فقط سالن استاد سمندریان و لاغیر!

این کارگردان تئاتر که از شاگردان زنده‌یاد حمید سندریان است، بهمن ماه امسال در جشنواره تئاتر فجر نمایش «آژدهاک» نوشته بهرام بیضایی را در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه برد.

او حالا در گفتگو با خبرگزاری تاریخ ما ابراز امیدواری می کند که این نمایش را تیر ماه سال 1400 در همان سالن روی صحنه ببرد.

مرادی درباره پیگیری‌های خود برای اجرای این نمایش توضیح می‌دهد: با آقای مسافر، رییس شورای سیاستگذاری تماشاخانه ایرانشهر گفتگو کرده‌ام و قرار است ایشان درباره زمان اجرا به من خبر بدهد.

این کارگردان تئاتر  که تاکید می کند نمایش خود را به جز سالن استاد سمندریان در هیچ سالن دیگری روی صحنه نخواهد برد، درباره اصرار خود برای اجرا در این سالن می‌گوید:  در این پافشاری دو موضوع دخیل هستند؛ نام سالن که به نام استاد سمندریان است و دیگری ویژگی‌های سالن که متناسب با اجرای ماست.

مرادی در ارزیابی اجرایی که در جشنواره تئاتر فجر داشته است، توضیح می‌دهد: خوشبختانه اجرای خوبی داشتیم و بازخوردهای خیلی خوبی از تماشاگران گرفتیم و همین موضوع ما را برای اجرای عمومی ترغیب کرد.

این مدرس تئاتر که امیدوار است نمایش «آژدهاک» را تیر ماه سال آینده روی صحنه ببرد، اضافه می‌کند: اجرای ما متناسب با دوران کرونا طراحی شده و در شرایطی که گروه‌های پر تعداد و کارهای پر پرسوناژ امکان اجرا ندارند، اجرای نمایش ما با رعایت پروتکل‌های بهداشتی، بسیار کم ریسک است به همین دلیل امیدوارم شرایط اجرایمان زودتر فراهم شود.

نمایشنامه «آژدهاک» یکی از برخوانی‌های مشهور بهرام بیضایی است اما مرادی آن را به صورت برخوانی اجرا نمی کند. بلکه شیوه دیگری برای اجرای این نمایش در نظر گرفته است.

او در صحبتی که پیش‌تر با خبرگزاری تاریخ ما داشت، شیوه اجرایی خود را شبیه نقاشی‌های مینی مالیستی دانسته و گفته بود: در این سبک، نقاش کل سوژه را نقاشی نمی‌کند بلکه بخش‌هایی از آن را می‌کشد و بقیه را به تخیل تماشاگر وگذار می‌کند . من هم سعی کردم در اجرایم همین کار را انجام بدهم.

در اجرای این نمایش هیچ بازیگری نیست و قرار است تماشاگر بازیگر را در ذهن خود ببیند ولی نور، دکور، فضاسازی و قصه وجود دارد بنابراین اجرایی خواهیم دید که نیازمند رویاپردازی و تخیل تماشاگر است.

مرادی این تکنیک را از کتاب «نمایش در ایران» آقای بیضایی گرفته است.

به گفته او، بیضایی در کتاب خود توضیح می‌دهد که برخوان‌ها (گوسان‌هایی) بودند که در روستاها، با تاریک شدن هوا سازهای مختلف می‌زدند و برای مردم قصه تعریف می‌کردند و مردم نیز با تخیل خود با این قصه‌ها ارتباط برقرار می‌کردند.

او امیدوار است که با این شیوه اجرا، تماشاگر بیش از اینکه درگیر مهارت کارگردان یا بازیگر شود، بر داستان نمایش تمرکز کند.

در اجرای این اثر نمایشی، فرشاد فزونی به عنوان طراح صدا و آهنگساز، فرهاد فزونی به عنوان مدیر هنری، پانته‌آ قدیریان و اشکان زمردی به عنوان گروه کارگردانی، مرادی را همراهی می‌کنند و آیدین الفت هم مهندسی صدا را بر عهده دارد.