با ۸ ساختمان قدیمی در لندن آشنا شوید
شهر لندن در بیش از ۲.۰۰۰ سال قبل (حدود ۵۰ سال عبد از میلاد مسیح) را رومیان تاسیس کرده بودند و در این شهر بندری ساکن شدند. مثل خیلی از مکان‌هایی که رومیان در آن‌جا ساکن بودند، در لندن هم بقایایی از مصنوعات و معماری رومی کشف شده است که بعضی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های این شهر قدمتشان به همان زمان اشغال رومی‌ها برمی‌گردد. اصلا بیشتر این ساختمان‌ها در فهرست این مقاله عبادتگاه مذهبی یا سکونتگاه خاندان سلطنتی بودند. این ساختمان‌ها اغلب در جنگ، آتش بزرگ لندن یا اتفاثات دیگر نابود می‌شدند، اما در نهایت برای استفاده امروز نوسازی می‌شدند.
۸- سالن وست مینستر
سال ساخت: ۱۰۹۷ بعد از میلاد
مکان: کاخ وست مینستر، شهر وست مینستر
کاربرد: در ابتدا برای سکونت خاندان سلطنتی – امروز بخشی از کاخ پارلمانی
وضعیت فعلی: وجود دارد
سالن وست مینستر قدیمی‌ترین بخش کاخ وست مینستر است که از آن برای جلسات پارلمانی بریتانیا استفاده می‌شد. این سالن به عنوان یکی از تنها بخش‌های کاخ برجسته است که بقایای آن تقریبا به همان شکل اصلی‌اش باقی مانده است. سالن وست مینستر در حین حکومت ویلیام دوم در سال ۱۰۹۷ ساخته شده بود و ساختش بعد از دو سال به پایان رسید. این سالن با اندازه ۷۳ تا ۲۰ متر (۲۴۰ تا ۶۷ فوت)، بزرگ‌ترین سکونتگاه در لندن و تالارهای کاربردی کوچک‌تر در کنارش ساخته شده بود تا خاندان سلطنتی به طور منظم از آن استفاده کنند.
شاه ریچارد دوم مسئولیت بزرگی برای اضافه کردن تزئیناتی به این سالن، مانند ۱۳ مجسمه از شاهان انگلستان در زمان ادوارد خستو برعهده گرفته بود. والتر الیوت در حین جنگ جهانی دوم تصمیم فعالی گرفت و از خرابی این سالن جلوگیری کرد و مرمت‌های کوچک مورد نیاز در این سالن را عملی کرد. سالن وست مینستر به عنوان یکی از ارزشمندترین مکان‌ها در انگلستان محسوب می‌شود و همین‌طور در صورت نیاز محافظت و مرمت می‌شود.
۷- برج وایت (برج سفید)
سال ساخت: نامشخص – اغلب گفته می‌شود بین ۱۰۷۸ – ۱۰۹۷
مکان: برج لندن، محله برج هملتز لندن
کاربرد: نگه داشتن زندانی/ سیاه‌چال
وضعیت فعلی: وجود دارد
برج وایت اولین و قدیمی‌ترین بخش چیزی است که امروز به عنوان برج لندن شناخته می‌شود. بعد از اینکه ویلیام فاتح در ۱۰۶۶ شاه انگلستان شد، او ساخت یک دژ سنگی را در لندن شروع کرد و شاه ویلیام اول می‌خواست برج وایت با بیش از ۹۰ فوت (۲۷.۴ متر) ارتفاع، تسخیرناپذیر و دهشتناک و نشان قدرت جدیدش باشد.
با اینکه قدمت ساخت دقیق این برج نامشخص است، اما همه قبول دارند که ساختش همان سال ۱۰۷۸ شروع و حدود ۱۰۹۷ به پایان رسیده بود. بعد از تمام شدن ساخت برج وایت، کاربردهای متنوعی از آن به عنوان سکونتگاه خاندان سلطنتی، کلیسای کوچک و سیاه‌چال زندانیان شد. برج وایت را شاهان جانشین گستردش دادن و حفظ کردند و هنری سوم هم مسئولیت رنگ‌آمیزی رنگ سفید این برج را برعهده داشته بود که نامش امروزش هم از همان است. برج سفید امروز به همراه برج لندن در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است و یک جاذبه گردشگری پربازدید محسوب می‌شود.
