سلطان مودود غزنوی
سلطان مودود غزنوی یکی از پادشاهان سلسلهٔ غزنوی بود که در سال ۴۳۲ هجری قمری پس از شکست دادن عمویش محمد، بر تخت نشست
پیش از حکومت
مودود در برخی از سفرهای جنگی پدرش سلطان مسعود، مانند سفر به گرگان و طبرستان در ۴۲۵ قمری همراه او بود و در برخی جنگ‌ها فرماندهٔ سپاه بود. مودود در ربیع‌الاول ۴۳۰ به ولیعهدی مسعود منصوب شد.[۱]
در سال ۴۳۲ سلطان مسعود غزنوی پدر وی به دست لشکریانش ابتدا زندانی و سپس کشته شد. لشکریان برادر سلطان مسعود به نام محمد را بر تخت شاهی نشاندند؛ ولی مودود پس از آگاهی از این پیش‌آمد به غزنین پایتخت غزنویان تاخت و با از میان بردن تمامی مخالفان به شاهی رسید. نبرد مودود و محمد در ۱۳ رجب یا ۳ شعبان در ننگرهار انجام شد که با پیروزی مودود به پایان رسید.[۲]
حکومت
مودود در ۲۳ شعبان ۴۳۲ در غزنی به تخت نشست و عمویش عبدالرشید را دستگیر و زندانی کرد.[۳] در همان سال، برادرش مجدود در مولتان و لاهور شورش کرد؛ ولی با مرگ مجدود در ذیحجه، شورش به جایی نرسید.[۴] سپاه فرستاده‌شده توسط مودود برای سرکوبی شورش به فرماندهی فقیه سلیطی هندویان شورشی و اسماعیلیان را سرکوب کرد. در ۴۳۵ قمری، سه شاهزادهٔ هندی، لاهور را محاصره کردند. نیروهای مودود به کمک حاکم لاهور شتافتند و شاهزادگان را شکست دادند.[۵]
مرگ
مودود در حالی که در صدد جنگ با سلجوقیان بود، به مرض قولنج درگذشت. تاریخ دقیق مرگ مودود مشخص نیست. بر اساس گفتهٔ ابن اثیر و ابن بابا تاریخ مرگ مودود، ۲۰ یا ۲۱ رجب ۴۴۱ قمری (۱۸ یا ۱۹ دسامبر ۱۰۴۹ میلادی) است؛ در حالی که حسینی ۲۵ جمادی‌الثانی ۴۴۰ (۵ دسامبر ۱۰۴۸) را بیان می‌کند. از میان مورخان معاصر، زامباور رجب ۴۴۰ را پیشنهاد کرد و لین‌پول زمانی در سال ۴۴۰ قمری را پذیرفت.
