موزه‌ی آب یزد
موزه آب یزد
یکی از جاذبه های شهر زیبا و دیدنی یزد موزه آب است. اگر قصد سفر به یزد را دارید به شما توصیه می‌شود، که حتما از این موزه دیدن کنید تا سفری جذاب داشته باشید. پس با ما همراه باشید تا با معرفی موزه آب، اینکه کجاست و فضای آن چگونه است به خوبی با این موزه آشنا شوید.
در این موزه می‌توانید به تاریخ و قدمت چند هزار ساله آب در ایران پی ببرید. این موزه زیبا سالیان متمادی است که در خانه تاریخی کلاهدوزها بنا شده است، و جاذبه شهر زیبای یزد است. در سال ۱۳۷۹ همزمان با همایش کاریز این موزه کار خود را شروع کرد، تا بتواند ارزش آب در منطه کویری استان یزد را به مردم نمایش بدهد.
این مکان جایی برای شناخت بیشتر آثار تاریخی در زمینه های متفاوت آب در سراسر ایران است. چیزی که موزه آب را منحصربه فرد کرده و میان تمام موزه ها متمایز می‌کند، کاریز صد هزار ساله ای است که از میان آن می‌گذرد. این موزه دارای پنج طبقه است، که آثار زیادی از آب را در خود جای داده است. پس با ما همراه باشید تا با این موزه بیشتر آشنا شوید.
آثار موزه آب یزد
آثار موجود در این موزه عبارتند از: یادگاری قنات ها، اسناد مربوط به تقسیم آب، ظروف و وسایل.
در قسمت یادگاری قنات ها وسایل مختلف مانند حفر قنات، چرخ چاه، ماکت چگونگی گردش آب قنات را می‌توان مشاهده کرد. مجسمه هایی از مردم را مشاهده می‌کنید که چگونگی کار قنات را به شما نمایش می‌دهد.
اسناد و وسایل مربوط به تقسیم و وقف آب
اسناد و مدارک خرید و فروش آب و وقف‌نامه‌های قدیمی از دیگر آثار موزه آب یزد هستند. در قسمت اسناد مربوط به تقسیم آب می‌توانید مدارک خرید و فروش آب قدیمی را مشاهده کنید. یکی از اسنادی که توجه شما را به خود جلب می‌کند، کتابچه میر آب ها است. در قسمت ظروف و وسایل آثاری مانند ظرف های سفالی و شیشه ای ویژه نگهداری و حمل آب به چشم می‌خورد. میرآب یعنی امیر یا رییس آب؛ کسی که در گذشته مدیر و محاسبه گر زمان و ساعت آبی بود و تقسیم گر عادلانه و تعیین کننده زمان تحویل دادن آب قنات به افراد محسوب می شد. او آب کشاورزی را تقسیم می‌کرد و دستمزد خودش را هم از سهم آب قنات می گرفت. ابزار کارش ساعت آبی بود و جالب آنکه بدانید نخستین ساعت آبی دنیا با قدمت ۷۰۰ سال در این موزه نگهداری می شود و به دوره سید رکن الدین تعلق دارد.
در میان این اسناد چند سند ازدواج نیز به چشم می خورد چرا که در آن زمان برخی از مردم مهریه زن را آب تعیین می کردند؛ همان چیزی که در کویر حکم طلا را داشت. مدارک دیگری نیز دیده می شود که بر اساس آنها خیرین به زنان بی سرپرست و یتیمان سهم آب می دادند.
ظروف و وسایل
در گذشته خبری از لوله کشی های امروزی نبود و مردم مجبور بودند آب را از منبع تا محل استفاده حمل کنند و البته جایی هم برای نگهداری آب مورد نیاز خود داشته باشند. ظروف نگهداری و حمل آب و بسیاری لوازم و اشیای مرتبط با آن از جمله انواع شیرهای برداشت آب از آب انبارها، ظرفهای سفالی و شیشهای ویژه حمل و نگهداری آب، یک رشته مشک سقایی و … را می توانید در موزه آب یزد ببینید.
مشربه چند هزار ساله یکی از دیدنی های این موزه است که از آن در کتابهای تاریخی کهن یاد شده است. ظرفی شیشهای نیز در این موزه به چشم می خورد که دارای لولههای جانبی است؛ صدها سال پیش، آب را داخل این ظرف می ریختند و بالای آن برف می گذاشتند. این ظرف دو جداره است و آب شدن تدریجی برف باعث می شد تا آب خنک، تازه و عاری از هر گونه آلودگی باشد و از ورود حشرات به داخل آن جلوگیری شود.