۶- کلیسای کوچک Pyx
سال ساخت: حدود ۱۰۶۶ بعد از میلاد مسیح
مکان: وست مینستر ابی، شهر وست مینستر
کاربرد: کلیسا (مذهب کنونی – کلیسای انگلستان)
وضعیت فعلی: وجود دارد
کلیسای کوچک Pyx از قدیمی‌ترین بخش باقی‌مانده از صومعه وست مینستر ابی در اواخر قرن یازدهم محسوب می‌شود. قدمت این کلیسای کوچک به همان روزهای ابتدایی صومعه وست مینستر و در زمانی برمی‌گردد که شاه ادوارد خستو تصمیم گرفت صومعه قبلی این مکان را دوباره بازسازی کند. کلیسای کوچک Pyx در رواق شرقی کلیسا و بخشی از زیرزمین است. بعضی از کاشی‌های اصلی این بنا از قرن یازدهم هنوز هم مشاهده می‌شود.
کلیسای کوچک Pyx خزائه و صومعه بریتانیا در آن زمان است و امن‌ترین بنا در لندن محسوب می‌شد. این اتاق بعد از اینکه جعبه‌های چوبی با تکه‌هایی از نقره و طلا را در کنار تریال Pyx نگهداری شده بود، نام «Pyx» را به خودش گرفت و اصل بودن سکه‌های ضرب‌شده را ضمانت می‌کند.
۵- آل هالوز مجاور برج
سال ساخت: ۶۷۵
مکان: خیابان بایوارد، شهر لندن
کاربرد: کلیسا (مذهب کنونی – کلیسای انگلستان)
وضعیت فعلی: وجود دارد
با اینکه کلیسای سنت براید قدیمی‌تر است، اما تمام مقدسات کنار برج برعکس کلیساهای قدیمی، اغلب خودش را به عنوان قدیمی‌ترین کلیسای شهر لندن می‌داند. تاریخ تاسیس این بنا به خوبی نگهداری شده است. تمام مقدسات کنار برج را صومعه بارکین در ۶۷۵ بعد از میلاد مسیح تاسیس کرده بود و از همان ابتدا نامش هم ال هالوس بارکینگ بود.
نزدیکی کلیسا به برج لندن، ساختمان (ال هالوز بای تاور) تمام مقدسات کنار برج را برای قرن‌ها به یک مکان خندان سلطنتی انگستان تبدیل کرده است. (ال هالوز بای تاور) تمام مقدسات کنار برج اغلب به عنوان یک مکان تدفین موقتی برای افراد گردن‌زده در برج هیل استفاده می‌شد. یک انفجار در سال ۱۶۵۰ به این برج آسیب‌های شدیدی وارد کرد، منتها این برج در کنار آتش بزرگ لندن در سال ۱۶۶۶، جان سالم به در برد. این ساختمان در اواخر قرن نوزدهم مرمت شد، اما دوباره در حین جنگ جهان دوم ویران شد. از آن به بعد بود که دوباره آن را مرمت کردند و امروزه موزه‌ای شده تا مصنوعات مذهبی را نشان دهد. این کلیسا همچنین ورودی‌های برجسته‌ای با نوشته‌هایی از غسل تعمید ویلیام پن (بنیانگذار پنسیلوانیا) و ازدواج رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا، جان کوئینسی آدامز را نشان می‌دهد.
۴- کلیسای سنت براید
سال ساخت: حدود اوایل قرن ششم بعد از میلاد مسیح
مکان: خیابان فلیت، شهر لندن
کاربرد: کلیسا (مذهب کنونی – کلیسای انگلستان)
وضعیت فعلی: وجود دارد
به گفته تاریخ رسمی کلیسای سنت براید، حداکثر بعد از اینکه رومیان لندنیوم را در ۴۳ بعد از میلاد مسیح تاسیس کردند، این کلیسا محل عبادی مسیحیان تبدل شد. اولین کلیسای دیوارسنگی در حدود اوایل قرن ششم در این مکان ساخته شده بود و معتقدند که سنت براید (سنت بریجید کیلدار) از راهب‌های سلتی که در لندن بود، این کلیسا را تاسیس کرد.
به خاطر اینکه اولین کلیسا بین مسیر لندن و وست مینستر قرار گرفته، کلیسای سنت براید به یک مکان گردهمایی مهم تبدیل شده بود. یکی از بزرگ‌ترین‌های سنت براید به این شهره است که حیاط کلیسا مکان اولین چاپخانه انگلستان با حروف متحرک در سال ۱۵۰۱ بوده است. متاسفانه، کلیسای سنت براید به طور کامل در آتش بزرگ لندن در سال ۱۶۶۶ میلادی نابود شد. اما در نهایت به طور کامل نوسازی شد و امروز یک ساختمان درجه یک است و به عنوان یک مکان تاریخی محافظت شده محسوب می‌شود.
