دماوند، علم‌کوه و سبلان زیر فشار مضاعف کوهنوردی
عبدالله اشتری در گفت و گو با «تاریخ‌ما» با بیان اینکه در دهه‌های اخیر تخریب کوه‌ها در کشور تشدید شده است، اظهار کرد: معضل جدیدی که کوه‌های کشور با آن دست و پنجه نرم می‌کنند این است که تعداد زیادی به ورزش‌های کوهنوردی علاقه پیدا کرده‌اند و نمی‌توانیم کوهی را پیدا کنیم که زیر فشار حضور کوهنوردان نباشد.
وی با اشاره به اینکه سه کوه برجسته کشور یعنی دماوند، علم‌کوه و سبلان کوهنوردان بیشتری دارند و از این‌رو زیر بار فشار مضاعف قرار گرفته‌اند، تصریح کرد: از نظر اکولوژیک هر سایت گردشگری یا طبیعی، ظرفیت خاصی دارد که بر اساس آن ظرفیت باید از آن استفاده و بهره‌برداری کرد. هنگامی‌که فشار روی یک سایت گردشگری بیش از حد می‌شود، فرایند تخریب در سایت آغاز می‌شود.
مدیر عامل انجمن حفظ محیط کوهستان ادامه داد: حضور بیش از حد گردشگران در کوهستان سبب تخریب خاک و کوبیدگی آن می‌شود، همچنین خاک قابلیت نفوذپذیری هوا و آب را از دست می‌دهد و در نتیجه دیگر رشد و نمو پیدا نمی‌کند. در کوهستان‌ها به دلیل وجود دو عامل شیب و ارتفاع، حرکت آب و خاک رو به پایین است. از این رو تخریب در کوهستان‌ها مضاعف است و محیط آن‌ها جزو محیط‌های حساس و شکننده قرار می‌گیرد.
اشتری با بیان اینکه چرای بیش از حد دام‌ها در محیط های کوهستانی نیز فرسایش خاک را افزایش داده است، گفت: همه این عوامل در کنار بهره‌برداری از معادن، کوه‌خواری، افزایش جمعیت شهرنشین و…. محیط های کوهستانی را در معرض فشار و استرس قرار داده است.
وی با اشاره به اینکه در قوانین حوزه محیط زیست کوه اصلا تعریف نشده است، اظهار کرد: همین عامل سبب شده که برنامه و قانونی برای نگهداری و پایداری کوهستان نداشته باشیم. کوهستان باید مدیریت خاص خود را داشته باشد و برای ارتفاعات مختلف آن برنامه‌های مشخصی داشته باشیم. از این رو لازم است که سازمان حفاظت محیط زیست یا سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری خط مشی‌های خاص کوهستان را تعریف کنند و متولی آن شوند، همانطور که در اروپا برای کوه آلپ، کنوانسیون آلپ تشکیل شده و کنوانسیون الزام‌آوری است و همه کشورها باید به تعهداتی که در زمینه حفاظت از این کوه‌ها دارند پایبند باشند.
مدیر عامل انجمن حفظ محیط کوهستان با بیان اینکه جریان آب در کوهستان ها گویاترین مسئله برای حفظ محیط زیست کوهستان در کشور خشکی مثل کشور ما است، تصریح کرد: کوهستان‌ها مثل یک قلک آب هستند که باید آب شیرین آن‌ها را جمع‌آوری و ذخیره کرد. از طرف دیگر تنوع زیستی در کوهستان نشان می‌دهد که این محیط ها در سال‌های آینده چه قدر حیاتی هستند و باید فکری به حال مدیریت آن‌ها کنیم.
انتهای پیام