر نیز بیشتر بود.
این تحقیق در نشریهSustainable Cities and Society منتشر شده است.