کیم میونگ سان، داستان نویس زن کره ای

افتادن نوری تازه بر نویسنده ای از یاد رفته

هیچ نویسنده زنی در صفحه اول تاریخ ادبیات کره ای مدرن ظاهر نشده است.

کیم میونگ سان داستان کوتاهش به نام ” دختر مظنون ” را در سال ۱۹۱۷ منتشر کرد و نا هه سوک نیز که به عنوان اولین نقاش حرفه ای شناخته می شود، رمانش ” کیونگ هی ” را در سال ۱۹۱۸ به مرحله انتشار رساند. همچنین نویسنده زن و راهبه بودایی کیم ایل یوپ اثر نوشتاری خویش به نام ” افشا ” را به سال ۱۹۲۰ منتشر کرد. با تمام این اوصاف، رمان یی گوانگ سو به نام ” بی قلب ” که متعلق به سال ۱۹۱۷ بود، به عنوان اولین رمان مدرن کره ای شناخته می شود. نویسندگان زن در تاریخ ادبیات کره ای محروم نگه داشته شده و فراموش گشته اند، زیرا که آن تاریخ توسط مردان ثبت شده است.

امروز قصد داریم نوری بر زندگی کیم میونگ سان بیندازیم که به همراه دو شخص دیگری که به آنها اشاره شد، در بنیان گذاری پایه های حضور زنان در ادبیات مدرن سهیم بود.

دختر باهوش

کیم میونگ سان به سال ۱۸۹۶ در پیونگ یانگ متولد شد، درست همان سالی که نا هه سوک و کیم ایل یوپ بدنیا آمده بودند. این سه زن به عنوان اولین نسل از زنان مدرن کره ای قلمداد می شوند. بخصوص کیم میونگ سان به عنوان یک نویسنده زندگی آشفته و مشتاقانه ای داشت.

پدرش کیم هی گیونگ بود که مردی مشهور و ثروتمند در پیونگ یانگ به حساب می آمد. در حالیکه مادرش صیغه ای به شمار می رفت که سابقا یک زن سرگرم کننده بود. کیم دختری باهوش با توانایی ادبی به شمار می رفت اما این حقیقت که او ” یک دختر نامشروع ” بود، سد راهی برایش به حساب می آمد.

کیم در سال ۱۹۰۳ وارد مدرسه نامسان هیون در پیونگ یانگ شد و همچنین قبل از قبولی در مدرسه دخترانه جین میونگ، در سال ۱۹۰۵ در یک مدرسه مسیحی حضور بهم رساند. او در مدرسه دخترانه جین میونگ به عنوان یک دانش آموز خوب قلمداد می شد اما به دلیل پیش زمینه خانوادگی اش (مادر وی یک کیسنگ بود) هدف قلدری قرار می گرفت و خانواده نامادری اش با او بدرفتاری می کردند. این مسئله سبب شد کیم در سال ۱۹۱۱ ترک تحصیل نماید.

کیم در حالیکه در مدرسه بود استعدادهای متنوع خویش را به نمایش گذاشت. او به عنوان مثال زمانیکه ژاپن کره را در سال ۱۹۱۰ ضمیمه کرد، شعری در باب سوگواری برای حقیقت اندوهناک کشورش نوشت. در سال ۱۹۱۲ با رتبه دوم کلاسش از مدرسه دخترانه جین میونگ فارغ التحصیل شد. سپس برای تحصیلات مدرن منجمله ادبیات به ژاپن رفت. او به سال ۱۹۱۵ به وطن بازگشت و تحصیلات خویش را در دبیرستان دخترانه سوک میونگ ادامه داد. پس از فارغ التحصیلی از مدرسه در مارس ۱۹۱۷، او پیمودن مسیر یک نویسنده را آغاز کرد.

نویسنده زن امروزی

به عنوان دانشجوی زن نادری که در آن زمان در خارج از مرزها تحصیل می کرد، کیم احساس منفی نسبت به ازدواج سنتی داشت و کاملا نسبت به آزادی زنان آگاه بود. او در سال ۱۹۱۷ با داستان کوتاهش ” دختر مظنون ” وارد مسابقه ادبی شد که توسط مجله ای  به نام ” جوان ” پیشنهاد شده بود. این مجله توسط چویی نام سون انتشار می یافت. بدین صورت بود که کیم حرفه ادبی خویش را آغاز کرد.

نویسندگان شهیر یی گوانگ سو و چویی نام سون که مسابقه را داوری می کردند، به شدت اثر کیم را که زندگی غم انگیز و طوفانی زنی را که به واسطه روابط مرسوم بین زن و مرد و یک ازدواج بداقبال توصیف کرده بود ستودند. داستان کوتاهش در مسابقه حائز رتبه دوم شد.