۳- کلیسای قدیمی سنت پانکراس
سال ساخت: نامشخص – احتمالا ۳۱۴ بعد از میلاد مسیح، اما به احتمالا زیاد در ۶۲۵ بعد از میلاد مسیح
مکان: شهر سامر، مرکز لندن
کاربرد: کلیسا (مذهب کنونی – کلیسای انگلستان)
وضعیت فعلی: وجود دارد
با اینکه ریشه اصلی کلیسای قدیمی سنت پانکراس نامشخص است، معتقدند که این ساختمان یکی از قدینی‌ترین مکان عبادتگاه مسیحی در لندن محسوب می‌شود. بر اساس اطلاعاتی که از این کلیسا وجود دارد، کلیسای قدیمی سنت پانکراس احتمالا در حدود اوایل قرن چهارم ساخته شده بود و به عنوان یک مکان عبادی عمومی و مکان گردهمایی برای رومیان استفاده می‌شد. چارلز لی، مورخ محلی باور دارد که این مکان بعد از مرمت آزادی مذهبی در سال ۳۱۳، در نهایت و به مدت کوتاهی به مرکز عبادی مسیحی تبدیل شد و این کلیسا نام پانکراس به خودش گرفته است که در آن زمان شهید شده بود.
بازسازی کلیسای قدیمی سنت پانکراس با کاشی‌های رومی در ۶۲۵ بعد از میلاد مسیح، پایه برج و سنگ محراب را در قرن نوزدهم نشان می‌دهد. این کلیسا چند بار دیگر مرمت شد و در حال حاضر به عنوان بخشی از وزارت تیم قدیمی پانکراس سنت فعال است.
۲- معبد میترا (میترائوم لندن)
سال ساخت: حدود ۲۴۰ بعد از میلاد مسیح
مکان: والبروک امروزی
کاربرد: معبد و مکان مقدس
وضعیت فعلی: بخشی از خرابه آن باقی مانده است
معبد میترا یکی از یادبودهای باقی مانده از زمان امپراتوری رومی در این منطقه و یکی از قدیمی‌ترین ساختمان‌های کشف شده در لندن محسوب می‌شود. این معبد که به آن معبد میترائوم لندن هم می‌گویند، در حدود ۲۴۰ سال بعد از میلاد مسیح ساخته شده و به خدای اسرارآمیز روم، میترا اختصاص داده شده بود. این معبد را بعدها در اوایل قرن چهارم بار دیگر به باکوس وقف دادند.
میترائوم لندن در سال ۱۹۵۴ و در حین ساختار ساختمانی در نزدیکی رودخانه والبروک کشف شد. بعد از این کشف بود که دابلیو. اف. گرایمز، رئیس موزه لندن در تایم آن را حفاری کرد. گرایمز و تیمش در این کشف و حفاری، چندین مصنوعات نایاب مانند مجسمه‌های مرمر از خدایان رومی چون مینروا و مرکوری، همراه با الواح مکتوب چوبی با عمر بیش از ۴۰۰ ساله را پیدا کرد. این الواح در بین تمام الواح، قدیمی سند مالی و اقتصادی از لندن محسوب می‌شود که به قدیمی‌ترین نام لندن، (لوندینیم) در این سند مکتوب اشاره می‌شود.
۱-دیوار لندن
سال ساخت: بین ۱۹۰ – ۲۲۵ بعد از میلاد مسیح
مکان: تاور هیل، انتهای شرقی
کاربرد: دیوار دفاعی شهری
وضعیت فعلی: بخشی از بقایا باقی مانده است
با اینکه دیوار لندن دقیقا یک ساختمان محسوب نمی‌شود، رومی‌ها آن را در اواخر قرن دوم و اوایل اوایل قرن سوم ساخته و به عنوان قدیمی‌ترین ساختمان لندن در نظر گرفته می‌شود. رومی‌ها این ساختمان را بعد از زمانی ساختند که شهر بندری لوندینیم را تاسیس و یک دژی را در ۱۲۰ سال بعد از میلاد مسیح بنا کردند. این دیوار با اندازه حدود ۴ کیلومتر (۲.۵ مایل) طول و با فضای حدود ۱۳۴ هکتار (۳۳۰ هکتار)، یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های ساختمانی در بریتانیای رومی بود.
بعد از سقوط امپراتوری روم غربی، ساکنان متنوعی در لندن از بقایایی این ساختمان استفاده می‌کردند. تا دوره قرون وسطی، دیوار لندن بارها و بارها مرمت و از آن در مرز اصلی شهر لندن استفاده شد. تقریبا تمام شهر قدیمی لندن با دیوارهایش در حین آتش سوزی بزرگ لندن در سال ۱۶۶۶ میلادی نابود شد. تقریبا همه بقایایی دیوارهای شهر و هفت دروازه شهر در قرن هجدهم ویران شدند، منتها بعضی از بخش‌های اصلی این دیوار به عنوان نشان تاریخی محافظت می‌شود.
