سفری از ایران تا دیوار چین
جدا از آنکه ورزشکاران حرفه ای باید 120 میلیون تومان به ارزش دلار امروز تنها برای خرید دوچرخه هزینه کنند، حتی بیمه برای دوران از کار افتادگی و بازنشستگی ندارند چه برسد به آنکه نازشان پیش مسئولان نه چندان حرفه ای اش خریداری داشته باشد.
تضمینی در شرایط فعلی برای آینده دوچرخه‌سواران وجود ندارد و تنها دلبستگی یاشار برای ادامه حرفه ورزشی اش لذت بردن از تجربه های شیرین ایران گردی با دوچرخه اش و کمک به مشگین شهری های علاقمند به دوچرخه سواری است.
حاصل یک عمر دوچرخه سواری اش، یاد گرفتن صبر و بردباری و تلاش و شوق برای رسیدن به اهداف در زندگی است؛ آنچه که مخاطبان خبرگزاری تاریخ ما در ادامه خواهند دید گفت و گوی متفاوت جذاب علی(یاشار)نعمتی خیاوی، قهرمان دوچرخه سواری کشور با خبرگزاری تاریخ ماست.
از مدال‌هایتان بگویید و چقدر تلاش برای کسب این قهرمانی کردید و خاطرات و حستان در این مسیر چه بوده است؟
بنده علی(یاشار)نعمتی خیاوی، دکترای مدیریت ورزشی و دبیر ورزش در آموزش و پرورش در یک خانواده پدر و مادر فرهنگی در مشگین شهر متولد شدم و مثل همه ی خانواده هایی که علاقه مند هستند فرزاندان شان دوچرخه سواری یاد بگیرند من هم از دوران نوجوانی علاقه مند به دوچرخه سواری شدم و این باعث شد تا اولین حضورم در مسابقات ورزش دوچرخه سواری از آموزشگاه های استان آغاز خورد که نقطه عطفی برای حضورم در رشته دوچرخه‌سواری در المپیاد دانش‌آموزی اصفهان سال ۷۵ شد. سال ۸۰ در مسابقات استانی اردبیل حضور داشتم و توانستم همان سال مقام دوم رو بعد از آقای داود ثریایی که در رده بزرگسالان بود کسب کنم.
همچنین در مسابقات انتخابی آذربایجان شرقی شرکت کردم و با به عملکرد مناسب در رده سنی جوانان فرصت حضور در تور بین المللی مازندران به‌همراه تیم تبریز و در اولین حضورم در مسابقات رسمی توانستم مقام‌دوم یکی از مراحل و پیراهن امتیازی تور رو بر تن کنم.
در ان دوره در رده تیمی اول شدیم و سکویی شد برای انتخاب من به اردوی تیم های ملی؛ سال ۸۲ در ترکیب تیم آذربایجان شرقی در قهرمان کشوری اراک توانستم در رشته تایم تریل مقام اول کشوری رو کسب کنم. بعد از آن مسابقه در اردوهای تیم ملی جوانان بهمراه بزرگسالان حضور یافتم.
ولفرام لیندر آلمانی و میخائیل اوکراینی مربیان سازنده آن زمان بودند و تیم منتخب ملی جوانان در اولین تجربه حضورم در تور آذربایجان در سال ۸۲ اتفاق افتاد؛ در آن زمان تور در ۹ مرحله در کلاس 2.2 آماتور برگزار می‌شد و اولین تجربه بین‌المللی برای من شد و بعد آن به مسابقات آسیایی کره جنوبی همراه تیم ملی اعزام شدیم.
هشت دوره قهرمانی پی در پی دانشجویان کشور طی سال‌های 84 تا 92 در رشته تایم تریل و استقامت جاده از افتخارات علی(یاشار)نعمتی خیاوی
در سال ۸۵ و ۸۶ مقام اول و سوم قهرمانی کشور شیراز و قزوین را کسب کردم و کسب مدال طلای تایم‌تریل اولین المپیاد دوچرخه سواری ایرانیان در سال ۸۶ در اصفهان اتفاق افتاد. هشت دوره قهرمانی پی در پی دانشجویان کشور طی سال‌های 84 تا 92 در رشته تایم تریل و استقامت جاده و همچنین 14 دوره حضور مستمر در تور بین‌المللی ایران، آذربایجان برایم تجربیاتی را به یادگار گذاشته است؛ از دوران آماتوری تور تا نیمه حرفه‌ای شدن فعلی تا سال 2019.