کیم مجددا به ژاپن رفت و به منظور افزایش اطلاعات و تجربیات در سال ۱۹۱۹ وارد کالج زنانه توکیو شد. او همچنین در نشست دانشجویان کره ای در ژاپن شرکت کرد. وی در آنجا با جون یونگ تک مواجه شد.

او با معرفی جون به مجله ادبی موثری به نام ” ایجاد ” ملحق شد و شروع به نوشتن به صورت جدی کرد. او ژانرهای مختلفی از قطعات ادبی به مانند اشعار، داستان های کوتاه، رساله ها، نقدهای ادبی و بازی ها را به رشته تحریر درآورد. کیم از چندین نام مستعار مانند مانگ یانگچو و تانسیل بهره برد.

همچنین کیم در روزنامه مِیل شینبو به عنوان خبرنگار به فعالیت پرداخت و در فیلمی با عنوان ” گل فروشی ” نقش اصلی را بازی کرد. فعالیت های سرزنده وی در زمینه های مختلف باعث شد ادبیات متمایزش شکل پیدا کند.

نویسنده تنها

کیم در فوریه ۱۹۲۰ به عنوان کادر نویسندگی به مجله ای به نام ” زن جدید ” ملحق شد. این مجله توسط کیم ایل یوپ دایر گشته بود. همچنین عضوی از مجله خانوادگی دیگری به نام ” تباهی” بود. او آثار نویسنده مشهور آمریکایی ادگار آلان پو را برای اولین بار در ادبیات کره ای ترجمه کرد و اولین زن نویسنده کره ای شد که یک مجموعه داستان منتشر می کند. کیم نویسنده پر کاری بود و ۱۷۰ قطعه ادبی اش آغاز ادبیات نوین زن کره ای را مشخص می سازد.

وی به سال ۱۹۲۱ شروع به نوشتن اشعار کرد و با رمانش با نام بوقلمون که در همان سال در مجله روشنگری منتشر گردید، به خاطر چهره روانشناختی مهربانش شناخته شد. او تا سال ۱۹۲۵ به نوشتن استمرار بخشید.

 این زن باهوش در حالیکه در ژاپن مشغول تحصیل بود، با شمایلی از خلوص و معصومیت با بسیاری از دانشجویان کره ای قرار ملاقات می گذاشت. متاسفانه ادبیات وی به دلیل حمایتش از عشق آزاد و جایگاه اجتماعی زبونش به عنوان یک فرزند نامشروع به درستی ارزیابی نشده است.

کیم میونگ سان با احساس سرخوردگی که در اثر این موارد به او دست داده بود، علاقه خویش را به ادبیات از دست داد. او مجددا به ژاپن رفت و در سال ۱۹۳۹ شعرش ” آخرین شب ماه ” را در ویرایش ژانویه سامچولی که به معنی هزاران مایل است منتشر نمود. وی پس از آن از جهان ادبی ناپدید شد.

تقریبا دانسته های نسبتا اندکی در مورد آثار وی وجود دارد زیرا آنگونه که کیم یونگ هی گفته است محققین در مورد او مطالعه نکرده اند و اکنون می کوشند تا آثار از دست رفته اش را به منظور ارزیابی بهتر جایگاه کیم در اصالت نویسندگان داستان زن کره ای مدرن مورد کاوش قرار دهند.

درگذشت

او پس از تحمل فقر و امراض ذهنی به سال ۱۹۵۱ در ژاپن بر اثر بیماری درگذشت. در مورد مرگش تا دهه ۱۹۸۰ در کره اطلاعی وجود نداشت تا اینکه انجمن ادبی محلی اقدام به انداختن نوری بر این نویسنده زن کرد. کیم در اشعار در مورد خود، عشق و وطنش سروده است. داستان های کوتاهش رنج و عذاب یک زن را توصیف می کنند، در حالیکه در مقالاتش مستقیما با زندگی اش گلاویز شده است. بر نسل های آینده فرض است که از طریق آثار مختلف و درخشانش به این نویسنده زن مشهور نزدیک شوند.

بخشی از آثار:

دختر مشکوک ، ۱۹۱۷

بوقلمون ، ۱۹۲۱

مردم تنها ، ۱۹۲۴

وقتی به عقب نگاه میکنم ، ۱۹۲۴

تانسیل و جویونگ ، ۱۹۲۵

شب سوزان ، ۱۹۲۵

طاق آسمان ، ۱۹۲۵

مهمان ، ۱۹۲۶

من عاشقم ، ۱۹۲۶

مانند یک غریبه ، ۱۹۲۹