سیاهی زغال بر پیکر بلوط

دکتر رحیم ملک‌نیا در گفت‌وگو با خبرگزاری تاریخ ما اظهار کرد: چوب بلوط به عنوان سوخت و چه به عنوان استفاده در سطح خانوار تقریبا در تمام بخش‌های زاگرس رایج است هرچقدر به منطقه دسترسی سخت‌تر  و فاصله آن تا مراکزی که بتوان سوخت‌های جایگزین تهیه شود بیشتر و به طورکلی هزینه دسترسی به سوخت جایگزین بیشتر باشد این وابستگی به چوب بلوط بیشتر می‌شود.

ذائقه و نیازها برای پخت و پز کماکان مصرف چوب بلوط ادامه دارد

وی با بیان اینکه در برخی مناطق، روستاها گازکشی شدند و این مساله به عنوان نیاز اولیه حل شده هرچند که ذائقه و نیازها برای پخت و پز کماکان مصرف چوب بلوط ادامه دارد، عنوان کرد: حتی در مناطقی که دسترسی به گاز لوله‌کشی وجود دارد به خاطر ذائقه و پخت و پز نان و آشپزی مصرف سوخت هیزم را داریم.

عضو هیات علمی گروه آموزشی مهندسی منابع طبیعی جنگلداری دانشگاه لرستان اضافه کرد: چنانچه در روستاها گازکشی نباشد یا کپسول‌های گاز با هزینه‌های مناسب در اختیار روستائیان قرار داده نشود صددرصد افزایش مصرف هیزم را به عنوان سوخت خواهیم داشت.

ملک‌نیا بیان کرد: در برخی جاها گازکشی نیست و فاصله دسترسی به سوخت جایگزین زیاد است و باید تدبیر اندیشیده شود که مردم با هزینه‌های پایین تر دسترسی به سوخت جایگزین پیدا کنند.

یکی دلایل وابستگی مردم به جنگل، تامین سوخت است

وی افزود: وقتی صحبت از حفاظت می‌شود تنها به معنای این نیست که نهال‌کاری کنیم بلکه بخشی از حفاظت از جنگل‌ها به صورت غیرمستقیم و با کاهش وابستگی مردم به جنگل صورت می‌گیرد، چرا که یکی دلایل وابستگی مردم به جنگل تامین سوخت است.

این دانشیار دانشگاه لرستان ادامه داد: با تحقیقی که در روستای گوشه شهنشاه در خرم‌آباد انجام دادیم با اینکه گازکشی شده اما هنوز بین ۱۸ تا ۲۰ درصد کل انرژی خانوار از طریق هیزم تهیه و تامین می‌شود که تقریبا بخشی برای پخت و پز و برخی برای استفاده از بخاری‌های هیزمی استفاده می‌شد.

ملک‌نیا اظهار کرد: گازکشی وابستگی اهالی را به جنگل قطع نمی‌کند و استفاده از گاز را به ۲۵ درصد رسانده درحالیکه در جاهایی که از گاز برخوردار نیست بخش زیادی از سوخت بخاطر هزینه سوخت‌های جایگزین از جنگل تامین می‌شود که باید فکری اندیشید که این فراتر از توان سازمان جنگل‌هاست و باید یک اراده سازمانی و فرابخشی وجود داشته باشد تا این  مساله را در راستای حفاظت از جنگل‌ها حل کنند.

در پروژه‌های راهسازی حفظ جنگل و منابع طبیعی در اولویت آخر قرار گرفته است

عضو هیات علمی گروه آموزشی مهندسی منابع طبیعی جنگلداری دانشگاه لرستان در خصوص مدیریت جامع در راستای خدمات رسانی به روستاهای استان، گفت: متاسفانه در پروژه‌های راهسازی، رفع نقاط حادثه‌خیز و جاده‌سازی تخریب شدیدی به منابع طبیعی وارد می‌شود که در این راستا معتقدم حفظ جنگل و منابع طبیعی در اولویت آخر قرار گرفته است در حالیکه می‌توان با رعایت نکات محیط زیستی و اکولوژیکی جاده‌هایی را طراحی کرد که هم دسترسی را فراهم کنند و هم خطرات کمتری برای تکه پاره کردن جنگل داشته باشند تا جنگل از بین نرود و زیستگاه حیات وحش نیز تخریب نشود.

وی گفت: ناگزیریم جاده داشته باشیم و چنانچه جاده نباشد مردم به صورت دیگری جنگل را تخریب می‌کنند و اگر می‌خواهیم جاده‌سازی کنیم به گونه‌ای نباشد که این پروژه‌ها تخریبشان بیشتر از تخریبی باشد که مردم انجام می‌دهند.

جاده‌ها باید متناسب با نیاز روستائیان باشد

این دانشیار دانشگاه لرستان با بیان اینکه  جاده‌ها باید متناسب با نیاز روستائیان باشد، عنوان کرد: به عنوان مثال مسیرهای دسترسی روستائیان لزومی ندارد در حد جاده‌های عریض باشد و این یکی از نکاتی است که باید رعایت شود.

ملک‌نیا خاطر نشان کرد: در جاده سازی توجه به نکات زیست محیطی که زیستگاه‌های جانوری در کجا قرار دارند و توده‌های حساس کجا هستند باید مدنظر قرار گیرد و در پروژه‌های جاده‌سازی این نکات رعایت تا خسارت  به حداقل برسد.

عضو هیات علمی گروه آموزشی مهندسی منابع طبیعی جنگلداری دانشگاه لرستان گفت: با هر عملیات عمرانی بخشی از زیستگاه از بین می‌رود که باید تدابیری اندیشیده شود که این میزان تخریب‌ها به حداقل خود برسد.

پایان خبر / تاریخ ما