در سال ۸۶ به مدت دو سال عضو تیم کنتیننتال دانشگاه آزاد در امدم و کسب عناوین مختلف لیگ برتر به همراه دانشگاه آزاد بدست آوردم و از سال ۸۸ در ترکیب دوران طلایی تیم دوچرخه سواری پتروشیمی تبریز در اکثر تورهای آسیایی حضور یافتیم و در تورهای آسیایی، قهرمان انفرادی و تیمی مسابقات شدیم.
در فصل ۲۰۱۵ با مکاتباتی که انجام شد به عنوان دوچرخه‌سوار لژیونر در قالب تیم چینی ( ال وی ال ) درآمدم و در تورهای کلاس بندی فدراسیون جهانی به همراه این تیم حضور و توانستم مقام کسب کنم. آن موقع به دلیل جوایز دلاری مسابقات هیجان زیادی داشت؛ امکانات خوبی از سوی تیم برای ما تعلق می گرفت و به نوعی انگیزه بالایی داشتم.
کسب تجربه های بسیار یاشار در تیم چینی با امکانات مدرن و تکنولوژی روز دنیا
در” HY SPORT TV ” در سال 2016 به عضویت تیم کنتیننتال درآمدم و در تورهای معتبر آسیایی از جمله هاینان، فوژو، تور چین،پویان لیک، تور زینگتای، تور تایهو، دریای زرد به همراه تیم چین، شرکت کردم و در اکثر رویدادهای تورهای آسیایی قهرمان تیمی آسیا شدیم و تجارب ارزشمندی را کسب کردم. در آن زمان بهترین دوچرخه دنیا را استفاده می کردیم و زبان زد همه تیم های اروپایی شده بودیم؛ تیمی بدون نقص و با امکانات مدرن و تکنولوژی روز دنیا.
-سال ۲۰۱۸ با توجه به ارتباطاتی که با برخی از دوچرخه سواران خارجی داشتم به بنده پیشنهاد شد در عرصه ی تیم داری فعالیت کنم؛ آنها گفتند پتانسیل داری و می‌توانی با راه اندازی تیم کنتیننتال قاره ای در رویدادهای مختلف حضور داشته باشی.
این موضوع باعث شد تا نگرش جدید به دوچرخه سواری در کنار دوستان فعالیت جدیدی را شروع کنم و توانستم تیم دوچرخه سواری دی اف تی مشگین شهر با شعار توسعه دوچرخه سواری برای آینده در تقویم فدراسیون جهانی، ثبت و راه اندازی کنم که بسیاری از جوانان مشگین شهری هم این واسطه در تورهای خارجی از جمله تور زیبانس الجزایر، تور مزوتوپومیا ترکیه، تور ژینگتای چین، و تور ایران، آذربایجان فرصت حضور پیدا کردند.
چه کمبودها و نواقصی پیش روی دوچرخه سواران استان اردبیل قرار دارد؟
بعد از حدود ۱۹ سال فعالیت قهرمانی باید بگویم افرادی که از جنس و دل خود ورزش نباشند اشرافیت کامل به مدیریت دوچرخه‌سواری نخواهند داشت و این آسیب زیادی به نگرش سیستم ایجاد می کند چون تا شخص نظارت کننده با مهارت‌ها و نیازهای این رشته آشنایی پیدا کند و بتواند تشخیص بدهد چه نیازهای اساسی پیش رو هست زمان از دست می رود.
برای رشته دوچرخه‌سواری ورزشی باید ساعت‌ها و با پشتکار بسیار تمرین کرد. باید تمامی جوانب از جمله امکانات و ابزار، آگاهی ورزشکار نسبت به شرایط موجود و مطلوب و اینکه چه تصمیمی باید در روند فعالیت پیش بگیرد در نظر داشته باشد. همچنین انگیزه بالاو اعتماد به نفس و مشوق های لازم از سوی خانواده دوستان و جامعه وجود داشته باشد لذا مسئولین استانی و شهرستان باید با دلسوزی نگاه تخصصی ویژه ای برای این رشته سخت و پرهزینه داشته باشند تا شاید جایگاه واقعی این رشته حفظ و به ارتقاء منجرشود.
