اوینیو (به معنی ” زنان درمانگر”) پزشکان زنی بودند که در درمان زنان در خلال سلسله چوسون (۱۳۹۲-۱۹۱۰) به تخصص رسیده بودند. اوینیو به عنوان راه حلی در برابر تابوهای اجتماعی که در مقابل زنانی که درمان هایی از پزشکان مرد دریافت می کردند ایجاد شده بود، پایه گذاری شد.سیستم اوینیو برای اولین بار در سال ۱۴۰۶ و بعد از فرمان پادشاه ته جونگ مبنی بر پایه گذاری “مراکز مراقبت بهداشتی برای مردم عادی” تشکیل شد.
تاسیس:
پروپوزال تشکیل اوینیو از شخصی به نام هو دو که مقامی دولتی بود نشات گرفته بود.او به پادشاه پیشنهاد داد که تعدادی از زنان باهوش برای درمان زنان آموزش های پزشکی را دریافت کنند.اگرچه سیستم اوینیو شروع به کسب مهارت های پزشکی نمود، ولی آن همچنان به طور عمیقی به یک روال سنتی کره ای در آن زمان پیوند خورده بود.سلسله چوسون یک کشور کنفسیوسی دقیق بود که تمایز بین جنسیت های مختلف را که تفکیک جنسیتی نامیده می شد،سخت رعایت می نمود.بنابراین نمونه های زیادی اتفاق افتاده بود که در آن بیماران زن بدون دریافت درمان مناسب فوت می نمودند زیرا آنها از معاینه شدن توسط یک پزشک مرد شرم داشتند.
در سوی دیگر مردم طبقه متوسط و مردمان عادی نمی خواستند تا به اوینیو بپیوندند. به همین دلیل زنان جوانی که متعلق به انبارها و دفاتر دربار بودند و برده آنها به حساب می آمدند،به منظور نیل به این هدف آموزش پزشکی می دیدند.
آموزش پزشکی و ممارست:
اداره جه سنگوون در دربار اوینیو را انتخاب نموده و به انها نبض سنجی باستانی،طب سوزنی و سوزاندن موکسا روی پوست بدن را آموزش می داد.
در جولای ۱۴۳۴،شانزدهمین سال سلطنت پادشاه سجونگ کبیر،دولت به اوینیو برای تقویت انگیزه حقوقی معادل برنج در دو نوبت از سال داد.این عمل مبتنی بر روال سابق پرداخت ها به زنان برده بود.در فوریه ۱۴۹۸،نهمین سال سلطنت پادشاه سونگ جونگ،وزارت تشریفات شش بند از قانون را به منظور مدون کردن سیستمی که اوینیو را در سه درجه دسته بندی می کرد،مورد بازبینی قرار داد.این سه درجه عبارت بودند از : اوینیو داخلی، اوینیو پرستاری و اوینیو کارآموز که بر اساس سطح تحصیلی آنها طبقه بندی می شدند.
بر اساس کتاب مکمل قوانین کشوری،در اصل اوینیو به دو دسته تقسیم می شد:اوینیوهایی که در کلینیک هایی برای عموم مشغول بودند و اوینیوهایی که در کلینیک های بهداشتی سلطنتی کار می کردند.این تمایز به دلیل تشویق و ترغیب اوینیوها از زمان سلطنت پادشاه یونگ جو اعمال شده بود و تا اخر سلسله چوسون ادامه داشت.کلینیک های سلامت عمومی نیز که در برخی نواحی وجود داشت؛توسط دولت پشتیبانی می شد.
مجهز شدن به عنوان هنرمند:
در اواخر دوران سلطنت سونگ جونگ،اوینیو به منظور شرکت در ضیافت ها و مهمانی هایی که توسط مقامات و موارد خصوصی ترتیب داده شده بودند، فرستاده می شدند.اما وظایف آنها با زنان هنرمند تداخلی نداشت.
اما پادشاه یون سانگ اون که حاکمی ظالم بوده و از مهمانی ها لذت می برد،این رویه را عوض کرد.در ماه جون سال ۱۵۰۲،هشتمین سال سلطنت پادشاه،اوینیو به نزد یک خانواده که در حال برگزاری یک مراسم ازدواج بودند فرستاده شدند تا تحقیقاتی در مورد هدایای ازدواج در روزی که خانواده جهیزیه را می فرستاد،انجام دهند.منطقی که پشت این بازرسی بود این است که افراد ثروتمند پول را برای هزینه های موارد لوکس در ازدواج هدر می دادند.از آن زمان به بعد، زمانی که یک ضیافت برگزار می شد،اوینیو علنا به همراه زنان هنرمند در مراسم شرکت می کرد و در محضر پادشاه بر روی پله های سنگی می نشستند.آنها علاوه بر پزشکی شروع به اموختن موسیقی نیز کردند.
زمانی که پادشاه جانگ جونگ به سلطنت رسید،اوینیو به عنوان هنرمندان طبیب در مهمانی های مقامات دربار خدمت می کردند.بعد از سال ۱۵۱۰،در پنجمین سال سلطنت پادشاه،دولت اوینیو را چندین بار توسط قانونی از شرکت در مراسمات منع کرد و آنها را مجبور نمود تا به ماموریت اصلی خود در امور پزشکی بازگردند.اما علی رغم این تلاش ، روحیات سخت سابق اصلاح نشد و اوینیو همچنان در مراسمات شرکت می نمود.در ضیافت ها، اوینیوهایی که در کلینیک سلامت سلطنتی کار می کردند، پیشانی بندی که از ابریشم سیاه ساخته شده بود می پوشیدند در حالی که زنان هنرمند یک پو سیاه رنگ را در پیشانی خود داشتند.اوینیوهایی که متعلق به کلینیک هایی برای عموم بودند، هنرمندان اتاق پزشکی نامیده می شدند و نسبت به دیگر زنان هنرمند رسمی که متعلق به دفاتر دولتی بودند، در مرتبه اول هنرمندان قرار داشتند.
به دلیل ریشه رعیتی آنها،اوینیو مقامی اجتماعی به مانند پزشکان مرد به دست نیاورد و به سختی موجودیت خود را به عنوان گروهی از پائین ترین سطح جامعه حفظ نمود.
