علم و ادبیات را نباید محصور کرد 

بیژن نوباوه در افتتاحیه مرکز خراسان شناسی در مشهد با بیان اینکه خراسان در هویت ایرانی به عنوان یک تمدن جهانی حضور دارد، اظهار کرد: خراسان یک مجموعه تفکر ادبی و فکری برای بسیاری از کشورهای منطقه است و اگر نگاهی به تاریخ اساطیری داشته باشیم متوجه این امر خواهیم شد. یکی از مهمترین آثار ادبیات -به ویژه ادبیات اساطیری جهان- در این منطقه رقم خورده و شاهنامه فردوسی قطعاً بیانگر این عظمت تاریخی است.

وی با اشاره به اهمیت خراسان در دنیا، تصریح کرد: امروز به برخی شهرهای مهم دنیا تنها به عنوان شهر ویژه کشور خود نگاه نمی‌کنند. به عنوان مثال در تاریخ رنسانس، به شهر فلورانس به عنوان شهر مربوط به یک دوره پادشاهی نگاه نمی‌شود؛ چراکه در آن مکان اتفاقات بزرگی افتاده و بخشی از تاریخ هنر و ادبیات دنیا رقم خورده است؛ خراسان ما نیز این‌گونه است.

نوباوه خاطرنشان کرد: وجود فردوسی و شاعران بزرگ و مکاتب ادبی خراسان بر کسی پوشیده نیست و برای جهان قابل استناد است. در مدتی که من در کشور آمریکا به عنوان خبرنگار مأموریت داشتم، یک کتابخانه ملی را دیدم که بخشی از کتابخانه را که بخش بسیار بزرگی بود به ابن‌سینا اختصاص داده بودند و آن‌جا در ارتباط با تاریخ تمدن ایران کتاب‌های بسیاری را دیدم که از مهمترین آن‌ها کتاب‌های مرتبط با تاریخ خراسان و ری بود.

وی با ابراز خرسندی از امکان حضور اقشار مختلف جامعه در مرکز خراسان‌شناسی، بیان کرد: معمولاً مراکز آکادمیک در اختیار دانشگاه‌ها است و حتی به کتابخانه ملی ایران با شرایط خاصی می‌توان ورود کرد، در حالی که علم و ادبیات را نباید محصور کرد. این‌که مردم عادی می‌توانند به مرکز خراسان‌شناسی بیایند و اطلاعات دریافت کنند نشان‌دهنده این است که نگاه بهتری نسبت به فرهنگ پیدا کرده‌ایم. در مجلس شورای اسلامی نیز در این زمینه به مرکز خراسان‌شناسی کمک خواهیم کرد.

رضا خواجه نائینی، معاون مالی و پشتیبانی شهرداری مشهد نیز در ادامه این مراسم، گفت: در این دوره، راهبردی در شهرداری مشهد برای تعاملات بین‌بخشی، بین شهرداری و دستگاه‌های مختلف وجود داشت که اتفافات خوبی هم رخ داد و در دو هفته اخیر، افتتاحیه‌ مراکز خوبی مانند فرهنگسراهای شوق زندگی و گفت‌وگو، مرکز خراسان‌شناسی برگزار شد و دفتر خیرین شهر به زودی افتتاح می‌شود. تعاملات بین‌دستگاهی باعث افتتاح این مراکز شد و در تمام این تعاملات، نقش دانشگاه فردوسی به جهات مختلف متفاوت بود؛ چراکه مدیران شهری و اعضاء شورای شهر در این دوره، همه دانشجو و اعضاء هیات علمی دانشگاه فردوسی بودند.

پایان خبر / تاریخ ما