خرید دوچرخه مرغوب با کیفیت عالی مستلزم هزینه مبلغی بین 3000 تا 6000 دلار است
باید تجهیزات و البسه دوچرخه سواری از جمله کلاه ایمنی، کفش دوچرخه‌سواری، عینک، لباس فصل‌های مختلف که یکی از لازمه‌های مهم استفاده شده در تمرین و مسابقات در شرایط جوی مختلف است، تهیه شود و خرید دوچرخه مرغوب با کیفیت عالی مستلزم هزینه مبلغی بین 3000 تا 6000 دلار است که در این وضعیت نابسامان ارزی‌ریالی برای بسیاری از خانواده‌ها و افراد امکان‌پذیر نیست و جذب اسپانسر و حمایت ارگان‌های مختلف در این زمینه احساس می‌شود که توجه به حمایت ورزش دوچرخه‌سواری داشته باشند.
آیا محیط و شرایط جغرافیایی استان اردبیل برای رشته دوچرخه سواری مساعد است؟
یقیناً از فاکتورهای تاثیرگذار در رشته‌های هوازی که در طبیعت و فضای باز اجرا می‌شود حضور ورزشکار در تمرینات در شرایط قرار گرفتن در ارتفاعات است که به لحاظ ساختار تغییرات فیزیولوژیکی باعث می‌شود عملکرد ورزشکار در مناطق کوهستانی و ارتفاعات بعد از مدتی سازگاری بهتر از محیط‌های هم سطح دریا داشته باشد و لذا استان اردبیل و شهرستان‌های همجوار به دلیل قرار گرفتن در دامنه سبلان و طبیعت زیبای این منطقه بستر مناسبی برای تمرین و فعالیت‌های دوچرخه‌سواری است تا جایی که در سال 91 مسابقات استقامت جاده قهرمان کشوری در استان اردبیل و در مسیر اردبیل به مشگین شهر ومنطقه شابیل برگزار شد. در آن مسابقات توانستیم مقام سوم کشوری را کسب کنیم.
در کشورهای اروپایی بدلیل اینکه برنامه‌ریزی دقیق و جامعی در شهرسازی و مسیرهای دوچرخه اتخاذ شده به نوعی استفاده از دوچرخه به عنوان وسیله ی نقلیه راحت بدون ایجاد آلاینده‌های هوا و پر کردن اوقات فراغت و در راستای کسب سلامتی نهادینه و به فرهنگ تبدیل شده است.
چرا دوچرخه سواری رو انتخاب کردید و آیا فعالیتی در زمینه ایران گردی در داخل کشور داشتید؟
دوچرخه‌سواری ورزش مفرح و جذاب است و به دلیل اینکه در یک محیط بسته قرار نمی‌گیرید و هر زمان در جابجایی و دیدن مناظر مختلف روبه رو هستید به نوعی جذابیت خاص و متفاوتی دارد باعث شادی می شود چون میزان ترشح اندورفین مغز افزایش پیدا می کند و هر کسی بتواند مهارت دوچرخه‌سواری را یاد بگیرد مسلماً تمامی زیبایی‌های این رشته مثل بالا رفتن از کوه‌ها و سرازیری ها با شیب تند را تجربه خواهد کرد.
اولین برنامه ایران‌گردی من سال 78 فروردین ماه از استان گلستان تا مشگین شهر بود که حدود 890 کیلومتر را به همراه آقای ساسان ایمان‌زاده در مدت 11 روز رکاب زدیم و تجربه سختی شد چون پیش‌بینی نکرده بودیم و در اواخر مسیر استان اردبیل تا مشگین شهر در بارش برف رکاب زدیم و در کل تجربه خوبی بود.
غیر از دوچرخه سواری این رشته چه تاثیری بر زندگی‌تان گذاشته است؟
با توجه به اینکه در دوچرخه سواری در حین مسابقات ممکن است اتفاقات غیر پیش‌بینی شده بیفتد و لازم است ورزشکار با برنامه و آمادگی کامل و نظم خاص تمامی امور را کنترل و منطقی‌ترین تصمیم رو بگیرد به نوعی استقامت و صبر و بردباری را از این رشته سخت به ارث برده‌ام؛ بعد هر سختی مطمئناً آرامشی خواهد بود و بهترین کلمه‌ای که می شود توصیف کرد تلاش برای رسیدن است.
