نمای فرهنگی اواخر سلسله چوسون با سیلهاک ( یک جنبش اصلاحات اجتماعی کنفسیوسی) و یک سبک نقاشی منظره ای به نام ” دید درست” مشخص شده بود. زمانی که محققین قرن هفدهم چوسون به منظور بهبود زندگی مردم، خود را در توسعه یک مدرسه اندیشه جدید غرق کرده بودند،نقاشان مشهور ان زمان به خصوص گیومجه جونگ سون، سبکی از نقاشی برای چشم اندازها ابداع کردند که در آن نقاش ناگزیر بود تا به مناظر سراسر کره با دقت بنگرد.این سبک جدید از نقاشی به یک مدل ملی بدل گشت و آن نقاش بزرگ کیم هونگ دو که با نام مستعار دان وون نیز شناخته می شود بود که سبک نقاشی ” دید درست ” را که توسط جونگ سون پایه ریزی شده بود، به حد تکامل رساند. نقاشی های کیم هونگ دو صحنه هایی از زندگی روزمره را در سبکی واقه گرایانه به تصویر می کشید و از طریق این نقاشی ها، کیم هونگ دو یک بیان صحیح از چوسون را بر روی کاغذهای مخصوص نقاشی به تصویر کشید.

یک دانش اموز فوق العاده

کیم هونگ دو در سال ۱۷۴۵ و در شهر آنسان به دنیا آمد. در سن هفت سالگی، کیم هونگ دو زیر نظر منتقد هنری مشهور آن زمان کانگ سه هوانگ که بعدها در آنسان و در انزوا زندگی کرد، تحصیل نمود. کانگ کتابی در مورد شاگردش نوشته و در آن احساس و ارزیابی خود را از استعداد هنری کیم هونگ دو بر زبان آورده است:

” دان وون نقاشی را از اوایل کودکی فرا گرفت و هیچ چیزی وجود نداشت که او نتواند به تصویر در آورد. او در نقاشی پرتره ها ، منظره ها، نقاشی های تائویی، نقاشی های بودایی، گل ها و میوه ها، پرندگان و حشرات، ماهی ها و خرچنگ ها توانمند بود و نقاشی تمام این موارد چنان بدیع و هنرمندانه بود که حتی در زمان مقایسه با آثار گذشتگان، عملا هیچ کس نمی توانست با وی به رقابت بپردازد.به خصوص دانوون در به تصویر کشیدن زندگی عموم ماهر متبحر بود.زمانی که او صحنه هایی از خیابان ، بندرگاه ، مغازه، محل داد و ستد، مکان آزمون و تئاتر را نقاشی می کرد، مردمِ در نقاشی گواه از شگفت آور بودن اثر وی می دهد.برای نقاشی با این شیوه، وی باید رمز و رازهای درونی خود را با قلبی عرفانی و دانشی حکیمانه حل کند.”

مبدل گشتن به بهترین نقاش در چوسون:

قبل از اینکه او به سن ۲۰ سالگی برسد، کیم هونگ دو به اداره سلطنتی نقاشی، جایی که تنها با استعدادترین نقاشان کشور اجازه حضور داشتند، پیوست.در سال ۱۷۶۵، کیم هونگ دو شخصا صحنه ی هفتاد و یکمین سال تولد پادشاه یونگ جو را نقاشی کرد و پس از آن استعداد وی شناخته شد.در سال ۱۷۷۱، او پرتره ی بزرگترین نوه ی پادشاه (پادشاه جونگ جو آینده ) را نقاشی نمود و ده سال بعد او پرتره ی پادشاه جونگ جو را به تصویر درآورد.

در دهه سی زندگی اش، کیم هونگ دو نامش را به عنوان نقاش بر سر زبان ها انداخت و توسط پادشاه در دولت به یک مقام منصوب شد، افتخاری که به ندرت نصیب یک هنرمند می شد. زمانی که او به عنوان یک مقام در شهر آندونگ خدمت می کرد، کیم هونگ دو از اجتماعی شدن با مردم عادی و گذران اوقاتش  با انجام دادن فعالیت هایی با آنها در هر فصل بهره ها برد.او این لحظات را در زندگی روزانه غنیمت شمرد و انها را بر روی بوم نقاشی نموده و آن موقع بود که بعضی از بهترین نقاشی های ژانرش را خلق نمود.با این استعداد ناب، کیم هونگ دو می توانست آزادانه جریان ، ضخامت و سرعت خطوط را کنترل کرده و این اجازه را پیدا کند  که احساسات هر شخص را به وضوح بر روی کاغذ پیاده کند.نقاشی ژانر کیم هونگ دو تنها از شایستگی بالای هنری وی نیست بلکه منبعی مهم از زندگی روزمره مردم چوسون نیز می باشد.

تاسیس مدلی از زیبایی شناختی کره:

بعد از زندگی اش به عنوان یک مقام دولتی، کیم هونگ دو به نقاشی گلها و پرندگان و نقاشی های تاریخی متمایل شد.در سال ۱۷۸۸، او به منطقه گوم گانگ سان سفر کرد و به دستور پادشاه جونگ جو مناظر دیدنی را نقاشی نمود.زمانی که پادشاه مقبره پدرش را به هواسونگ منتقل کرد و دژ هواسونگ را ساخت، کیم هونگ دو عهده دار نقاشی محراب بودا شد.در حالی که وی شایستگی خود را در تمام ضمینه های نقاشی نشان می داد، کیم هونگ دو نو آوری های جدید غربی را نیز می پذیرفت و به چالش کشیدن خویشتن را ادامه می داد.در دهه پنجاه زندگی اش، کیم هونگ دو مهارت های استادانه خود را در سه نقاشی به نمایش گذاشت.

در عرصه نقاشی، کیم هونگ دو به سطحی از نبوغ بی نظیری رسید ولی او به سختی زندگی خود را اداره می کرد.سال دقیق وفات وی مشخص نیست ولی آخرین نامه وی در فوریه سال ۱۸۰۵ نوشته شده بود و هیچ اثری از وی بعد از آن تاریخ یافت نشده بود.بنابراین ادعا شده است که وی در سال ۱۸۰۶ و در سن ۶۲ سالگی فوت کرده است.او در طول زندگی خود چوسون را به تصویر درآورده بود و اکنون نیز به حیات خود در نقاشی هایش که تا به امروز گرامی داشته شده اند، ادامه می دهد.