حفاظت از گونه‌های زیستی با نگهداری عرصه و حریم یک محوطه تاریخی
به‌گزارش میراث‌‌آریا به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث
فرهنگی و گردشگری، محمدرضا رکنی، پژوهشگر، این مطلب را در نشست
میراث فرهنگی و تنوع زیستی که به همت پژوهشکده باستان شناسی
پژوهشگاه برگزار شد، مطرح کرد.
او در ادامه گفت: «پهنه سرزمین ایران فرهنگی از هزاران سال پیش با
حضور جوامع انسانی و تشکیل استقرارگاه در اکوسیستم‌های متفاوت
ایران همراه شده است و جوامع انسانی خیلی زود توانستند با تنوع
زیستی هر اکوسیستم همبودی پیدا کرده و کنش و واکنش‌های زیستی
داشته باشند.»
این پژوهشگر با بیان این نکته که نقش پررنگ این موضوع در اهلی
سازی و فرهنگ‌های آیینی و اسطوره ای مشخص است، به ارایه توضیحاتی
با محوریت شناخت میراث فرهنگی و تنوع زیستی با حضور عناصر وابسته
زنده و غیر زنده پرداخت.
رکنی این نشست را برآیندی از دو دهه پژوهش مرتبط در محوطه‌های
میراث فرهنگی چغازنبیل و هفت تپه در استان خوزستان، میدان مشق،
سعدآباد و نیاوران در استان تهران و جوامع کوچ نشین زاگرس غربی
اعلام کرد که نشانه های مشترک و ارتباط متقابل را براساس
رفتارشناسی گونه های جانوری بازگو می کند.
او به خبرنگار تاریخ ما گفت:: «تنوع زیستی معرفی شده در هر محوطه، وابسته به الگوهای
رفتاری گونه‌های شاخص شناسایی شده است که نقش حضور، آسیب های
فیزیکی، تطور رفتاری و جنبه‌های مدیریت آنها بدون دستکاری محیط
زیست یا محوطه فرهنگی بررسی شد.»
او در ادامه به جایگاه پر رنگ معرفی و آموزش با تاکید بر تجارب
مجموعه فرهنگی ـ تاریخی سعدآباد پرداخت و گفت: «هدف از اجرای این
نشست علمی آشنایی باستان‌شناسان با تنوع زیستی محوطه یا اثری که
در آن کار می‌کنند با توجه بر شناسایی گونه‌ها از روی نقوش
تاریخی، ردپاهای نقش بسته بر آجر و روابط پیچیده گونه در محیط
زیست پایدار بوده است.»
او گفت: «تأکید این نشست بر حفاظت از عرصه فرهنگی و زیستی اثری
است که رویکرد گردشگری نیز داشته باشد.»