اگر به گذشته برگردید این رشته ورزشی رو انتخاب می کنید و آیا لذت دوچرخه سواری بیشتر از رانندگی ست؟
اگر من به دهه‌ی هشتاد که شروع ورزش قهرمانی من رقم خورد برگردم بله مسلماً همین رشته را بخاطر علاقه و حس دوست داشتن انتخاب می‌کنم، ولی اگر در این دهه که مشکلات زیادی از نظر اقتصادی پیش روی ورزش حرفه‌ای از جمله دوچرخه‌سواری که جز رشته‌های پرهزینه و کلاسیک هست ترجیح می‌دادم به شغل و تحصیلات ادامه بدم چون هیچ تضمینی در شرایط فعلی برای آینده دوچرخه‌سواران وجود ندارد حتی فقط بیمه برای دوران از کار افتادگی و بازنشستگی.
آیا تا به حال هیئت دوچرخه‌سواری استان و شهرستان توجهی به شما داشته اند؟
در سال 83 و اولین دوره‌ی میزبانی تور بین المللی ایران، آذربایجان در مشگین‌شهر، ریاست وقت اداره ورزش بر عهده محمد حسینی که هم اینک بازنشسته شدند توجه زیادی به بنده داشتند که آرزوی سلامتی برای او دارم.
هیئت دوچرخه سواری استان همیشه حتی در مجمع انتخابات استانی خودشان بریدند و دوختند و به نوعی به شهرستان مشگین‌شهر که در این زمینه حرفی برای گفتن در استان داشته اهمیتی ندادند به نظر مسئولین فدراسیون دوچرخه‌سواری باید افراد کاردان و متخصص علوم ورزشی رو در رأس هیئت‌ها قرار بدهند چون واقعاً ایراد زیادی مشاهده می شود ولی متاسفانه گوش شنوایی وجود ندارد.
امیدوارم سیستم ورزشی به مانند سیستم‌های کارآمد دیگر دارای منابع انسانی متخصص و متعهد باشد و شخصی که در زمینه ورزشی قرار است سکان دار بشود علم و فنون ورزش را بداند و بر عهده شخصی بدون تحصیلات ورزشی دانشگاهی و حتی تجربه در دوچرخه سواری قرار نگیرد؛ این مسئله ضعف مدیریتی سیستم را برای جامعه نمایان می کند.
اگر پیشنهادات سازنده ای دارید مطرح کنید ؟
بنده به عنوان دلسوز و صاحب تخصص در رشته دوچرخه‌سواری که پله‌های تدریجی رو طی سال‌های متمادی طی کردم و به نوعی سختی‌ها و ناملایمات ورزش حرفه‌ای را تجربه کردم الان به نوعی در حرفه ی معلمی مشغول هستم، دوست دارم جوانان و افراد مستعد واقعاً مورد توجه مسئولین قرار بگیرند نه اینکه در حرف باشد بلکه عملی کنند و تمامی این منابع گران‌بهای ورزش ما روزی تاریخ قهرمانی‌شان تمام خواهد شد و فراموش می شوند؛ امیدوارم بستری مهیا شود تا با هم اندیشی افراد متخصص ورزشی و با تجربه بتوانیم در پویایی این رشته قدمی مفید برداشته باشیم.
انتظاری که از مسئولین استانی دارم این است که ورزش را باید به اهلش سپرد هیات ها نیز به دست کسانی اداره شوند که تخصص لازم را دارند. هیات دوچرخه سواری در استان اردبیل نیازمند توجه جدی است، برنامه مدونی برای استعدادیابی در آن دیده نمی شود. امکانات هیات در اختیار افراد خاصی طی روابط دوستی و آشنایی قرار می گیرد یا اینکه صرفا در انبارها خاک می خورند به نظر می رسد روزی به عنوان انتخابات برای تعیین روسای هیاتها برگزار می شود و هیچ برنامه عملیاتی در طول مدت از آنها خواسته نمی شود.
و سخن آخر اینکه هیات دوچرخه سواری استان از ضعف مدیریتی رنج می برد و نیازمند توجه مسئولین حوزه ورزش است.
.
در پایان از خبرگزاری تاریخ ما استان اردبیل که به مشکلات و نقاط ضعف ورزش دوچرخه سواری اهمیت می‌دهند، تشکر می‌کنم.
پایان خبر / تاریخ ما